Ο Στάθης Ταυλαρίδης συμπεριλήφθηκε στους κορυφαίους της σεζόν με τον έμπειρο στόπερ να «κολλάει» στον Παναθηναϊκό και γρήγορα το όνομά του να γίνεται τραγούδι από την εξέδρα. Βοήθησε και το γεγονός ότι οπαδικά είναι «βαμμένος» πράσινος, παρότι οι οπαδοί τον είχαν καιρό στη …μπούκα καιρό λόγω του δυναμισμού που έβγαζε, ιδίως με την φανέλα του Ατρομήτου.
Η χημεία με Στιλ-Σίντενφελντ ήταν εξαιρετική, ο Παναθηναϊκός δεν δεχόταν γκολ ούτε με αίτηση μέχρι το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό κι είναι κρίμα που ο παίκτης αφενός δεν επιβραβεύτηκε με ένα τίτλο αφετέρου που φόρεσε την φανέλα της αγαπημένης του ομάδας σε προχωρημένη ηλικία. Προς το παρό συμπεριλαμβάνεται στις πιο πετυχημένες χειμερινές μεταγραφές στην νεότερη ιστορία της ομάδας. Να θυμηθούμε τους προηγούμενους;
Γιάννης Σαμαράς: Ο νυν υπεύθυνος της Ακαδημίας φόρεσε το τριφύλλι στο στήθος χειμώνα του 1988, επί Γκίντερ Μπένγκστον. Χάρις στα γκολ του (7 σε 15 συμμετοχές στο πρωτάθλημα, συν τρία στο κύπελλο) και την επιστροφή στο «κλουβί» της Λεωφόρου το κλαμπ βελτίωσε την αγωνιστική του εικόνα, πήρε το κύπελλο Ελλάδας (3-1 τον Πανιώνιο) και τις δύο επόμενες σεζόν κέρδισε άλλα δύο πρωταθλήματα κι ένα κύπελλο.
Κριστόφ Βαζέχα: Τα λόγια περιττεύουν για τον πρώτο σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου που από την δεκαετία του 1990 έπαιζε το ποδόσφαιρο του 21ου αιώνα. Όπου κι αν του ερχόταν η μπάλα (κεφάλι, αριστερό, δεξί) ήταν διαρκώς «οπλισμένος», συνέβαλε τα μέγιστα στον τίτλο του 1990 δημιουργώντας μαζί με τον Δημήτρη Σαραβάκο το ΑΠΟΛΥΤΟ δίδυμο όλων των εποχών στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Σπύρος Μαραγκός: Έπιασε Παιανία μαζί με τον Κριστόφ Βαζέχα, Δεκέμβρη του 1989. «Δεκάρι» στον Πανιώνιο, στο τριφύλλι μετατράπηκε σε τρεχαντήρι, συνθέτοντας τριπλέτα-όνειρο με Χουάν Μπορέλι- Δημήτρη Μάρκο το 1996 όταν ο Χουάν Ρότσα χρησιμοποιούσε πίσω από τον Βαζέχα, τρία «δεκάρια», ένα «οκτάρι» (Καπουράνης) κι έναν all around μεσοεπιθετικό (Γ.Χ Γεωργιάδης) στον πιο συμπαγή Παναθηναϊκό ever.
Χουάν Μπορέλι: Ήρθε στην Ελλάδα στις 2.12.1991, για χάρη του «φαγώθηκαν» δύο προπονητές (Δανιήλ, Όσιμ) αλλά όταν βρήκε σημείο επαφής με το πατριωτάκι, Χουάν Ρότσα «εκτοξεύτηκε». Μακράν του δεύτερου ο πιο εγκεφαλικός ποδοσφαιριστής που έχουμε απολαύσει με την πράσινη φανέλα, ικανός ν’ «αφαλοκόψει» την αντίπαλη άμυνα με την πιο απίθανη πάσα.
Γιώργος Καπουράνης: Αγαπήθηκε από τον κόσμο όχι μόνο για τα γκολ στον Ολυμπιακό αλλά γιατί έδωσε νέα διάσταση στην έννοια «παίκτη-γραμμής». Αξιόπιστος αμυντικά, μπαλαδόρος, ρίζωσε στην αριστερή πτέρυγα του Παναθηναϊκού προσθέτοντας στη φαρέτρα του Χουάν Ρότσα άλλο ένα δημιουργικό άσο σ΄ εκείνο το all star σύνολο της διετίας 1995-1996.
Γ.Χ Γεωργιάδης: Επιθετικό χαφ, δεξί εξτρέμ, αριστερό μπακ-χαφ (!) τον είχε χρησιμοποιήσει ο Ίβιτσα Όσιμ αλλά τα καλύτερά του παιχνίδια τα έκανε ως «δεύτερος» επιθετικός. Μέλος της φοβερής ομάδας του 1996 που άγγιξε τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, η είσοδός του έδωσε πνοή το ιστορικό βράδυ του Άμστερνταμ (χάνοντας ανεπανάληπτο τετ-α-τετ με τον Εντουιν Φαν ντερ Σάαρ) αλλά η εικόνα που μας έχει αποτυπωθεί είναι άλλη: Στις 12.5.1993, βραδιά τελικού κυπέλλου με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ, πάει «βόλτες» όλο το βράδυ τον «παλιό» Θοδωρή Παχατουρίδη. Η κάμερα «πιάνει» τον σκληροτράχηλο αμυντικό να έχει γραπώσει από το σβέρκο τον Δραμινό και να του «χώνει» με τον ξεψάρωτο πιτσιρικά να χαμογελά σαν να μην συμβαίνει τίποτα…
Γιούρκας Σεϊταρίδης: Ντεμπούτο με γκολ στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και πολλές συζητήσεις στα δημοσιογραφικά γραφεία για τα εργομετρικά που κόντευε να…σπάσει στην Παιανία δείγμα ανεξάντλητων φυσικών δυνάμεων. Θαύμα της φύσης, επαναπαύτηκε στα αμέτρητα χρήματα που κέρδισε νωρίς ξεχνώντας την υποχρέωση ενός χαρισματικού αθλητή, να βελτιώνεται διαρκώς. Το καλοκαίρι του 2004 ήταν από τους κορυφαίους στον κόσμο μα αργότερα πιότερο απ’ τη μπάλα τον ενδιέφερε ο …ποδόγυρος.
Εμάνουελ Ολιζαντέμπε: Αν δεν είχε «θέματα» στα πόδια δεν υπήρχε περίπτωση να μην αγωνιζόταν σε τοπ λίγκα. Λατρεύτηκε για τα συνεχόμενα γκολ στον Ολυμπιακό, τα σημαδιακά τέρματα στο νταμπλ του 2004 και μια σειρά εξαιρετικών εμφανίσεων απέναντι σε «μεγαθήρια» (Αρσεναλ, Πόρτο).
Εκι Γκονζάλες: Κομβικός ο ρόλος του στο νταμπλ του 2004 με 5 γκολ σε 11 εμφανίσεις και μυθική εμφάνιση στον τελικό κυπέλλου. Ηγέτης με αίμα που έβραζε δεν είχε σε τίποτα να «πλακωθεί» μ’ όλο τον κόσμο ακόμα και «δικούς του», κάτι παραπάνω ξέρουν Δημήτρης Παπαδόπουλος-Ζντένεκ Σκάζνι! Έπεσε σε δύσκολες εποχές για τον σύλλογο, αποχώρησε άδοξα κουβαλώντας προβλήματα στο γόνατο, μια ιστορία που ακόμα και σήμερα εγείρει ερωτηματικά…
