Όσοι διαβάζουν τακτικά το blog έχουν καταλάβει πως ο Ντάνιελ Πράνιτς δεν είναι δα κι απ’ τις αδυναμίες μας ασχέτως αν συμφωνούμε πως η ποιότητα του περισσεύει. Το καλοκαίρι ο Κροάτης τόνισε προς κατεύθυνση ότι θέλει να φύγει απ’ την Αθήνα. Αναμενόμενο να μπει «στη μπούκα», ιδίως από την στιγμή που η ΠΑΕ επικοινώνησε την έντονη δυσαρέσκεια Αλαφούζου, Νταμπίζα και τις συναντήσεις στο «Καλαφάτης» για τις απαραίτητες συστάσεις.
Ο έμπειρος χαφ υπήρξε μεγάλος ποδοσφαιριστής. Όχι επειδή πήρε τίτλους με Χέρενφεν, Μπάγερν (ως αναπληρωματικός μπακ του Χόλγκερ Μπανστούμπερ) αλλά γιατί τόσα χρόνια μετά, στην Ολλανδία τον θυμούνται ακόμα με λατρεία. Για τις «καρδούλες», ο Ντάνιελ παραμένει αξεπέραστος, αληθινός θρύλος, το πόσο μεγάλος είσαι αποδεικνύεται από το διάστημα που διατηρείσαι «ζωντανός» στο νου και τα χείλη όσων απόλαυσαν την τέχνη σου.
Οκτώ δεκάδες παιχνίδια με τους Βαυαρούς σε μετατρέπουν σε τεράστια πολυτέλεια για τον χρεωκοπημένο Παναθηναϊκό που στο χειρότερο σημείο της ιστορίας του είχε την τύχη, την τεχνογνωσία και την μαγκιά να υπογράψει καταπληκτικούς παίκτες (Πέτριτς, Πράνιτς, Φιγκερόα, Μπεργκ), προερχόμενους από τοπ λίγκες, πλην όμως με φθίνουσα πορεία λόγω συχνών τραυματισμών.
Ελληνικό σωματείο δεν μπορεί ν’ αγοράσει ξένο σταρ στα ντουζένια του, μπορεί όμως ν’ αποσπάσει την υπογραφή του όταν εκείνος αρχίζει να «πέφτει» όπου και πάλι -δικαιολογημένα- θα είναι ο πιο ακριβοπληρωμένος! Ο Πράνιτς -παρότι οι καλές του μέρες είναι πολύ πίσω- δεν παύει ν΄ αποτελεί ενεργό μέλος μιας εκ των κορυφαίων εθνικών ομάδων του πλανήτη (στα Βαλκάνια ασυζητητί η κροατική είναι η νο1 σχολή). Απαραίτητος το καλοκαίρι στον κόουτς Κόβατς όπου οι «χβράτσκι» ατύχησαν να πέσουν στο ίδιο γκρουπ με τους Βραζιλιάνους, αν δεν υπήρχε το προκλητικό «σπρώξιμο» στους οικοδεσπότες του Παγκοσμίου κυπέλλου στην πρεμιέρα (1-3) τότε οι γείτονες μπορεί να είχαν προκριθεί στα νοκ -άουτ. Ο αριστεροπόδαρος μπακ-χαφ ήταν βασικός στα δύο από τα τρία παιχνίδια της εθνικής, ισότιμος του Μάντζουκιτς, του Μόντριτς, του Ράκιτιτς, άρα εκ προοιμίου πανάξιος για ν’ αναπνέει τον ίδιο αέρα στο “Καλαφάτης” με τον Ντίνα, τον Χουχούμη και τον Καρέλη.
Πέρσι με τον παίκτη φρέσκο ο κυπελλούχος πήρε γκολ, ασίστ, καλή οργάνωση παιχνιδιού, φέτος όμως (με την κούραση του Μουντιάλ να βγαίνει) ο τύπος αρκετές φορές εξόργισε με το ράθυμο στυλάκι του. Έτσι όπως είναι δομημένος ο Παναθηναϊκός το μεγαλύτερο ανάθεμα στις στραβές πέφτει σ’ όσους διαθέτουν μεγαλύτερες «πλάτες». Στο προηγούμενο πρωτάθλημα ο έμπειρος άσος πήρε εύσημα γιατί ο Αναστασίου με Ατζαγκούν, Αμπέιντ κοντά του έκρυβε την αδυναμία του να συνεισφέρει στο πρέσινγκ. Την τρέχουσα σεζόν ο τύπος τ’ άκουσε χοντρά (μόνο η χαμένη ευκαιρία προ κενής εστίας στο 94΄ στη Ν.Σμύρνη αρκούσε για να «τρίξουν» όλες οι…εκκλησίες της επικράτειας) αφού παρέμενε σε κάμψη όταν πολλοί συμπαίκτες του ήταν εξίσου στα down τους, άρα δεν υπήρχε περίπτωση η συνολική δουλειά να «σηκώσει» ή να «κρύψει» τους «τεμπελάκους».
Το καλοκαίρι η ΠΑΕ μεθοδεύει διακοπή συμβολαίων σε Μέντες, Μπαϊράμι συνεπώς θα χρειαστεί ένα σεβαστό ποσό για αποζημιώσεις. Λεφτά δεν περισσεύουν (πρέπει να γίνουν και μεταγραφές) άρα ο Κροάτης θα ολοκληρώσει (;) την καριέρα του στα μέρη μας. Στο κάτω-κάτω ο Παναθηναϊκός δεν έχει πρόβλημα να καλύψει οποιονδήποτε, “περιμένοντάς” τον, ακόμα κι αν όσοι είμαστε στην απέξω “χτυπιόμαστε” βλέποντας ν’ αποδίδουν δυσανάλογα της αξίας τους.
Στο ξεκίνημα της προηγούμενης περιόδου π.χ ο Ζέκα ήταν ΤΡΙΣΑΘΛΙΟΣ, ο κόουτς τον άφησε στην 11άδα μέχρι να βρει ρυθμό κι ο παικταράς «φύσαγε» στη συνέχεια. Το ίδιο συνέβη με Σίντενφελντ, Αμπέιντ, Καπίνο, Κουτρουμπή που στο β΄ γύρο ήταν από τους MVP. Επίσης ο Μλάντεν Πέτριτς αποτελεί ΤΗΝ περίπτωση. Αυτά τα συμβάντα τα «βλέπουν» εντός κι εκτός ποδοσφαιρικού τμήματος, οι αθλητές σιγουρεύονται ότι δεν πρόκειται ν’ «αδειαστούν» σε τυχόν ντεφορμάρισμα (αρκεί να μην είναι συνεχές και…προκλητικό), ενώ οι ατζέντηδες κάλλιστα μπορούν να προτείνουν στους πελάτες τους το περιβάλλον του Κορωπίου που μπορεί μεν να μην προσφέρει πολλά λεφτά αλλά αποτελεί κοιτίδα αναγέννησης!