Πολύ τη χαρήκαμε την «αεράτη» εμφάνιση του Νίκου Μαρινάκη με τον Αστέρα. Ο μικρός δεν έκανε κάτι εξεζητημένο μα είναι τυχερός γιατί οποιοσδήποτε κι αν έπαιρνε τη θέση του δεξιού μπακ θα έμοιαζε Ντάνι Άλβες αν απλώς έδινε σωστά τη μπάλα στα τρία μέτρα κι ήταν στοιχειωδώς συγκεντρωμένος στα αμυντικά του καθήκοντα.
Ο 21χρονος (που λειτούργησε ιδανικά στο τέλος μπροστά από τον Σκούρτη που ήταν έτοιμος για το 0-1) μπορεί να έχει επώνυμο που απεχθάνονται οι Παναθηναϊκοί (κι όχι μόνο) μα έχει κερδίσει τον κόσμο αρχής γενομένης από το περσινό φιλικό με τη Λάτσιο στην Αθήνα όταν «κατάπιε» τον Σεμάντ Λούλιτς κάνοντας 13.000 φιλάθλους ν’ αναρωτιούνται από πού ξεφύτρωσε.
Ο νεαρός μπακ στάθηκε τους τελευταίους μήνες διπλά άτυχος. Πρώτα με τον σοβαρό τραυματισμό του στο «Βικελίδης» που ανέκοψε μια εξαιρετική παρουσία του επί σειρά αγώνων και κατόπιν γιατί το κλαμπ επέλεξε να τον δώσει δανεικό στη Νίκη Βόλου που «βάρεσε κανόνι», έτσι το παιδί έμεινε για μήνες δίχως αγώνες στα πόδια. Καιρό αναρωτιόμασταν αν… τεμπελιάζει στις προπονήσεις βλέποντας βασικό βρέξει-χιονίσει τον Χρήστο Μπούρμπο που επιπλέον είναι και 32 ετών.
Ο Μαρινάκης -που αποκτήθηκε ως στόπερ από τον Ηρόδοτο με εισήγηση του Κώστα Ταράση και μονιμοποιήθηκε από τον Χουάν Ρότσα στο δεξί άκρο -υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο το καλοκαίρι του 2012 μετά από εισήγηση του Ζεσουάλδο Φερέιρα. Απετράπη την ύστατη ώρα η μετακόμιση του στην Κρήτη λόγω της άρνησης του Γιάννη Αλαφούζου να δοθεί στον ΟΦΗ. «Ψάχνουμε παντού για ταλέντα και θα χαρίζουμε έτσι εύκολα τα δικά μας παιδιά;» φέρεται να είπε εκείνη την εποχή ο ηγέτης της Συμμαχίας, βέβαιος πως ο Νίκος θα κάνει καριέρα.
Στο περσινό του ξεκίνημα, παίζοντας στη θέση του Γιούρκα Σεϊταρίδη, έβγαζε τέτοια σιγουριά που νόμιζες πως αγωνιζόταν χρόνια. Απόλυτα εξοικειωμένος με το περιβάλλον του «Α.Νικολαϊδης», έχοντας κερδίσει τίτλους με τα τσικό των «πρασίνων» (το 2009 ήταν βασικός στόπερ της εφηβικής ομάδας που πήρε τον τίτλο μέσα στο Καραϊσκάκη, ενώ το καλοκαίρι του 2012 σήκωσε την κούπα με την ομάδα Νέων) ο μικρός ήταν απολαυστικός, άλλωστε δεν ήταν κανένας ψαρωμένος έχοντας παίξει κάμποσα παιχνίδια με τις εθνικές.
Τον Οκτώβρη του 2008 κλήθηκε στην U-16, δύο χρόνια μετά συμμετείχε στην αποστολή της U17 στο Λίχτεστάιν. Με την U-19 «έγραψε» 24 συμμετοχές σε δύο χρόνια συμμετέχοντας στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα Ρουμανίας και Εσθονίας, βρέθηκε και στο Μουντιάλ της Τουρκίας σε επίπεδο U-20.
Το βιογραφικό του είναι πλούσιο για την ηλικία του κι αν μη τι άλλο μια θέση back-up του Γερμανού Βέμερ την δικαιούται…
