Σεζόν… εκκίνησης η επόμενη

Μπορούμε να θυμηθούμε πολλούς ποδοσφαιριστές που άξιζαν επαίνους επειδή έχτισαν καριέρες που ξεπερνούσαν τα ταλέντο τους. Ο Χάρης Μαυρίας είναι στην  απέναντι άκρη. Το χάρισμά με τη μπάλα στα πόδια, ο τρόπος που κινείται διαρκώς και που «βλέπει» γήπεδο μας προδιαθέτουν για σημαντικά πράγματα. Έχει κάνει κάμποσα ο εξτρέμ της Σάντερλαντ τα πέντε χρόνια που παίζει μπάλα αλλά επειδή ακόμα είναι μόλις 21 τα καλύτερα μόλις ξεκινούν. Στη διαδρομή από τα 16 του μέχρι σήμερα πρόλαβε:

-Να γίνει από «παίκτης Ζακυνθιακού», «ποδοσφαιριστής Παναθηναϊκού»!

-Να γίνει ο μικρότερος παίκτης του σωματείου που έπαιξε Τσάμπιονς Λιγκ (εναντίον της Ρούμπιν Καζάν, σε ηλικά 16 ετών και 245 ημερών, το 2011) καταρρίπτοντας το ρεκόρ του Σωτήρη Νίνη από το 2007!

-Ο νεαρότερος άσος του ΠΑΟ που έκανε ντεμπούτο στην Α εθνική, τον Οκτώβρη του 2010 (με αντίπαλο την ΑΕΚ) παίρνοντας το ρεκόρ απ’ τον Νίνη.

-Ο μικρότερος σκόρερ των πρασίνων στην Ευρώπη, όντας 18 ετών όταν βρήκε  στόχο κατά της Μάδεργουελ (2012-2013).

-Στις 9 Δεκεμβρίου 2012 σε ηλικία 18 ετών και 291 ημερών έγινε ο μικρότερος που σκόραρε σε «αιώνιο» ντέρμπι, αφήνοντας πίσω τον Μίμη Δομάζο!

-Πρόλαβε να γίνει μέλος της εθνικής Ανδρών και ν’ αγωνιστεί με την εθνική Νέων σε τελικό ευρωπαϊκού πρωταθλήματος όπου οι μικροί έχασαν από τους Ισπανούς (0-1).

-Κατάφερε να μεταγραφεί σε κλαμπ Πρέμιερ Λιγκ, φέρνοντας στο σύλλογο 3.000.000 ευρώ!

-Δεν κώλωσε να σηκώσει στους εφηβικούς του ώμους κοτζάμ Παναθηναϊκό, η ματσάρα που έκανε κόντρα στον ΟΣΦΠ προ διετίας όταν εξέθεσε τον βασικό αριστερό μπακ της εθνικής (Χολέμπας) θα μνημονεύεται χρόνια…

Έδωσε μάχες με την ανωριμότητά του, «σκληραγωγήθηκε» τρώγοντας ξύλο (!) στο «Γεντί Κουλέ», έφτασε να μυρίσει ατμόσφαιρα του κορυφαίου πρωταθλήματος του πλανήτη δίχως στο μεσοδιάστημα να έχει «ψηθεί» σε σωματείο που θα του έδινε μπόλικο χρόνο συμμετοχής.

Η μετάβαση από σύλλογο χωριού σε κλαμπ μεγαλούπολης έγινε τόσο αναίμακτα που πρόπερσι όταν κόντευε να «χαλάσει» η μεταγραφή στην Αγγλία ο Γιάννης Αλαφούζος μιλώντας μαζί του προεξοφλούσε ότι κι εδώ να έμενε θα ηγούνταν του συνόλου του Γιάννη Αναστασίου! Στα 19 του, έτσι;

Το παλικάρι έχει παίξει δύο χρονιές Τσάμπιονς Λιγκ, άλλες δύο στο Γιουρόπα Καπ, σε αναμετρήσεις Πρέμιερ Λιγκ, κυπέλλου και λιγκ καπ Αγγλίας, πρόλαβε να βγάλει «καλά» λεφτά από τους Βρετανούς κι όμως θεωρούμε πως ακόμα δεν έχει κάνει… τίποτα. Τον καμαρώναμε να «τρέχει» τους ΠΑΟΚτζήδες, να βγάζει ωραία ασίστ στα λίγα λεπτά που έπαιξε στην Τρίπολη, να εκστασιάζεται χτυπώντας το τριφύλλι στο στήθος μπροστά στη «13», η εξαιρετική του παρουσία δείχνει πως η καινούργια περίοδος είναι η χρονιά της πραγματικής του εκκίνησης.

Σε ομάδα επικεντρωμένη 100% στα του οίκου της, χωρίς Εσπάρθες, Καζιγιάμες, δίχως αμελητέες ποσότητες στον πάγκο, χωρίς «εμφύλιο» στην εξέδρα. Το πρώτο του γκολ μοιάζει με καλό σημάδι. Βλέποντάς τον να μην αφήνει σπιθαμή του αγωνιστικού χώρου απάτητη δεν γίνεται να μην χειροκροτήσουμε με θέρμη για τα άλματα που έκανε ώστε να προφτάσει τα βήματα που είχαν προλάβει να κάνουν οι συμπαίκτες του.

Καιρό τώρα «σκουριασμένος» από την απραξία στις «μαύρες γάτες» χρειαζόταν κάμποσες εβδομάδες για να βρει ρυθμό και να μας δείξει πόσα πολλά μπορεί να προσφέρει, ειδικά τώρα που ο προπονητής δεν τον θέλει μονάχα πάνω στην γραμμή αλλά και σε ρόλο κρυφού επιθετικού να χώνεται σ’ όλες τις τρύπες που αφήνει ο αντίπαλος, έχοντας για όπλο την εντυπωσιακή του έκρηξη. Τα ματς με τον «Δικέφαλο», το γκολ, η ζεστή του αντιμετώπιση από τον κόσμο σίγουρα τον τόνωσαν, σε σημείο ο ίδιος να θέλει να παρατείνει και του χρόνου την παρουσία του στο Κορωπί. Σίγουρα δεν θα χάσει…