Να υποθέσουμε ότι τώρα που το πρωτάθλημα…ολοκληρώθηκε (εκκρεμεί και το -3 του ντέρμπι, σφραγίστε το κι αυτό για να ησυχάσουν κι οι «τσοπάνηδες» που κατά τ΄ άλλα ουδεμία εμπιστοσύνη έχουν στις δυνατότητες των «γκαλάκτικος») η λογική μας θα σταματήσει να βιάζεται, έτσι;
Μετά το 2-1 της Λεωφόρου πλέον όλο το γούστο στρεφόταν στο τι θα σκαρφιστούν για να «καθαρίσουν» το «25άρι» της ΟΥΕΦΑ. Οι άνθρωποι (αιώνες μπροστά σε ότι ΔΕΝ ΕΧΕΙ να κάνει με το αγωνιστικό σκέλος του σπορ) φρόντισαν πριν από τη σέντρα εκείνου του παιχνιδιού να διασφαλίσουν ότι η αναμέτρηση θα γίνει «ροντέο» ώστε να βρουν πατήματα που θα έκρυβαν την ανυπαρξία του αστείου τους ρόστερ.
Ακόμα και να μην γινόταν το παραμικρό με τον «αιώνιο», ο Παναθηναϊκός θα είχε ν’ αντιμετωπίσει πολλά «μπλόκα». Μπορεί να γκρινιάζουμε για την εμμονή του κόουτς στον Πέτριτς σε αγώνες που «καίνε», για τις «τσαρουχιές» του Ατζαγκούν, για την αναγκαιότητα ν’ αγοραστεί κανονικό δεξί μπακ ώστε να πάψει να εκτίθεται ο «30», αλλά βλέποντας τον τρόπο που αντιμετωπίζεται το τριφύλλι, σου έρχεται να πας να τους ασπαστείς έναν-έναν που δύο χρόνια περίπου δεν έχουν πάθει εγκεφαλικό μ’ όσα τους σφυρίζουν!
Τι άλλο να γράψουμε εκτός από… κουράγιο! Η «μάσα» σε μερικούς μήνες σταματά, όπως και το παραμύθι των…επενδύσεων αφού με δύο προκριματικούς γύρους πριν την είσοδο στους χρυσοφόρους ομίλους κάποιοι «μοσχοαναθρεμμένοι» θα έχουν «σφιξίματα».
