Ο… επόμενος Παναθηναϊκός θα είναι αλλαγμένος ριζικά! Είτε έρθει ο Εσιέν, είτε κάποιος άλλος, του χρόνου στο «6» η ομάδα θα διαθέτει περισσότερο νεύρο συγκριτικά με τον soft Μέντες. Ο Λουντ φαντάζει ελπιδοφόρος, ένας Πράνιτς στο πιο αθλητικό, με τον Μεχντί Αμπέντ να έπεται ώστε να «κλειδώσει» ο άξονας. Ο Λιζόν είναι πυραυλοκίνητος, κατά την ταπεινή μας άποψη κακώς «τρώει» την θέση Μαρινάκη/Σπυρόπουλου ωστόσο μπροστά στον Χρηστάρα τον Μπούρμπο ο Ολλανδός μοιάζει Μαϊκόν.
Κεντρικά πρόσωπα, ωστόσο, των προσεχών μηνών δεν θα είναι κάποιο απ’ τα νέα αποκτήματα, αλλά το δίδυμο Βόκολου-Φύσσα. Ο παλαίμαχος σέντερ μπακ πήρε τον χρίσμα τον χειμώνα, ανέλαβε την αποστολή επειδή η διοίκηση είδε πως δεν τραβούσε με το Νίκο Νταμπίζα κρίνοντας σκόπιμο ν’ αναλάβει κάποιος τον σχεδιασμό του νέου ΠΑΟ έχοντας την ευθύνη των επιλογών. Με την υποσημείωση πως τα «ψώνια» πρέπει να γίνουν ΝΩΡΙΣ, αυτός ήταν ο λόγος που έστειλε σπίτι του τον προηγούμενο υπεύθυνο, με τον Γιάννη Αλαφούζο να στραβώνει με την αργοπορία των μεταγραφών κάτι που στοίχισε στο κλαμπ, 2.1 εκ. ευρώ!
Πρόπερσι και πέρσι η ομάδα υποδεχόταν ποδοσφαιριστές τέλη Αυγούστου/αρχές Σεπτέμβρη, άρα ο περίγυρος το ξέρει πια το μάθημα, όλοι περιμένουν ορθότερο προγραμματισμό στην ενίσχυση του έμψυχου δυναμικού. Το κακό είναι πως την περασμένη σεζόν οι νιόφερτοι αφενός δεν πρόλαβαν να ενισχύσουν το τριφύλλι με τη Σταντάρ, αφετέρου έχασαν μεγάλο μέρος της προετοιμασίας, μη δουλεύοντας από το ξεκίνημα με τον προπονητή «κάηκαν», με μοναδική εξαίρεση τον Λουκ Στιλ που όμως έχασε κρίσιμα παιχνίδια στα οποία «πέταξαν» εκατομμύρια (Σταντάρ)-πόντοι (Λεβαδειακός, Καλλονή). Τουλάχιστον υπάρχει κεντρικός μπούσουλας στον ερχομό των «νέων», το αναφέρουμε επειδή τα προηγούμενα χρόνια επικρατούσε αλαλούμ.
Η «πατρότητα» του ρόστερ άνηκε σε πολλούς και κανένα (!) ταυτόχρονα! Ο Τζίγερ κι ο Γιώργος Βαρδινογιάννης με προσωπικές παρεμβάσεις αγόραζαν Γιώργο Καραγκούνη (2007) και… Κώστα Ηπειρώτη (1999). Ο Μπάκε κουβαλούσε Αντονσον, ο Σάντος τον (υπέρβαρο) Σαϊνιο, ο Μαλεζάνι επέμενε στην απόκτηση Μπίστσαν για να τον βάλει… στόπερ, ο Ζεσουάλδο «φόρτωνε» Φορναρόλι-Βελάσκες, ο Φάμπρι, Εσπάρθα -Καζιγιάμα. Μερικούς (Φλάβιο Κονσεϊσάο) τους έφερε στην Ελλάδα η πίεση που άσκησε ο κόσμος, άλλους ο Σπύρος Λιβαθηνός ο οποίος ήταν άσος στο «ψηστήρι».
Επί πολυμετοχικότητας (ειδικά τότε) το κεντρικό κουμάντο έλειπε! Οι μέτοχοι έκαναν «δώρα» (τον Κλέιτον ο «Βγενό», τον Λάζαρο ο Πατέρας), ο τεχνικός διευθυντής αγόραζε ότι κυκλοφορούσε (στο κάτω- κάτω Ζιλμπέρτο, Λέτο, Κατσουράνη, Σισέ δεν τους συγκινείς με το μπλα, μπλα αλλά με ρευστό), ενώ άλλοι παλαίμαχοι «έσπρωχναν» δικές τους λύσεις, π.χ είχε παίξει σημαντικό ρόλο στον ερχομό Άντε Ρουκάβινα η στάση του Αλιόσα Ασάνοβιτς.
Φύσσας-Βόκολος είχαν αναφερθεί προ εβδομάδων σε «έξυπνες» μεταγραφές. Ο προκάτοχός τους μπορεί πέρσι να τα έκανε μούσκεμα αλλά το καλοκαίρι του 2012 πραγματοποίησε εξαιρετική δουλειά, ο Νάνο, ο Καρέλης, ο Αμπέντ, ο Κλωναρίδης, ο Ατζαγκούν έπιασαν Κορωπί χάρης την επιμονή του. Μέχρι τώρα το δίδυμο δεν δούλεψε τόσο σε διεύθυνση όσο σε διαπραγμάτευση συμβολαίων, κάνοντας άριστη δουλειά στις περιπτώσεις Μπεργκ, Καρέλη, Πέτριτς, Ζέκα, Χουχούμη, Δώνη.
Διεύθυνση σημαίνει να θυμίζεις στον προπονητή την ανάγκη να αποκτηθεί άλλος ένας φορ που θα διευκολύνει το έργο του Μπεργκ! Ή να επιμείνεις στην αξιοποίηση Κουτρουμπή, Ρισβάνη αντί να ξοδευτείς για την απόκτηση δύο στόπερ. Με δύο λόγια να κάνεις λίγο το δικό σου πλευρίζοντας ποδοσφαιριστές που θα είναι δικής σου επιλογής όπως συμβαίνει με τον Φύσσα και τον αμυντικό της Χαρτς, Γουίλσον! Ως τώρα αθλητές που ήρθαν ή βρίσκονται στο μικροσκόπιο ήταν στην ατζέντα Νταμπίζα (Καλτσάς, Αμπέιντ). Τον Λιζόν τον ξεχώρισε ο Αναστασίου ενώ ο Λοντ είναι ο μόνος που μπορεί να «χρεωθεί» στους τεχνικούς διευθυντές.
