Προκαλεί έκπληξη η επιθυμία του Γιάννη Αναστασίου να προσθέσει ακόμα ένα φορ στον Παναθηναϊκό ανεξαρτήτως τι θα συμβεί με την περίπτωση Καρέλη που θα πωληθεί αν έρθει πρόταση κοντά στα 4.000.000 ευρώ.
Εκτός του Μάρκους Μπεργκ, «κορυφή» μπορούν να παίξουν Πέτριτς, Κλωναρίδης μα ο κόουτς δεν κρύβει την επιθυμία του για «εννιάρι» με όγκο, που θα μπορεί να παίζει με πλάτη, δυνατό στις αερομαχίες, τομέας που για κανένα νυν στράικερ δεν αποτελεί μεγάλο ατού. Ως τώρα η κλάση, η εκτελεστική δεινότητα του Σουηδού κούμπωνε ιδανικά με την έκρηξη και την ενέργεια των Ελλήνων που δημιουργούσαν μαζί του ταιριαστά ντουέτα. Ο προπονητής επέλεξε πολλές φορές φέτος το χαρτί «Πέτριτς-Μπεργκ» που δεν αποδείχθηκε λειτουργικό, ο πρώτος αναγκαζόταν να παίζει εκτός περιοχής σπαταλώντας δυνάμεις.
Η παρουσία του απολαυστικού Νίνη σε ρόλο δημιουργού αλλάζει την δυναμικότητα του «νέου» Παναθηναϊκού, ο «Ολλανδός» γνωρίζει ότι με τέτοιο τροφοδότη στα νώτα τους οι κυνηγοί θα ξεκλειδώνουν ευκολότερα στις αντίπαλες άμυνες. Το φορμάρισμα του 25χρονου χαφ στα πλέι-οφ και το ταίριασμά του με τους ταχείς Καρέλη, «Κλώνα», Μαυρία έκαναν την ομάδα λιγότερο προβλέψιμη, περισσότερο κινητική, σαφώς θεαματικότερη, απόδειξη του πως ένας μπαλαδόρος μπορεί να ομορφύνει το παιχνίδι.
Ο σύλλογος πήρε αρκετές νίκες άνευ Νίνη-Μπεργκ στο τερέν, το κατάφερε «τρέχοντας» τους αντιπάλους, εφαρμόζοντας ασφυκτικό πρέσινγκ που του χάρισε περισσότερες κατοχές. Πάντα όμως απ’ το είδος των στράικερ καταλάβαινες πόσο υψηλή (ή όχι) ήταν η ποιότητα του κλαμπ. Ο Σαραβάκος κι ο Σισέ «διεθνοποίησαν» το σωματείο, ο Λυμπερόπουλος έδωσε άλλη έννοια στον ορισμό «all around», ο Βαζέχα από την δεκαετία του ‘90 έπαιζε το ποδόσφαιρο του μέλλοντος, ο Βλάοβιτς κι ο Ολιζαντέμπε υπέγραψαν μεγάλες ευρωπαϊκές βραδιές αφού η ποιότητα περίσσευε κι ας ξεκινούσαν τη σεζόν ως παγκίτες. Μ’ όλους αυτούς τους σούπερ σταρ έφτασε να συγκρίνεται ο Μπεργκ, μόλις μερικούς μήνες μετά την άφιξή του στη χώρα.
Ο Σουηδός είναι βασιλιάς στην Αθήνα, Τύπος, εξέδρα, συμπαίκτες, προπονητές είναι στα πόδια του αναγνωρίζοντας την επίδραση του στο νέο ξεκίνημα του Παναθηναϊκού που άρχισε από το μηδέν ελπίζοντας να βρει νέες σταθερές στο παιχνίδι του. Ο Μπεργκ αποτελεί λόγος να πας γήπεδο μόνο και μόνο για να βλέπεις τις κινήσεις του, ποτέ του δεν κρύφτηκε στα δύσκολα, σκοράρει στα μεγάλα παιχνίδια, τσακώνεται με αντιπάλους όταν κάποιος «του μπει στο ρουθούνι», εμπνέει, ένας χαρισματικός αρχηγός τον οποίο άπαντες ψάχνουν στα δύσκολα χωρίς αυτό να σημαίνει ότι του λόγου του δεν «σκίζεται» για το σύνολο.
Η πληθωρική του παρουσία μας έκανε να κατανοήσουμε ότι με 2-3 ακόμα ποδοσφαιριστές σαν αυτόν ο Παναθηναϊκός θα θέσει εξαιρετικές βάσεις μέλλοντος. Εδώ οι πιο πολλοί παραδέχονται πως αν δεν είχε σακατευτεί φέτος ο Αλαφούζος θα μέτραγε τα «σίγουρα» εκατομμύρια της ΟΥΕΦΑ κι ας έβλεπε όλο τον χρόνο τους διαιτητές να παίζουν με τα νεύρα του αλλά και την υπομονή 2.000.000 οπαδών. Σπανίζουν σήμερα οι φορ που θα κατέβουν χαμηλά να συνεισφέρουν αμυντικά και θα παίξουν πετυχημένα ρόλο «δεκαριού» βγαίνοντας εκτός «κουτιού» για να κουβαλήσουν μπάλα και να μοιράσουν ασίστ. Ο Μάρκους το κάνει τέλεια, το μόνο που λείπει από το ρεπερτόριό του είναι ο όγκος που βοηθά στο «ξύλο» αλλά και στις μάχες των αιθέρων. Αυτά τα στοιχεία που ψάχνει δηλαδή ο Αναστασίου στον «άγνωστο Χ» φορ που θα πλαισιώσει (;) Μπεργκ, Καρέλη (;), Πέτριτς του χρόνου…
