Διαβάσαμε κι ακούσαμε πολλά τις τελευταίες ώρες για την εξαιρετική εμφάνιση της ΑΕΚ στο Φάληρο, τα γιούχα του πύρινου κόσμου σ’ αυτούς που έχουν ξεφύγει από τους διώκτες τους μολονότι παιδευόμαστε να θυμηθούμε ΕΝΑ πειστικό παιχνίδι τους στη Σούπερ Λίγκα εδώ και δύο χρόνια!
Η ομάδα του Δέλλα θα μας απασχολήσει του χρόνου, λέμε να γράψουμε για τον παραδοσιακό αντίπαλο που αν κι έχει «δεμένο» το 42ο («μείον» τα «παραγκίσια» και τα προπολεμικά που έπαιρνε κόντρα σε Θύελλες Κερατσινίου, Αργοναύτες πόσο μας κάνουν;) βρίσκεται εν μέσω πρωτοφανούς εσωστρέφειας που θα κορυφωθεί αν έρθει κανένα πατατράκ στη Καλογρέζα και (πολύ περισσότερο) με «άσο» στο «Απόστολος Νικολαΐδης».
Σε μια χώρα που ακροβατεί επικίνδυνα με το χάος της πτώχευσης το να διοικείς ομάδα με αποθεματικό εκατομμυρίων ευρώ (ευγενική χορηγία της ΟΥΕΦΑ) είναι ευλογία. Την ώρα που τα άλλα ισχυρά σωματεία του τόπου έχουν μπει σε πρόγραμμα λιτότητας ο Μαρινάκης «παίζει μπάλα» μόνος, εισπράττει τα παχυλά μπόνους της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας, έχει μοιράσει ένα σκασμό δανεικούς σε ομάδες εντός κι εκτός συνόρων και πληρώνει κάμποσους ενδιαφέροντες ποδοσφαιριστές που μπορούν να φέρουν κι άλλα ευρώ στα ταμεία (όπως ο Μαζουάκου κι ο Ρομπέρτο).
Η πλάκα είναι ότι μ’ εξαίρεση τα ευρωπαϊκά ματς που ο «αιώνιος» πήρε μεγάλα αποτελέσματα (με την βοήθεια τύχης και ικανότητας του γκολκίπερ του) στα ματσάκια της Σούπερ Λιγκ είναι συνήθως μέτριος προς κάκιστος, ασχέτως αν το τελευταίο δεν έγινε ποτέ θέμα λόγω της βοήθειας που πάντα προσφέρουν διαιτητές/«σύστημα».
Επειδή τίποτα δεν διαρκεί για πάντα (ποσώς μάλλον οι μέρες αφθονίας) λυπόμαστε ήδη τον άνθρωπο που θα κληθεί να βάλει τάξη στο ΧΑΟΣ. Θεωρητικά κλαμπ με τεράστιο αποθεματικό κεφάλαιο, μεγάλο (αναξιοποίητο) έμψυχο δυναμικό (έφτασαν να διαθέτουν +45 συμβόλαια, «καίγοντας» καλούς παίκτες σαν τον Βλαχοδήμο και τον Τάτο) θα έπρεπε να «φυσά» σε μια λίγκα αποψιλωμένη. Πως όμως να συμβεί αυτό τη στιγμή που περισσότερο από το αγωνιστικό μας νοιάζει να κάνουμε το κομμάτι μας επικοινωνιακά με εφημερίδες/Σάββα, ν’ «ασχοληθούμε» με την ΕΠΟ και τους ορισμούς διαιτητών;
Καρεμπέ-Ισά -έχοντας σεβαστό μπάτζετ στα χέρια τους- τίγκαραν τους απέναντι σαβούρα, κάτι που «κρύβεται» λόγω της πρωτιάς στο βαθμολογικό πίνακα και την διστακτικότητα του Τύπου ν’ αναφερθεί στα «κακώς κείμενα» από φόβο. Διαβάζουμε από χθες αγανακτισμένα σχόλια οπαδών τους και νιώθουμε ότι ο Ολυμπιακός δεν βρίσκεται στη μέση της θύελλας παρά κινεί με γοργά βήματα για να την συναντήσει! Έχουμε την εντύπωση ότι οι τύποι θα βρεθούν σύντομα σε τεράστιο αδιέξοδο γιατί χρόνια τώρα δεν αποτιμούν σωστά τις αγωνιστικές τους ανάγκες παρά αναλώνονται σε συζητήσεις για διαιτητές, επιρροή, «τρομοκρατία».
Έχουμε ζήσει απίστευτα πράγματα μαζί τους, π.χ ο φουκαράς ο Ζαρντίμ απολύθηκε όντας πρώτος κι αήττητος (!), ο Μίτσελ «πήρε πόδι» γιατί -όπως είπε στους Ισπανούς -στο λιμάνι ήταν δυσαρεστημένοι επειδή δεν είχαν πάρει διαφορά ασφαλείας απ’ τον Δεκέμβρη (!!!) Μ’ όλα αυτά ο «παντοδύναμος» Ολυμπιακός έφτασε να γίνεται «ρόμπα» από ομάδα Β΄ εθνικής, τα τσικό του Παναθηναϊκού, Τζιόληδες, Κλάους και Σαλπιγγίδηδες (όπως τους αποκαλεί περιπαικτικά ο Νικολάρας ο Αλέφαντος λες και Μιλιβόγεβιτς, Εντιγκάδες, Μανιάτηδες είναι ανώτεροι).
Στην πορεία τα βρήκαν όλα, ρευστότητα, «άκρες» σε ΕΠΟ, διαιτησία, Τύπο, έλα όμως που τους έλειψε το κυριότερο, αγωνιστικό σχέδιο. Ο «αιώνιος» θα πάρει την κάτω βόλτα επειδή του έγινε δεύτερη φύση πως αρκεί να διαθέσεις χρήμα για να φτιάξεις ομάδα. Γι αυτό ο κόσμος του ξεσπά κι είναι έτοιμος για μανούρες με το παραμικρό: γιατί είναι αποπροσανατολισμένος και με απίστευτα φουσκωμένα μυαλά από τις μαλακίες που κατά καιρούς γράφτηκαν. Τα χειρότερα έρχονται αφού χάθηκαν οι αγωνιστικές προτεραιότητες και διαβρώθηκε η λογική του κόσμου τους, του ίδιο λαού που -μην ξεχνιόμαστε -έστειλε στο ελληνικό κοινοβούλιο τον Γιώργαρο Ανατολάκη (…)