Έχει κάνει άλματα

Ο Ολυμπιακός έχει μαζέψει πολύ σαβούρα και το καλοκαίρι αναμένεται…κοσμοσυρροή στον Πειραιά. Η ΑΕΚ διαθέτει καλή βάση Ελλήνων αλλά για να διεκδικήσει πρωτάθλημα πρέπει να ψάξει παίκτες που κάνουν τη διαφορά.

Ο Παναθηναϊκός στο παραπάνω κομμάτι είναι προνομιούχος. Εδώ και δύο περίπου χρόνια η ομάδα δουλεύει ώστε να δημιουργηθεί κορμός ικανός να επαναφέρει το κλαμπ στο επίπεδο που του αξίζει. Η δουλειά που έγινε πέρσι στο σκάουτινγκ ήταν εξαιρετική κι οι σωστές επιλογές που έκαναν Νταμπίζας-Αναστασίου έτρεξαν τον χρόνο γρηγορότερα απ΄ όσο περίμενε ο πιο αισιόδοξος οπαδός.

Μέσα σε λίγους μονάχα μήνες το τριφύλλι έφτιαξε σύνολο που μπορεί να οικοδομήσει το μέλλον του, καθόλου τυχαία τον Ιανουάριο, Φύσσας-Βόκολος έσπευσαν ν’ ανανεώσουν τα συμβόλαια όσων σύντομα θα είχαν δικαίωμα διαπραγμάτευσης με άλλους συλλόγους.

Οι μεγάλες νίκες, η πορεία πρωταθλητισμού, ο χαρακτήρας που έδειξε η ομάδα πολύ καιρό χωρίς τον Μπεργκ ενίσχυσαν την πίστη του πράσινου οργανισμού πως κάτι σπουδαίο γεννιέται στο «Καλαφάτης». Ενόψει καλοκαιριού ο Παναθηναϊκός θα χρειαστεί να προβεί σε μετρημένες κινήσεις που δεν θα του στερήσουν χημεία. Ένα βαρβάτο «εξάρι» κρίνεται υπερ-απαραίτητο, διοίκηση και Αναστασίου συμφωνούν ότι το μεγαλύτερο μέρος του μπάτζετ θα δωθεί για ν’ αποκτηθεί καλός ανασταλτικός μέσος. Με παίκτη τύπου Μίκλαντ π.χ ανεβαίνεις επίπεδο, αφενός «διδάσκεις» τον Λαγό, αφετέρου προσθέτεις σκληράδα στο κέντρο «κρύβοντας» την αδυναμία τρεξιμάτων Πράνιτς-Πέτριτς που (μάλλον) θα μας κάνουν παρέα και του χρόνου.

Είδαμε π.χ τον Ατζαγκούν να «τρώει» το γήπεδο με τον Εργοτέλη, κάτι που πρόσφερε ισορροπία, έτσι κατάφεραν να φανούν παιδιά που δεν διακρίνονται για δυναμισμό/πνευμόνια (βλέπε Πέτριτς). Αν μας έδωσε κάτι να καταλάβουμε η τρέχουσα σεζόν είναι ότι σε αγώνες υψηλής επικινδυνότητας σχήματα «βαριά» είναι αδύνατον να παρουσιαστούν λειτουργικά, η (οδυνηρή) εμπειρία του Γιουρόπα Λιγκ συνηγόρησε στο παραπάνω.

Του χρόνου ο Παναθηναϊκός ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να μην παρουσιαστεί ακόμα πιο βελτιωμένος. Ο Αναστασίου στηρίζεται στην καθημερινή σκληρή δουλειά στο «Καλαφάτης» που ανεβάζει προοδευτικά την απόδοση, είδαμε π.χ πολλούς να εξελίσσονται σε σημαντικές μονάδες κλείνοντας τα στόματα όσων κάγχαζαν ειρωνικά για το ταλέντο τους. Θυμηθείτε την πρόοδο Κουτρουμπή, Καρέλη, Ατζαγκούν, Αμπέντ, Καπίνο, Ζέκα, ακόμα και του «παλιού», Πέτριτς που δεν βγάζει πια τραυματισμούς, εντυπωσιακό δείγμα για ποδοσφαιριστή που την τελευταία διετία περισσότερο μπαινοβγαίνει στα φυσικοθεραπευτήρια παρά στα γήπεδα. Οι λίγοι που δεν μπόρεσαν ν’ ακολουθήσουν τους ρυθμούς των υπολοίπων ή χαιρέτησαν (Μπαϊράμι) ή… ετοιμάζονται (Μέντες).

Βλέπουμε ότι ΟΛΕΣ οι μεταγραφές γίνονται βάσει σχεδίου και με όραμα για το μέλλον, αρκετοί π.χ τσίνησαν με την επιστροφή  Νίνη, όμως αν ο Σωτήρης ενταχθεί 100% θα πάψει να «εκτίθεται» ο Πέτριτς. Την ερχόμενη σεζόν ο Κροάτης θα έχει ένα χρόνο παραπάνω στις πλάτες όμως με τον Έλληνα «στα καλά του» δεν θα χρειάζεται να χρησιμοποιείται στην απαιτητική θέση πίσω από τον φορ. Έχοντας να καλύψει πολλά μέτρα για να πάρει και να μοιράσει μπάλα ο Μλάντεν κουράζεται, χώρια που βρίσκεται μακριά από το πεδίο δράσης του που είναι η μεγάλη περιοχή.

Κλωναρίδης, Καρέλης, Ατζαγκούν έκαναν άλματα προόδου και δίνουν την ευχέρεια στον προπονητή να πάει σε πολλές αλλαγές συστημάτων κι ανάπτυξης κατά την διάρκεια αγώνα, βοηθά το γεγονός ότι οι Έλληνες αγωνίζονται ναι πλάγια, ενώ άπαντες  δεν διστάζουν ν’ αμυνθούν σθεναρά. Βλέπουμε τον Τάσο Λαγό να βρίσκεται στα υπόψιν του Σέρχιο Μαρκαριάν για την εθνική ομάδα, εν ολίγοις καταλαβαίνουμε πως το project μετάβασης των μικρών από το στάδιο του «ταλέντου» σ’ αυτό του «ολοκληρωμένου» προχωρά τάχιστα! Άπαξ και μονιμοποιηθούν οι νεαροί στον Παναθηναϊκό, αρχίσουν να «γεμίζουν” τα στατιστικά τους, τότε η κλήση στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα είναι βέβαιη.

Το μόνο που λείπει (πλην του σεβασμού από Λίγκα, ΕΠΟ, διαιτησία) είναι η διάρκεια, κάτι όμως που είναι θέμα χρόνου να επιτευχθεί δίπλα σε τοπ «σταθερές», τύπου Μπεργκ, Ζέκα, Νάνο, Στιλ, Πέτριτς, Ταυλαρίδη. Λαμβάνοντας υπόψιν ότι οι τελευταίοι μαζί με τους πιτσιρικάδες δημιουργούν «μαγιά» 15 παικτών που γνωρίζονται άριστα μεταξύ τους, οι ενισχύσεις που θα προκύψουν θα είναι ευκολότερο να προσαρμοστούν.  Ο Παναθηναϊκός δεν θα χρειαστεί να ξεκινήσει από το μηδέν (όπως οι βασικοί του αντίπαλοι), ίσα-ίσα που θα είναι το μοναδικό σύνολο με παγιωμένη στρατηγική και φιλοσοφία.