Όταν πριν από μέρες η πράσινη αρμάδα του coach Ανδρεόπουλου, του σημαιοφόρου Πανταλέοντα, του ασύλληπτου Μπέλλου και του σούπερμαν Πρωτοψάλτη είπε να σταματήσει να μας τρελαίνει ομαδικώς και αποκλείστηκε στα ημιτελικά από τον νταμπλούχο πλέον ΠΑΟΚ, κοιτούσα με υπερηφάνεια σχεδόν δακρυσμένη στο κατάμεστο κλειστό της κυψέλης τον κόσμο μας. Αποθέωνε τους μικρούς ήρωες παρότι έχασαν, αναγνωρίζοντας την υπέρβαση την οποία έκαναν φέτος.
Τι περίεργο άθλημα το βόλεϊ ρε παιδί μου! Είδα για πρώτη φορά χθες τελικό πρωταθλήματος που ο ένας φιναλίστ ήταν ο Ολυμπιακός και κέρδισε στο τέλος ο καλύτερος! Ρε τι γίνεται στον κόσμο… Αλλά ξέχασα, αυτοί έχασαν από κάποιους που φέτος έμαθαν την ύπαρξη του βόλεϊ. Βέβαια την αδυναμία να κερδίσουν την έριξαν στο ότι ο αντίπαλός τους ήταν ντοπαρισμένος, κάτι τέτοια ακούω και γελάει ύπουλα ο Μπουρούσης! Όπως και να’ χει ευελπιστώ σήμερα τα φίνα τα κορίτσια μέσα στην Κυψέλη, να μη δούνε άλλη μία σφαγή, όπως αυτή τις προάλλες στου Ρέντη. Αφήστε κανένα άθλημα να λέμε ότι είναι υγιές και δεν έχετε αφήσει το στίγμα σας…
Αυτές τις μέρες λοιπόν παρακολουθούμε τάχα μου δήθεν ξαφνιασμένοι και αηδιασμένοι τις εξελίξεις για την εγκληματική οργάνωση στο ποδόσφαιρο, με ονόματα που προκαλούν αίσθηση…
Μα πλάκα μας κάνετε; Όλος ο κόσμος το’ χε τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι! «Και καλά» απειλούν τον Μαρινάκη με πραγματικές κατηγορίες και αποβολή του Ολυμπιακού από την Ευρώπη και τη Superleague… Πέντε οι κατηγορίες λοιπόν που μαζεύτηκαν κατά του κυρίου Μαρινάκη, όσα δηλαδή και τα πρωταθλήματα που έχει πάρει στις μέρες του. Μάλλον μας διδάσκει ακόμα ήθος…
Βλέποντας όλα αυτά, λες θα πεισμώσουν και τα παλικάρια μας στο ποδόσφαιρο τώρα που βλέπουν ένα φως στο τούνελ, μία δικαίωση. Αντ’ αυτού βλέπουμε τον ένα παίκτη πιο ξενερωμένο από τον άλλο. Μα γιατί ο ένας δεν έφυγε για καλοκαίρι και βαριέται που ζει, μα γιατί ο άλλος υπό νορμάλ παλαιές συνθήκες δε θα περνούσε ούτε απέξω από τη Λεωφόρο, μα γιατί του αλλουνού τα μυαλά πήραν αέρα. Ειλικρινά στα εκτός έδρας ματς κάνουμε χειρότερες εμφανίσεις κι από τις φετινές μπασκετικές στην Ευρώπη. Πονάνε τα ματάκια μας και τα μυαλά μας ρε Πανάθα.
Κάτι τελευταίο μιας και ξεκινούν οι τελικοί με τον αιώνιο αντίπαλο στο μπάσκετ. Εμείς αναγνωρίζουμε, τραγουδάμε και χειροκροτάμε στα δύσκολα ακόμα κι όταν πρέπει να καταπιούμε μία οδυνηρή ήττα. Δεν πετάμε κορνέδες, δεν σπάμε αμάξια, δεν εκσφενδονίζουμε κάδους και δεν κρυβόμαστε πίσω από κουρτίνες.
Γιατί όταν εμείς κάναμε break στη Μπαρτσελόνα και πηγαίναμε στα final 4, εσείς φωνάζατε γκολ στα καλάθια, offside σε κάθε αιφνιδιασμό, το πικ εν ρολ νομίζατε ότι είναι μαγαζί στο Κολωνάκι και στο ΣΕΦ πηγαίνατε χίλια άτομα για να δείτε το ποταπό άθλημα που παίζεται με τα χέρια κι η μπάλα του έχει σπυριά.