Μετά το ντέρμπι είχαμε σκοπό να γράψουμε διάφορά για τους «ήρωες» του, μας «έκοψαν» τα εξωγηπεδικά γι αυτό σήμερα επιστρέφουμε στα αγωνιστικά, «τσιμπώντας» απ΄ την ανανέωση συμβολαίου του Γιάννη Αναστασίου που είναι στα σκαριά.
Η ιστορία έχει δείξει ότι στην Ελλάδα σπανιότατα προπονητής έχει χρόνο ν’ αποδείξει τις ικανότητές του σε κοουτσάρισμα, εκγύμναση, ψυχολογική προετοιμασία, «διοίκηση». Στη χώρα όπου μοναδικός Θεός είναι το αποτέλεσμα και άπαντες κρίνονται ανά εβδομάδα σπάνια προκύπτουν δουλειές που παρουσιάζουν αληθινό ενδιαφέρον. Σ’ αυτό τον τομέα ο Παναθηναϊκός είναι μια κατηγορία μοναχός του. Ποτέ στο παρελθόν δεν παρατηρήθηκε κλαμπ κορυφής να βρίσκεται χρεωμένο στο χείλος του γκρεμού και παρόλα αυτά να μην στρέφεται στο κράτος για «εξυπηρετήσεις» αλλά ν’ αποφασίζει δραματική μείωση μπάτζετ για μια τριετία και στροφή στο φυτώριό του.
Ο Αναστασίου βρέθηκε στην ευχάριστη (!) θέση να παραλάβει ομάδα-ερείπιο. Για πιο λόγο ήταν θετικό το γεγονός; Επειδή συνήθως σύνολα «έτοιμα» έχουν είτε ολοκληρώσει τον κύκλο τους, είτε οι σταρ βρίσκουν τρόπο να «καπελώνουν» τον προπονητή αν δεν δουλεύει όπως έχουν συνηθίσει! Ας πάρουμε την περίπτωση Νιόπλια. Ο Κοζανίτης διαδέχθηκε τον Τεν Κάτε επειδή οι βεντέτες είχαν παράπονα από τους τραχείς του τρόπους. Οι ρυθμοί της προπόνησης έπεσαν, το τριφύλλι έκανε νταμπλ-περίπατο, απέκλεισε τη Ρόμα, στη συνέχεια πολλοί έδωσαν το παρών στο Μουντιάλ και τον Σεπτέμβρη οι μεγάλοι αστέρες προκαλούσαν οίκτο!
Με τον Ολλανδό στην Παιανία υπήρχαν προστριβές, εντάσεις, υψηλοί τόνοι, ωστόσο η ομάδα δούλεψε σοβαρά επί 1.5 χρόνο, πέτυχε ευρωπαϊκούς θριάμβους (με βασικό φορ Ευάγγελο Μάντζιο, κακούς αμυντικούς και ασταθή γκολκίπερ) ξεκινώντας να χτίζει στυλ παιχνιδιού. Με την απόλυση του αυτόματα ολοκληρώθηκε ένας κύκλος αφού ο κορμός αποτελούνταν από παιδιά που είτε πλησίαζαν, είτε ξεπερνούσαν τα 30, άρα τα όποια πλεονεκτήματα/μειονεκτήματα δεν θα μπορούσαν προσεχώς να δουλευτούν τόσο λεπτομερώς. Στο κάτω-κάτω όσα γνωρίζει ο «κατασκευαστής» δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος!
Το χειρότερο με τους διαδόχους ήταν πως δεν θ’ αντιμετώπιζαν την παραμικρή επιείκεια γιατί άπαντες εκτιμούσαν πως Νιόπλιας, Φερέιρα παραλάμβαναν έτοιμη ομάδα, τι καινούργιο ,αλήθεια, μπορούσες να διδάξεις σε Λέτο, Καραγκούνη, Κατσουράνη, Ζιλμπέρτο, Σισέ, Γκοβού, Λουίς Γκαρσία, Μπουμσόνγκ; Συχνά λέμε πως το να μάθεις νέα κόλπα σε «γέρικα σκυλιά» είναι δυσκολότατο, ποσώς μάλλον όταν αυτά έχουν κι άποψη!
Θυμάστε τι κακός χαμός είχε δημιουργηθεί όταν ο προπονητής δεν ήθελε να δώσει το περιβραχιόνιο σε Καραγκούνη-Γκούμα, μέχρι κι ο Μίμης Δομάζος επιστρατεύτηκε να «μαλώσει» τον κόουτς επειδή τραυμάτιζε την ψυχολογία των παλιών. Ή όταν ο γιαννιώτικος κλώνος του Άντονι Σέριτς είχε διαμαρτυρηθεί εντόνως σε παρατηρήσεις του προπονητή για την επιλογή του να κάνει ντριμπλίτσες μπροστά στον Αγουέρο στα ματς με την Ατλέτικο Μαδρίτης; Ποιος θα ξεχάσει τις νουθεσίες Καραγκούνη («δεν είναι κακό να νικάμε 1-0») όταν ο Τεν Κάτε προσπαθούσε να δημιουργήσει κάτι τολμηρότερο ή τα «καρφιά» Γκούμα («παίξαμε λάθος») μετά την ήττα απ’ την Ίντερ που είδαμε Μπράις Μουν φουλ μπακ, Ζιλμπέρτο στόπερ και Ίβανσιτς αριστερό οπισθοφύλακα;
Όταν ο Σάντος κι ο Τεν Κάτε προσπάθησαν ν’ αλλάξουν πράγματα είδαν τον Τύπο να τους κριτικάρει αυστηρότατα και τους ποδοσφαιριστές καθημερινώς να τσινάνε! Στην Ελλάδα πολλές φορές οι αθλητές θεωρούν ότι η δουλειά ενός κόουτς είναι να τους συντηρεί φρέσκους, να τους φέρεται με το «σεις» και με το «σας», κομματάκι δύσκολο να δεις προκοπή με τέτοια μυαλά. Παράδειγμα χαρακτηριστικότερο απ’ τον μπασκετικό Παναθηναϊκό δεν υπάρχει! Στα αποδυτήρια -που σείονταν από πατημασιές επαγγελματιών πρωταθλητών- δεν ακουγόταν κιχ όταν ο Μεγάλος «φόρτωνε» και δεν ήταν λίγες οι φορές που συνέβαινε αυτό…
Ο Αναστασίου παραλαμβάνοντας χάος κατάλαβε ότι ο μνημονιακός Παναθηναϊκός έπρεπε να μπολιαστεί με φρέσκο αίμα και ιδέες, δεν έδωσε σημασία σ’ όσους ζητούσαν παραμονή Κουίνσι, Σο, Βιτόλο, δεν απαίτησε φορτικά (μ’ εξαίρεση τον Μπεργκ) ποδοσφαιριστή, ούτε παρακάλεσε τον Αλαφούζο να του αγοράσει 2-3 έμπειρους παραπάνω! Ο κόουτς (πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα που συχνά αναρωτιόταν γιατί δεν ξεπατικώνει την περσινή σεζόν) δεν ήθελε καν το φετινό σύνολο να θυμίζει το προηγούμενο, ίσως επειδή στο περασμένο πρωτάθλημα «κολώνες» όπως ο Νάνο, ο Μέντες, ο Πράνιτς, ο Αμπέιντ ακούμπησαν ταβάνι! Φέτος ο Ισπανός έγινε ρεζέρβα του Χουχούμη, τον Αλγερινό τον αναπολούμε και τους υπόλοιπους τους… ψάχνουμε!
Από την άλλη, βέβαια δεν αλλάζουν οι κατευθύνσεις, ο «Ολλανδός» ζητά από τους παίκτες να κάνουν ότι πέρσι (πίεση ψηλά, γρήγορη μεταφορά μπάλας) μόνο που αυτό φιλτράρεται σε διαφορετικό σχηματισμό! Προβληματίζεσαι «Σίφο» επειδή με ντεφορμέ Κουτρουμπή, «30» εκτίθεσαι; Πάρε δίπλα σου τον Ταυλαρίδη κι ασχολήσου με το μοίρασμα μπάλας! Θες Πράνιτς να μην τρέχεις πολύ; ΟΚ, αλλά θα παίζεις κάθετα. Θέλεις Πέτριτς η ομάδα να παίζει για σένα; Καλώς, αλλά μην ξεχνάς ότι έχεις δίπλα Μπεργκ, Καρέλη, Κλωναρίδη! Όλα αυτά την ώρα που ο προπονητής μπολιάζει την ομάδα με φρέσκο αίμα: Δώνης, Χουχούμης, Ντίνας πήραν περισσότερες ευκαιρίες, κάποιοι τις εκμεταλλεύτηκαν, κάποιοι όχι! Η ουσία είναι ότι για δεύτερη σερί χρονιά η ομάδα «απογειώνεται» στο β΄ γύρο, την ώρα που οι βασικοί αντίπαλοι είναι σκασμένοι κι ας έχει ο Ολυμπιακός περίπου… 50 ποδοσφαιριστές! Λέει πολλά το παραπάνω…