Μετά τον Σπάχιτς, τον Ανχελέρι, τον Σίβοκ το προπονητικό τιμ κατέληξε σε Σιανί, Ελάντερ που -αν όλα πάνε κατ’ ευχήν -του χρόνου θα συνθέσουν μαζί Ταυλαρίδη, «30» το κουαρτέτο των κεντρικών αμυντικών, με τον Γιώργο Κουτρουμπή σε ρόλο πασπαρτού.
Διαβάζοντας το «δελτίο» των παικτών που αρέσουν σε Αναστασίου/συνεργάτες δεν βρήκαμε κανένα που να έχει την ταχύτητα στο ρεπερτόριό του, ίσα ίσα που όλοι τους αποτελούν βαριά σκαριά, με δύναμη και τραχύτητα, όχι το ιδανικότερο για να βγουν «ένας μ΄ έναν» με κυνηγό που θα είναι μπαλαδόρος, με χαμηλό κέντρο βάρους. Η επισήμανση γίνεται για τα παιχνίδια της Ευρώπης αφού για την Σούπερ λίγκα οι παραπάνω είναι καταφανώς ανώτεροι από Σιόβες, Μποτίες, Αυλωνίτιδες.
Πέρσι η ομάδα στα παιχνίδια της ΟΥΕΦΑ δέχθηκε γκολ με κάθε πιθανό κι απίθανο τρόπο: με την Λιέγη στο 2ο γκολ ο σκόρερ δήλωσε πως πήγαινε για σέντρα, με τη Μίντιλαντ η μπάλα πέρασε ανάμεσα από τρεις παίκτες, με την Αϊντχόβεν οι «δαίμονες» των Ολλανδών σε λιάνισαν όποτε βρήκαν χώρους ανοιχτούς!
Άπαντες συμφωνούν ότι του χρόνου το σωματείο θα κυνηγήσει το βήμα παραπάνω στην Ευρώπη. Πέρσι -με πολλά παιδιά άπειρα σε τοπ επίπεδο- ο Παναθηναϊκός δεν έπαιξε ποτέ για να κρατήσει το μηδέν, αφενός δεν διέθετε μπακ-προσωπικότητες για να ποντάρει πάνω τους, αφετέρου ο Αναστασίου δεν θέλησε να προσαρμοστεί στο στυλ παιχνιδιού του αντιπάλου αμολώντας τους παίκτες του μπροστά: συνέβη μετά το 1-0 επί της Σταντάρ και το κλαμπ το πλήρωσε με 2.5 εκ. «πεταμένα» ευρώ.
Εξάλλου όσες φορές η ομάδα κράτησε μπάλα και ανταγωνιστική ήταν και φόβισε τον αντίπαλο! Με τους Βέλγους όταν μπήκαν Ντίνας, Καρέλης έγειρε το γήπεδο. Στην Ολλανδία όταν πέρασε στο χορτάρι ο Πέτριτς «φόβισε» την PSV κι ο σύλλογος θα μπορούσε να φύγει ακόμα και με «διπλό» αν δεν ακυρωνόταν η γκολάρα του Κροάτη. Με τους Μοσχοβίτες στην Αθήνα η είσοδος του Χρήστου Δώνη συμπαρέσυρε τους συμπαίκτες του σε υψηλότατο τέμπο για 20-25 λεπτά, η Ντιναμό από τύχη γλίτωσε το 2-2.
Για να διεκδικήσει, πάντως, ο Παναθηναϊκός τις πιθανότητές του να μπει στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ πρέπει να θυμηθεί μέρες Κυράστα, Μαρκαριάν και να παίξει άμυνα. Την προηγούμενη σεζόν όσες φορές ο Σίλντενφελντ, ο Κουτρουμπής, ο Μέντες βγήκαν ψηλά, τα μετόπισθεν υπέφεραν γι αυτό τώρα κρίνεται απαραίτητο να ψωνίσεις σωστά. Κατά τ΄ άλλα η ωρίμανση του Καρέλη, η αναγέννηση του Νίνη, η κλάση του Μπεργκ, η προσωπικότητα του Πέτριτς και το απρόβλεπτο που διαθέτει ο Κλωναρίδης βοηθά στο να σταθμίσεις τα πράγματα με τόλμη αναλογιζόμενος όχι τόσο τι μπορεί να πάθεις από τον αντίπαλο αλλά και τι μπορεί να του κάνεις εσύ. Άπαντες είναι ποδοσφαιριστές που δυο-τρεις καλές ενέργειες ακόμα και κόντρα σε κλειστή άμυνα τις «έχουν».
Θεωρητικά η τοποθέτηση Εσιέν δίπλα στον Ζέκα αποφορτίζει τους σέντερ μπακ από την πίεση που μπορεί ν’ ασκήσει ο αντίπαλος, όμως θα ήταν τέλειο οι στόπερ που θα έρθουν να «κουμπώσουν» γρήγορα με το σύνολο. Συνέβη με τον Ταυλαρίδη μα ο Έλληνας άσος βαδίζει γοργά προς το τέλος της καριέρας του άρα ψάχνεις παίκτες που όχι μόνο θα εμπνεύσουν μα και θα αποτελέσουν «δασκάλους» για τους πιτσιρικάδες. Ειδάλλως του χρόνου τέτοια εποχή θα γράφουμε πάλι τα ίδια…
