Αυτό ήταν σωστό…

Πολλές φορές θέλεις να γράψεις για το αγωνιστικό σκέλος, αλλά τα γεγονότα σε… στέλνουν αλλού. Αυτό πάθαμε μετά τη νίκη του Παναθηναϊκού στην Κρήτη, αφού τα όσα συνέβησαν στο γήπεδο του ΟΦΗ δεν γίνεται να περάσουν απαρατήρητα.

Απύθμενο μίσος και καφρίλα σε όλο της το μεγαλείο. «Μπράβο» τους πάντως, ξέσπασαν στον Αναστασίου που τίμαγε τη φανέλα τους επι σειρά ετών και τον Παπαβασιλείου, ο οποίος έπαιξε στον ΟΦΗ και μάλιστα κατέκτησε ένα από τα λιγοστά τρόπαια στην ιστορία του συλλόγου, το κύπελλο Ελλάδας το 1987.

Να θέλεις να κερδίσεις κάθε αγώνα είναι θεμιτό, αλλά το να ζεις μόνο για να κάνεις ζημιά στον αντίπαλο και ας μην υπάρχεις την επόμενη μέρα, είναι πραγματικά οξύμωρο. Το ήξεραν ότι με νέο πρόστιμο θα έσβηνε κάθε ελπίδα για αυτούς, κι όμως πέταξαν μολότοφ, τούβλα, ποτήρια και ότι άλλο είχαν στη διάθεση τους.

Ο καθένας ότι κάνει συνήθως το βρίσκει μπροστά του, αλλά δεν θα είμαστε στην ίδια κατηγορία να τα βλέπουμε…

Στα του Παναθηναϊκού τώρα, μελανό σημείο η καθίζηση της ομάδας μετά το 0-1. Για να περάσει στο επόμενο στάδιο η ομάδα που χτίζεται εδώ και ενάμιση χρόνο και να κάνει πρωταθλητισμό, πρέπει σε αυτές τις περιπτώσεις να σκοτώνει τον αντίπαλο και να μην δίνει ευκαιρίες. Ένας λόγος παραπάνω για τους πράσινους, που είναι οι… αγαπημένοι των διαιτητών, όπως φάνηκε στο πέναλτι που δόθηκε στους Κρητικούς για να κάνουν τον 2-1.

Από κει και πέρα, το πιο θετικό της ιστορίας είναι ότι οι πράσινοι βγάζουν νέους πρωταγωνιστές στο σκοράρισμα και βλέπουμε μετά τον Μπεργκ παίκτες όπως ο Πέτριτς, ο Κλωναρίδης και ο Καρέλης να δίνουν τις απαραίτητες λύσεις. Βέβαια, αυτό που συνέβη στο Ηράκλειο με τον Σουηδό φορ, με τον αμυντικό του ΟΦΗ να τον πάει καρότσι αλλά να δέχονται και οι δύο κίτρινη κάρτα(!) είναι μία ακόμη παράμετρος, αφού δικαιολογημένα ο παίκτης εκνευρίζεται και χάνει την συγκέντρωση του.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι το διπλό στην Κρήτη ήταν το… σωστό ενόψει του αιώνιου ντέρμπι που κατά πάσα πιθανότητα θα φέρει το τριφύλλι στο -3. Αλλά αυτά θα τα πούμε τις επόμενες μέρες.

Υ.Γ. Δεν καταλαβαίνω γιατί έγινε τόσο μεγάλο θέμα ο πανηγυρισμός του Νίνη. Από το Α΄ τοπικό μέχρι την Πρέμιερ Λιγκ δεν υπάρχει γήπεδο που να μην τον έχουμε δει εκατοντάδες φορές από φιλοξενούμενους. Κάποιοι ξεχάσαν γρήγορα τον Ομπόντο της Ξάνθης στην Λεωφόρο, που επίσης δεν σκόραρε ο ίδιος…