Τώρα που ουσιαστικά η σεζόν ολοκληρώθηκε (μονάχα τα νέα από ΟΥΕΦΑ μεριά περιμένουμε για να δούμε αν ο ΠΑΟ μπει απευθείας στους ομίλους ή χρειαστεί να δώσει προκριματικά) μελαγχολείς ξέροντας ότι τα παιδιά του Γιάννη Αναστασίου αδικούνται από την βαθμολογική τους θέση.
Έχοντας φουλ εχθρική διαιτησία από το πρώτο παιχνίδι της σεζόν (πέρσι δεν «ασχολήθηκαν» μαζί σου γιατί ΔΕΝ ΣΕ «ΠΕΡΙΜΕΝΑΝ»), αντιμετωπίζοντας κομβικούς τραυματισμούς (Μπεργκ) ή ντεφορμάρισμα σημαντικών μονάδων (Νάνο) ο Παναθηναϊκός κατάφερε στα περισσότερα παιχνίδια του να είναι «αφεντικό».
Μπορεί τον χειμώνα κάποιες εμμονές σε παίκτες να μην δικαίωσαν τον εμπνευστή τους, αλλά στα πλέι-οφ παρακολουθήσαμε όμορφο ποδόσφαιρο. Γρήγορο, ομαδικό, πλούσιο σε φάσεις και φαντασία, με τα (για να μην ξεχνιόμαστε) «βαριά χαρτιά» Μπεργκ-Πέτριτς στον πάγκο ή στην εξέδρα.
Ακόμα και στην κανονική διάρκεια της σεζόν όποτε η ομάδα δεν είχε την πολυτέλεια του θεάματος κι ήθελε απλώς αποτέλεσμα το κυνήγησε και σε ποσοστό 90% το πήρε ΟΠΟΤΕ το χρειάστηκε, ΟΠΟΙΟΝ αντίπαλο κι αν βρήκε μπροστά της, ΟΠΩΣ κι ΟΠΟΥ τον βρήκε! Ο λιμανίσιος ΟΗΕ δεν πέρασε τη σέντρα στη Λεωφόρο, ο «πλούσιος» ΠΑΟΚ βαρέθηκε να μετρά ήττες, Ατρόμητος, Αστέρας «έχασαν το τόπι» στα πλέι-οφ! Σε ορισμένους …ξίνισε το χθεσινό «όλε» όμως αποτέλεσε μια επιβράβευση των οπαδών σ΄ ένα σύνολο που μπορούσε να πάρει την πρωτιά αν δεν έπαιζε σε λίγκα όπου το «σύστημα» το εχθρεύεται στον απόλυτο βαθμό!
