Αναλογιζόμενοι την ευρωπαϊκή πορεία του Εξάστερου είναι κωμικοτραγικό το συμπέρασμα πως ακόμα κι αυτός ο μεταβατικός Παναθηναϊκός θα μπορούσε να κοιτάξει ψηλότερα αν είχε έναν πραγματικά, αθλητικό ψηλό στο πλευρό Μπατίστα, Μαυροκεφαλίδη.
Ο Τζούλιαν Ράιτ κρίθηκε ανεπαρκής, ο Γκάνι Λαουάλ πρόλαβε να τσακωθεί με τον κόουτς και στα παιχνίδια που χάθηκαν είδαμε τους αντιπάλους να στήνουν πάρτι στο «ζωγραφιστό» (όχι μόνο Κυριλένκο/Καούν, εδώ τα κατάφερε μέχρι ο…Ζόραν Έρτσεγκ της διαλυμένης Γαλατασαράι).
Λίγο μεγαλύτερη βοήθεια να είχε η ομάδα από ένα έμπειρο παίκτη και θα κέρδιζε Άλμπα, Αστέρα, μπορεί να είχε καλύτερη τύχη σε Βαρκελώνη, Τελ Αβίβ, ίσως να είχε πλεονέκτημα έδρας αλλά σίγουρα θα απέφευγε την φοβερή ΤΣΣΚΑ. Πριν μερικές εβδομάδες δεν φαινόταν άσχημο το σενάριο διασταύρωσης με την Φενέρ που ναι μεν διαθέτει Ομπράντοβιτς αλλά η φανέλα της είναι…πούπουλο. Προς γνώση και συμμόρφωση για του χρόνου λοιπόν…
