Η «μαύρη» Πρωτομαγιά του ’38 και το ανθρώπινο πρόσωπο του Παναθηναϊκού

Οι περισσότεροι θα έχετε ακούσει για τον τραγικό θάνατο του Λύσσανδρου Δικαιόπουλου, έπειτα από σύγκρουση με αντίπαλό του κατά τη διάρκεια αγώνα Παναθηναϊκού – Α.Ε.Κ. την Πρωτομαγιά του 1938. Ελάχιστοι όμως γνωρίζουν την εξέλιξη της ιστορίας με τον γιο του άτυχου αστέρα των γηπέδων, δώδεκα χρόνια μετά…

Ο Λύσσανδρος Δικαιόπουλος ήταν γόνος εύπορης οικογένειας από τη Σμύρνη. Δύο πράγματα αγαπούσε. Τον ερασιτεχνικό αθλητισμό και τη μουσική. Το ποδόσφαιρο και το πιάνο.

Ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα στη Δάφνη, μετεγγράφηκε στην ΑΕΚ και το καλοκαίρι του 1937 ήρθε στον Παναθηναϊκό, όπου τάχιστα εξελίχθηκε σε κορυφαίο του στέλεχος.

Την Πρωτομαγιά του 1938, η μοίρα του επιφυλάσσει δραματικό τέλος. Η πρώην με τη νέα του ομάδα διοργανώνουν φιλική αναμέτρηση. Ο Δικαιόπουλος, παρά το γεγονός πως υπηρετεί τη θητεία του ως σμηνίτης στο Φάληρο, κατορθώνει και εξασφαλίζει άδεια ώστε να αγωνιστεί στο ματς.

Στο ενδέκατο λεπτό οι καρδιές ποδοσφαιριστών, παραγόντων και θεατών παγώνουν. Ο Δικαιόπουλος συγκρούεται στον αέρα με τον νεαρό επιθετικό της ΑΕΚ Τρύφωνα Τζανετή διεκδικώντας την μπάλα στον αέρα. «Αστην ρε τρελοπιανίστα» του φώναξε ο γκολκίπερ του Παναθηναϊκού Ζώγας, αλλά ο Δικαιόπουλος δεν άκουσε. Η σφοδρή σύγκρουση γκρεμίζει τον άσο του τριφυλλιού στον ξερό αγωνιστικό χώρο του γηπέδου της Λεωφόρου Αλεξάνδρας όπου χτυπάει στο κεφάλι. Του παρέχονται οι πρώτες βοήθειες και ο γιατρός του αγώνα Μαρσέλος ζητάει τη μεταφορά του με φορείο στα αποδυτήρια. Το ματς συνεχίζεται καθώς ο Δικαιόπουλος αντικαθίσταται από τον Σύρκο.

Παντρεύτηκε πριν κλείσει τα μάτια για πάντα…

Ο αθλητής μεταφέρεται στο νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού, όπου ο γιατρός Κούριας διαπιστώνει «κάταγμα βάσεως του κρανίου και διάσειση εγκεφάλου» και εξηγεί ότι «η κατάστασις είναι κρίσιμος».

Στο δωμάτιο του Ερυθρού Σταυρού παίζεται το τελευταίο επεισόδιο του δράματος. Στο κρεββάτι του πόνου, ένας ιερέας παντρεύει τον Δικαιόπουλο και τη μνηστή του με την οποία είχαν αποκτήσει, πριν από πέντε μήνες, έναν γιο και προγραμμάτιζαν τον γάμο για την επόμενη Πρωτοχρονιά.

Ο Λύσσανδρος με την Όλγα παραμένουν παντρεμένοι για δύο μόνο ημέρες…

Στις 3 Μαΐου 1938 ο άσος του Παναθηναϊκού αφήνει την τελευταία του πνοή. Η πολιτεία αποφασίζει να δώσει τιμητική σύνταξη στη μητέρα του και να προικίσει την αδερφή του.

Έναν χρόνο μετά, το 1939, ο Παναθηναϊκός διοργανώνει έναν πρωτότυπο αγώνα ανώμαλου δρόμου «εις μνήμην Δικαιόπουλου». Από τη Λεωφόρο ξεκινούν αθλητές όλων των σωματείων και κατευθύνονται μέχρι το Α΄ Νεκροταφείο, όπου καταθέτουν στεφάνια. Τερματίζουν ξανά στο γήπεδο του Παναθηναϊκού. Ανάμεσά τους και ο σπουδαίος Κύπριος Βαλκανιονίκης Στέλιος Κυριακίδης, ο οποίος συνδεόταν στενά με τον Παναθηναϊκό (όπως λεπτομερώς αποκαλύπτεται στο βιβλίο «Λεωφόρος Ηρώων»). Την ίδια μέρα διεξάγεται φιλικός αγώνας μεταξύ του Τριφυλλιού και της μεικτής ΑΕΚ – Απόλλωνα, καθώς και φιλικό παιχνίδι χόκεϋ.

Παναθηναϊκός θα πει ανθρωπιά

Τον Οκτώβριο του 1950 φθάνει στα γραφεία του Παναθηναϊκού, τα οποία στεγάζονταν τότε στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, μία επιστολή. Τα ονόματα των αποστολέων… Όλγα και Λύσσανδρος Δικαιόπουλος! Επρόκειτο για τη χήρα του παλαιού αστέρα του Τριφυλλιού και για τον 12άχρονο γιο του, ο οποίος είχε τιμητικά βαφτιστεί με το όνομα του πατέρα του.

Η Όλγα Δικαιοπούλου επιθυμούσε να σπουδάσει το μοναχοπαίδι της στη Σιβιτανίδειο Σχολή. Όμως τα έξοδα φοίτησης ήταν απαγορευτικά. Έτσι, ζητάει τη συνδρομή του Συλλόγου του Μεγάλου. Η ανταπόκριση είναι άμεση. Οι Απόστολος Νικολαΐδης και Μιχάλης Παπάζογλου αξιοποιούν τις γνωριμίες τους, ενώ τα ταμεία του Ομίλου ανοίγουν για να εξυπηρετηθούν στο έπακρο οι ανάγκες της οικογένειας Δικαιοπούλου.

Παράλληλα, ο μικρός Λύσσανδρος εγγράφεται στα τσικό ποδοσφαίρου του Παναθηναϊκού. Δεν του ήταν άγνωστο το σπορ. Αγωνιζόταν στην ίδια θέση με τον πατέρα του –σέντερ μπακ– στην ομάδα της Καλλιθέας «Καλλιτεχνικός». Το όνομα του σωματείου δεν ήταν τυχαίο. Ονομάστηκε έτσι εις μνήμην του πιανίστα-ποδοσφαιριστή Δικαιόπουλου, ανεκπλήρωτο όνειρο του οποίου ήταν να ιδρύσει ποδοσφαιρική ομάδα στελεχωμένη από μουσικούς…

Υ.Γ. Μία αντίστοιχα τραγική στιγμή επαναλήφθηκε στα ελληνικά γήπεδα στις 4 Οκτωβρίου του 1959. Ο Θόδωρος Ιωάννου του Εθνικού συγκρούστηκε με τον τερματοφύλακα του Παναθηναϊκού Μιχάλη Βουτσαρά και δύο ημέρες αργότερα έχασε τη μάχη για τη ζωή του στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο. Στη νεκρική πομπή, ανάμεσα στα στεφάνια υπήρξε ένα που έγραφε «η γυναίκα και ο υιός του ΛΥΣΣΑΝΔΡΟΥ ΔΙΚΑΙΟΠΟΥΛΟΥ»…

Ανδρέας Οικονόμου (paoabroad.com)