Βάρος στην Ευρώπη

Διαβάσαμε στο Sportit.gr για την θέληση του Γιάννη Αλαφούζου να μπει γερά στο καλοκαιρινό  μεταγραφικό παζάρι ώστε να προστεθούν άλλοι 2-3 παίκτες “επιπέδου Μπεργκ” προκειμένου να γίνει ο Παναθηναϊκός ανταγωνιστικότερος, άλλωστε του χρόνου στο κάδρο μπαίνει κι η ΑΕΚ.

Απ’ τον Μάη θα ξεκινήσουν να κρίνονται Φύσσας-Βόκολος που ως τώρα έχουν πάει καλά με τις ανανεώσεις, πλην όμως παραλαμβάνουν βαρύ φορτίο απ’ το Νίκο Νταμπίζα που για… «αντι-Παναθηναϊκός»  έκανε εξαιρετική δουλειά. Ο ΠΑΟ αποκτά χαρακτήρα, το κλαμπ έκανε επίδειξη δύναμης δύο σερί χρονιές στον Ολυμπιακό, κάτι που είχε να συμβεί απ’ τις σεζόν 1995-1996 όταν στο τριφύλλι βρέθηκαν μερικοί απ’ τους καλύτερους ποδοσφαιριστές της ιστορίας του!

Άλλο να “γλεντάς” τον “αιώνιο” με Βάντσικ, Αποστολάκη, Καλλιτζάκη, Μπορέλι, Βαζέχα (άνετα  στην κορυφαία πράσινη 11άδα όλων των εποχών) κι άλλο με τους εφήβους των ακαδημιών. Άπαξ κι οι πιτσιρικάδες “μεγάλωσαν”, ο σύλλογος πλέον οφείλει να στοχεύσει στην κάθαρση του παρασκηνίου και στο παραπάνω ευρωπαϊκό βήμα. Ας μην ξεχνάμε ότι η τρύπα στον προϋπολογισμό δεν δημιουργήθηκε μόνο απ’ την αλόγιστη σπατάλη της πολυμετοχικότητας αλλά και από τις πάμπολες “μαύρες” βραδιές στα κύπελλα της ΟΥΕΦΑ που στερούσαν από το σωματείο έξτρα έσοδα! Χάνοντας από κάθε πικραμένο εκτός συνόρων ο Παναθηναϊκός αδυνατούσε να πουλήσει ακριβά ποδοσφαιριστές.

Το οργανόγραμμα της τελευταίας διετίας χαράχτηκε με στόχο ν’ αναδείξει ο σύλλογος το φυτώριό του και να ξεχρεώσει μια ώρα γρηγορότερα. Στον τελευταίο τομέα ο πρώην τεχνικός διευθυντής πήγε περίφημα δίχως το τριφύλλι να παίζει ευρωπαϊκά παιχνίδια ώστε να προμοτάρει την “πραμάτεια” του. Στο κάτω-κάτω όσα πρωταθλήματα κι αν πάρεις τις καλές τιμές τις διαπραγματεύεσαι αν τα αστέρια σου έχουν “δείξει” σε ματς που σταμπάρουν κι οι ξένοι.

Πριν τον Νταμπίζα ο ρόλος του τεχνικού διευθυντή ήταν να παριστάνει την “ασπίδα” στα μπινελίκια που έπεφταν προς τον Τζίγκερ, για τον “καπετάνιο” δεν συζητάμε καν, του φαινόταν αδιανόητο να υπήρχε μεσάζοντας ανάμεσα σ΄ αυτόν και τον προπονητή! Ο Αλαφούζος ήταν ο πρώτος που έδωσε μεγάλη βαρύτητα στο ρόλο, πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα με την επιλογή του πρώην παίκτη του Ολυμπιακού τον οποίο υπερασπίστηκε σθεναρά ακόμα κι αν χρειάστηκε να ρίξει …γαμωσταυρίδια σε ραδιοφωνική κουβέντα με τους οργανωμένους το καλοκαίρι του 2013.

Παράγοντας που ανέκαθεν δήλωνε άσχετος με το ποδόσφαιρο ήταν φυσικό να θέλει δίπλα κάποιον γνώστη του αντικειμένου, με “άκρες” στην αγορά, άλλωστε για τον “μνημονιακό” Παναθηναϊκό ήταν εκ των ων ουκ άνευ να έχει έσοδα από πωλήσεις! Στον ηγέτη της “Συμμαχίας” φαινόταν αδιανόητο να φεύγουν τα προηγούμενα χρόνια καραβιές καλών ποδοσφαιριστών τζάμπα και βερεσέ. Ο Νταμπίζας έπεσε με τα μούτρα στην δουλειά και μέσα σε 12 μήνες έφερε περίπου 7.000.000 ευρώ απ’ τα deal με Καπίνο, Καρνέζη, Μαυρία, χρήματα όσο σχεδόν το 1/4 του “ανοίγματος”.

Που θέλουμε να καταλήξουμε; Λογικό το ξενέρωμα με τους φραγκάτους που παραμένουν μακριά από τον ΠΑΟ και τις ελάχιστες εγγραφές στη “Συμμαχία”, αλλά το να ψάχνεις κεφάλαια για μια ΠΑΕ που στην παρούσα φάση κλείνει τον ισολογισμό της με βαρβάτο παθητικό δεν πρόκειται να σε βγάλει μακριά. Οπότε ανασκουμπώνεσαι και μετράς προσεκτικά τις κινήσεις σου με στόχο να παρουσιάζεις χρόνο με τον χρόνο αξιόμαχο σύνολο (κι ας μην ξοδεύεις γι αυτό 35.000.000 ευρώ ετησίως όπως συνέβαινε επί Πατέρα) που θα σου αποφέρει σίγουρα έσοδα, προσπαθώντας τα τελευταία να τ’ αυξήσεις. Αυτό συμβαίνει κυρίως με διακρίσεις στα ευρωπαϊκά κύπελλα. Φέτος από διαφημίσεις, μπόνους, χορηγίες ο σύλλογος δεν πήρε περισσότερα από 5.000.000 ευρώ, αν έκανε καλύτερα αποτελέσματα τα κέρδη θα ήταν πολλαπλάσια.

Είδαμε π.χ τον Καρέλη να σκοράρει δύο γκολάκια στους ομίλους και στο άψε-σβήσε την Τορίνο έτοιμη να προσφέρει 4.000.000 ευρώ για την υπογραφή του. Χρήματα που μπορούν να δοθούν το καλοκαίρι για αγορές δεξιού μπακ και αμυντικού χαφ που θα “σπέρνουν”. Οι νίκες, οι βαθμοί, οι καλές πορείες ανοίγουν πόρτες όχι μόνο για να μπορείς να πουλάς σε καλύτερες τιμές αλλά και για ν’ αγοράζεις από υψηλότερα ράφια βελτιώνοντας το  επίπεδό σου…

Ο δρόμος που ακολούθησε ο Παναθηναϊκός απ’ την πρόσληψη Νταμπίζα κι έπειτα έδειξε το μονοπάτι! Προγραμματισμός για εισροή χρημάτων και ΣΤΑΘΕΡΟΣ ευρωπαϊκός προσανατολισμός, κάτι βέβαια που σ’ αυτό το σωματείο θεωρείται κανόνας.