Φαινόταν πως «κάτι» έτρεχε

Διαβάζοντας προ ημερών τις δηλώσεις Μάνου Παπαδόπουλου («δεν είμαστε ικανοποιημένοι από το πλάνο») κι αναλύοντας τον προβληματισμό του Δημήτρη Γιαννακόπουλου μετά τη νίκη επί της Γαλατάσαραϊ («ο ιδιοκτήτης εξέφρασε δυσαρέσκεια επειδή δεν έβλεπε ελληνικό αίμα να πρωταγωνιστεί») καταλάβαινες πως «κάτι» έτρεχε με τον κόουτς.

Ο προπονητής που επιλέχθηκε για να «χτίσει» (φανερή η βελτίωση Παππά, Βλάντο, το ξεπέταγμα Λούντζη, Παπαγιάννη, Διαμαντάκου, Χαραλαμπόπουλου) καρατομήθηκε παρότι ο «μνημονιακός» Παναθηναϊκός πέτυχε τη νίκη του αιώνα επί του Ολυμπιακού το φθινόπωρο, έδινε σόου στην Ευρωλίγκα ως το Νοέμβρη όταν ένα τσούρμο νεαρών κι «άγραφων» ξένων διέσυρε Φενέρ, Ρεάλ, Μακάμπι, Μιλάνο, κόντραρε τη Μπάρτσα κι αργότερα λύγιζε την ΤΣΣΚΑ.

Τα αίτια που οδήγησαν στην αποπομπή Ιβάνοβιτς (ανύπαρκτη ψυχική επαφή με παίκτες, απουσία εναλλακτικού πλάνου όταν κάτι «στράβωνε» στο παιχνίδι, «κολλήματα» με Μπλουμς, Σλότερ, Λαουάλ, σερί ήττες στα μεγάλα παιχνίδια) δείχνουν πως ενόχλησαν πολύ οι αποτυχίες παρότι το καλοκαίρι ξεκαθαρίστηκε επίσημα πως δεν θα υπήρχε πίεση αρκεί να καταγραφόταν πρόοδος των πιτσιρικάδων!

Σαφώς απαιτήσεις σ’ ένα σύλλογο του ειδικού βάρους του Παναθηναϊκού θα υπάρχουν εσαεί όμως να περιμένεις όλα να κυλούν ρολόι μερικούς μήνες αφού ενστερνίστηκες «αλλαγής δέρματος» (απ’ το φουλ αμυντικό πλάνο Πεδουλάκη στο «run n gun») δεν αφορά όσα θες, αλλά όσα… φαντασιώνεσαι! Όταν προηγουμένως συνειδητά μειώνεις κι άλλο το μπάτζετ και πορεύεσαι με νεαρούς δεν χρειάζεσαι προπονητής αλλά… μάγο που σε χρόνο dt θα κάνει τους μικρούς να «πετάνε» και τους παλιούς να ξανανιώσουν, φέρνοντας το χρόνο πίσω!

Κάποτε με την λογική της πάση θυσία υποσκέλισης του Ολυμπιακού του Ιωαννίδη βαφτίστηκαν «λούζερ» τα μισά στελέχη της εθνικής ανδρών (Γιαννάκης, Παταβούκας, Αλβέρτης, Οικονόμου), βρίστηκε σκαιότατα ο ΜΕΓΑΣ Ράτζα, ακόμα κι ο τεράστιος Ομπράντοβιτς συγκέντρωνε αντιπάθειες (!) την πρώτη του σεζόν έχοντας 2/2 ήττες από τον «ξανθό». Ανανέωση κι ανέβασμα των προσδοκιών στα ουράνια δυσκολότατα συνυπάρχουν ιδίως όταν το «φωνάζεις» δεξιά κι αριστερά!

Παλιότερα ο Πεδουλάκης (ή για να πάμε στο ποδόσφαιρο) ο Κυράστας (2000), ο Αναστασίου, ο Γκμοχ (1984) διαλαλούσαν ότι θέλουν να θέσουν βάσεις και τελικά παρουσίασαν σκληρές, καλοπροπονημένες ομαδάρες να της «πιεις στο ποτήρι» που απαλλαγμένες απ’ το άγχος «δάγκωναν». Τα ζόρικα ήρθαν με το που πέτυχαν νωρίς πράγματα που ουδείς φανταζόταν! Διοικούντες, οπαδοί, Τύπος θεώρησαν πως βρέθηκε μπούσουλας κι ο Παναθηναϊκός θα σάρωνε, οπότε στις βαρβάτες αποτυχίες το κλίμα στράβωσε!

Ο Ντούσαν Ιβάνοβιτς είναι «περπατημένος» και σεβαστός στην μπασκετική κοινότητα αλλά στην Αθήνα πλήρωσε το… φοβερό μπάσκετ που απέδιδε η ομάδα μέχρι τις γιορτές (ειδικά στο Μαρούσι σε κάθε 40λεπτο φλέρταρε με «κατοστάρα») και την ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ νίκη επί του Ολυμπιακού!

Ο πράσινος οργανισμός «ξέφυγε», μετά άρχισαν οι μεγάλες κουβέντες για το 7ο! Σύμφωνοι, η παρακαταθήκη των αδελφών και του Μεγάλου έχει δημιουργήσει υψηλότατα στάνταρ. Το δύσκολο είναι ν’ αναλογιστείς ΠΩΣ θα τα πλησιάσεις τώρα που ξοδεύεις πολύ λιγότερα για μεταγραφές!

Δημήτρης Στρατής Για τον Δημήτρη Στρατή το panathinaikos24 αποτελεί το τρίτο πράσινο μετερίζι στο οποίο θ' ασχολείται με το ομορφότερο δευτερεύον πράγμα στη ζωή του.
Η διαδρομή ξεκίνησε από το balla.gr, συνεχίστηκε στο leoforos.gr, τώρα όντας ο 13ος (προφανώς σημαδιακό μιας κι ο αριθμός -για προφανείς λόγους- είναι ο αγαπημένος του) συνεργάτης του site θ' ασχολείται (σχεδόν) καθημερινά με τον μεγαλύτερο ελληνικό σύλλογο! Θεωρεί τη γενιά του προνομιακή αφού έζησε live τα σπουδαιότερα επιτεύγματα των τμημάτων του κλαμπ, πλην Γουέμπλεϊ. Μια ζωή θα τον στοιχειώνει ο χαμένος προημιτελικός με την Πόρτο του Μουρίνιο το 2003 , όταν χάθηκε τελικός-φαντασίωση για όλους τους πράσινους πιστούς απανταχού Γης! Φαντάζεστε τι θα γινόταν σε συναπάντημα ΠΑΟ και...Σέλτικ;