Ο Νίκος Παππάς άκουσε πολλά την περασμένη σεζόν. Η «εξαφάνισή» του από Αργύρη Πεδουλάκη- Φραγκίσκο Αλβέρτη, οι «πρόκες» απ’ τον Αντρέα Τρινκέρι μετά το «κόψιμό» του από την αποστολή της εθνικής ομάδας αντιμετωπίστηκαν με καχυποψία.
Ο ταλαντούχος γκαρντ μπορεί να είχε προβλήματα με τους τελευταίους κόουτς που συνεργάστηκε αλλά τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς λογικά θα τον έχει κορώνα στο κεφάλι του. Όχι μόνο γιατί ο τελευταίος γουστάρει το επιθετικό μπάσκετ (με τον σύλλογο να καλείται να διαφοροποιήσει συνήθειες δεκαετιών, αφού Ομπράντοβιτς-Πεδουλάκης ζούσαν κι ανέπνεαν μέσω άμυνας) που τον ενθουσιάζει, αλλά επειδή ο Μαυροβούνιος είναι master στην διαμόρφωση σταρ με αθλητές δικής του κοψιάς.
Η «δική του» Ταού σε έπνιγε με το γρήγορο τέμπο της, καθοδηγούμενη από κοντούς με δυνατά πόδια, οξυδέρκεια, το στοίχημα του κόουτς είναι να τελειοποιήσει αυτή την καλαθομηχανή που συνάντησε στο ΟΑΚΑ. Ο Νίκος είναι φονικός όταν χτυπά σε πρώτο χρόνο (χθες λυπηθήκαμε τον φουκαρά τον Ουίμς που αν και παικτάρα εκτέθηκε στα μετόπισθεν καλούμενος να τον αναχαιτίσει), σκεφτείται τι θα γίνει στο μέλλον αν «βρεθεί» περισσότερο με τους -επίσης αθλητικότατους- Βλάντο-Γκιστ.
Η συνύπαρξή του με τον Δημήτρη Διαμαντίδη μόνο οφέλη θα του προσφέρει αφού ο Καστοριανός -παρότι βάρυνε -εξακολουθεί να παραμένει ασυναγώνιστος γνωρίζοντας άριστα τον τρόπο να κρατά τους συμπαίκτες του αναμεμηγμένους στο επιθετικό παιχνίδι του μόνιμου πρωταθλητή ΟΛΗ την ώρα. Καμαρώναμε στο ΟΑΚΑ τον Παππά όπως έπεφτε με λύσσα στις αμυντικές παγίδες (δεν είναι και το καλύτερό του), προσπαθώντας να φανταστούμε που μπορεί να φτάσει αν γίνει πιο ομαδικός.
Ισχυρή προσωπικότητα στα αποδυτήρια, παρότι «νέος», δεν δίστασε το φθινόπωρο να κάνει μία «περίεργη» δήλωση («ο Διαμαντίδης είναι ταπεινός, εμείς…όχι») που γι αρκετούς ερμηνεύτηκε ως ασέβεια στον κάπτεν κι επιβεβαίωση κωλοπαιδισμού. Προερχόμενος από μία εφιαλτική σεζόν, όντας ουσιαστικά ρούκι σε ομάδα που βρίθει κοντών είναι ΗΔΗ ο δεύτερος καλύτερος της γκαρντ (μετά από..ξέρετε ποιόν) παραμένοντας απολαυστικός στο επιθετικό του ρεπερτόριο. Τελείως διαφορετικό όμως να κάνει τις «ποικιλίες» σου στην Α1 κι άλλο απέναντι σε αθληταράδες τεράστιου κασέ.
Ο Παππάς δημιουργεί ρήγματα κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, ενώ η αυτοπεποίθησή του ακουμπά τον ουρανό, θυμηθείτε πως ορμούσε στ’ απλωμένα χέρια των ρώσικων θηρίων! Πολύ ταχύς, πολύ καλός σουτέρ, πολύ «τρελός», καλείται να ρουφήξει σαν σφουγγάρι όσα μάθει από τον αρχηγό του για να βελτιωθεί αμυντικά αλλά και στον χρόνο λήψης αποφάσεων.
Ο Διαμαντίδης όλα αυτά τα χρόνια ήταν ο κορυφαίος έχοντας σκοράρει απειροελάχιστα, κάτι που λέει πολλά. Το πρόγραμμα που βιώνει είναι το καλύτερο για την εξέλιξή του. Είναι μόλις 24 ετών και με το δεδικασμένο Ιβάνοβιτς στους γκαρντ που ανέδειξε στη χώρα των Βάσκων ο Νικόλας είναι προορισμένος να λάμψει…
