Τα παιχνίδια που έρχονται με Γαλατασαράι, Αλμπα, Απόλλωνα Πάτρας δίνουν την ευκαιρία στον Εξάστερο να εκπληρώσει τους στόχους του σε μεγάλο ποσοστό. Παίρνοντας την πρόκριση για τα προημιτελικά της Ευρωλίγκας και συνεχίζοντας την παράδοση που τον θέλει να κατακτά έστω κι ένα τίτλο από το 1996 (τρομερό ρεκόρ!) ο Ιβάνοβιτς θα έχει ξεκινήσει ιδανικά την καριέρα του στην Αθήνα.
Δεν πρέπει να λησμονούμε τις δυσκολίες που είχε ο μόνιμος πρωταθλητής το καλοκαίρι όταν άφησε να του φύγει ο κορμός (Μπράμος, Ματσιούλις, Λάσμε) στοχεύοντας σε ανανέωση, μείωση του μ.ο ηλικίας και στροφή σε ελληνικό αίμα. Η ομάδα ρίσκαρε με τις μεταγραφές σε ΟΛΕΣ τις θέσεις μ’ εξαίρεση εκείνη του πάουερ φόργουορντ, όπου με Φώτση, Γκιστ, Λουκά ήταν κάτι παραπάνω από οχυρωμένη.
Ο Σλότερ δεν είχε δοκιμαστεί σε επίπεδο Ευρωλίγκας, ο Μπατίστα ήταν “χαμάλης” όπου κι αν έπαιξε, ο Νέλσον ήρθε σακατεμένος, ο Ράιτ χαιρέτησε νωρίς, Παππάς-Γιάνκοβιτς που λογίζονταν βασικοί πραγματικά μεγάλη σεζόν είχαν κάνει μόλις…μία, την προπέρσινη στον Πανιώνιο. Μπορεί πολλοί να γκρινιάζουν επειδή μακριά από το ΟΑΚΑ η ομάδα έχει χάσει τα αυγά και τα πασχάλια αλλά κρίνοντας πως ξεκίνησε η αγωνιστική περίοδος (με αμέτρητους, συνεχόμενους τραυματισμούς και τον προπονητή ν’ αναλαμβάνει καθήκοντα αργά, στις 7 Σεπτέμβρη) όσα έχει πετύχει ο νεανικός ΠΑΟ δεν είναι και αμελητέα!
Γίνεται να θεωρηθεί αποτυχημένη μια (μεταβατική, έτσι;) σεζόν με κατάκτηση τίτλου, επικό «φάγωμα» Ολυμπιακού τον Οκτώβρη (χρόνια θα τους πάρει να την χωνέψουν αυτή την κατραπακιά, εδώ καλά-καλά τρίβαμε τα μάτια μας εμείς) και πρόκριση στις οκτώ καλύτερες ευρωπαϊκές ομάδες;
Λαμβάνοντας υπόψη ότι εδώ και λίγες εβδομάδες παρακολουθούμε Παναθηναϊκό… εσωτερικού κι εξωτερικού, ο Ιβάνοβιτς κάνει δουλίτσα. ΔΥΟ ομάδες είχαμε να δούμε επί Κώστα Πολίτη το μακρυνό 1994, όταν οι Εσθονοί (Κούουσμα, Σοκ) έπαιζαν στην Α1, χωρίς να έχουν δικαίωμα συμμετοχής στην Ευρώπη.
Από τις 9 Φλεβάρη όταν ο νταμπλούχος υποδέχθηκε τον Κολοσσό κι ο προπονητής έριξε στον αγώνα Μποχωρίδη, Χαραλαμπόπουλο, Κόνιαρη, Διαμαντάκο, οι έφηβοι παίρνουν πολλά λεπτά συμμετοχής στην Α1 (μ’ εξαίρεση τα δύο παιχνίδια με τον υπολογίσιμο ΠΑΟΚ), ξεκουράζοντας τους έμπειρους ενόψει Ευρωλίγκας. Ο Μαυροβούνιος προσπαθεί να τους κρατήσει όλους ευχαριστημένους, τον κόσμο που δεν σταματά να ζητά νίκες, τον ιδιοκτήτη που γουστάρει να βλέπει Έλληνες, τους βετεράνους που αναζητούν μέρες χαλάρωσης, τους εφήβους που διψούν για δράση.
Οι πράσινοι είναι καινούργια ομάδα, ενώ το καλοκαίρι οι απόψεις περί μη κατάλληλης στελέχωσης έδιναν κι έπαιρναν, είτε γιατί δεν υπήρχε αθλητικό πεντάρι πλάι σε Μπατίστα, «Μαύρο», είτε γιατί εκφράζονταν ζωηρές αμφιβολίες για το κατά πόσο έτοιμοι θα ήταν να επωμιστούν σημαντικές ευθύνες Βλάντο, Χαραλαμπόπουλος στο «3» ακόμα και σε επίπεδο Α1!
Τώρα που όλοι οι αθλητές είναι στην διάθεση του προϊσταμένου τους υγιείς (μακάρι να παραμείνουν έτσι γιατί μπαίνουμε στην τελική ευθεία) θα δούμε πως θ’ αξιοποιηθούν. Ο Γκάνι Λαουάλ σίγουρα δεν είναι παίκτης για πεντάλεπτες συμμετοχές κρίνοντας το αμυντικό κενό που άφησε φεύγοντας ο Στέφαν Λάσμε. Έπειτα, απ’ τη στιγμή που επέστρεψε στη δράση ο Νέλσον «εξαφανίστηκε» ο Γιάνις Μπλουμς που ξεχνούσε ν’ αστοχήσει μέχρι τον Δεκέμβρη, ενώ περιμένουμε αξιοποίηση και των τριών σέντερ της ομάδας, π.χ με την Ρεάλ αποδείχθηκαν άπαντες χρησιμότατοι, κάνοντας τον αντίπαλο να τους νιώσει για τα καλά.
Το γεγονός ότι για μήνες η ομάδα δεν μπόρεσε να «βρεθεί» όλη μαζί δεν έχει αναπτύξει τους αυτοματισμούς της (όσο κι αν η παρουσία του μέγα Διαμαντίδη δεν αφήνει να πολυφανεί αυτό) ενώ η θέληση του προπονητή να παίξει με τους πιτσιρικάδες στα ματσάκια της Α1 κάνει την 12άδα ν’ αλλάζει αρκετά ανά τριήμερο! Το θετικό είναι πως παρ’ όλες τις παθογένειες η απόσταση που χωρίζει τον Παναθηναϊκό από τον καλό του εαυτό είναι μικρή!
