Από άποψη μεταγραφολογίας αυτό το καλοκαίρι θα είναι το πιο αδιάφορο της σύγχρονης παναθηναϊκής ιστορίας αφού -λογικά- αρχές Ιούλη το 95% του ρόστερ θα είναι «κλειδωμένο», θ’ απομένουν μονάχα «μερεμέτια» (εφεδρικός σέντερ μπακ και φορ) για να ολοκληρωθεί.
Η ομάδα στάθηκε τυχερή τον Ιανουάριο (όπου γενικώς δεν ευδοκιμούν «λαβράκια») να πετύχει διάνα με Ταυλαρίδη, Νίνη, ενδεχομένως και Καλτσά που έκανε θραύση στην Ημαθία, τα μισά να προσφέρει του χρόνου και θα έχει «βγάλει» τα λεφτά του. Ο προγραμματισμός Φύσσα-Βόκολου αποδεικνύεται άριστος, τα χαρακτηριστικά των καινούργιων παικτών φανερώνουν θέληση του προπονητή να δουλέψει το 4-3-3.
Είναι το σύστημα που πιστεύει περισσότερο («Ολλανδός», γαρ) μα στο Κορωπί δεν είχε ευκαιρία να το εφαρμόσει σε σειρά αγώνων είτε λόγω έλλειψης «σκληρού» αμυντικού χαφ, είτε επειδή δεν είχε εξτρέμ (ο Μπαϊράμι χαιρέτησε, Κλωναρίδης, Καρέλης «βαφτίστηκαν» ακραίοι χαφ), είτε γιατί ήθελε να χωρέσει στην επίθεση τις μεγάλες του προσωπικότητες (Μπεργκ-Φιγκερόα/Μπεργκ-Πέτριτς).
Με Καλτσά, Μαυρία (;) το θέμα των wingers–θεωρητικά- λύνεται, ο Παναθηναϊκός ανεβαίνει επίπεδο σε ταχύτητα με δαύτους, το Νίνη μπροστά τους και «κορυφή» τον Μπεργκ, επιθετικό πλάνο που για να βγει χρειάζεται «εξάρια» να «δαγκώνουν». Ο Λαγός είναι τέτοιος ποδοσφαιριστής μα έχει μέλλον μπροστά του ώσπου να γίνει ολοκληρωμένος αθλητής. Η έλευση Εσιέν κι η «αποκάλυψη» Κουτρουμπή ενισχύουν το σωματείο στην πιο κομβική θέση του κέντρου, δίνοντας δικαίωμα στον κόουτς ν΄ανακατέψει την τράπουλα.
Το δίδυμο των τεχνικών διευθυντών κινήθηκε αστραπιαία για να κλείσει «τρύπες» που «έβγαζαν μάτια» πέρσι, ο Λουντ θα προσφέρει τρεξίματα ως αριστερό κεντρικό χαφ, ελπίζουμε ο Βέμερ ν’ αποδειχθεί ανώτερος του Μπούρμπου (πόσο δύσκολο να είναι αυτό;), ενώ και μ’ ένα πόδι στο γύψο να μπει στο γήπεδο ο Εσιέν θα προσφέρει περισσότερα από Μέντες, Μπούι, Πράνιτς.
Ο Γκανέζος θα χρειαστεί χρόνο προσαρμογής αλλά το θετικό μ’ αυτόν είναι ότι ο Παναθηναϊκός μπορεί να τον βοηθήσει (με Λαγό, Ατζαγκούν, Κουτρουμπή, Ζέκα, Λουντ), ώστε στα πρώτα του ματς -όπου ακόμα θα «ψάχνεται»-να μην χρειαστεί να πάρει στους ώμους του το κλαμπ.
Ο τέως σταρ της Τσέλσι με την καλή αντίληψη του χώρου που έχει μπορεί να σταθεί αξιοπρεπώς και στα πρώτα «πιλοτικά» 90λεπτα, είναι μέλος ενός συνόλου όπου η πλειονότητα των χαφ γνωρίζουν άριστα ο ένας το παιχνίδι του άλλου. Εδώ ο Κουτρουμπής φάνταζε Πίρλο το Μάη με Ζέκα, Ατζαγκούν, Καρέλη, Νίνη ν’ αφήνουν ελάχιστους χώρους ελεύθερους, «κυνηγώντας» μέχρι και την πρώτη πάσα του αντίπαλου γκολκίπερ.
Είναι σημαντικό για τον καινούργιο σούπερ σταρ που στο «Καλαφάτης» θα βρει παιδιά με ικανότητα στην κάλυψη πολλών μέτρων. Στην Τρίπολη π.χ (στο 0-4) ο Αναστασίου ξεκίνησε την αναμέτρηση δίχως φορ, με Κλωναρίδη-Καρέλη να έχουν εντολές να προσέχουν τα κατεβάσματα των ακραίων του Αστέρα και να συγκλίνουν στα καρέ των Αρκάδων κάθε φορά που ο Παναθηναϊκός είχε κατοχή.
Με τον ΠΑΟΚ ο Αναστασίου έβαλε τον Μαυρία ανάμεσα στα στόπερ των Μακεδόνων κι ο Ζακυνθινός οργίασε χωρίς ν΄ αφήσει μέρος του χορταριού απάτητο! Προσθέστε την ασύλληπτη ικανότητα του Ζέκα να παίζει ΠΑΝΤΟΥ και καταλαβαίνετε ότι ο Εσιέν ενδεχομένως να την… καταβρεί στη χώρα μας. Τα απολύτως απαραίτητα αν κάνει προβλέπουμε οι Παναθηναϊκοί να βαφτίζουν τα παιδιά τους «Μίκαελ».
Το αναφέρουμε γιατί στην προηγούμενη τεράστια μεταγραφή αμυντικού χαφ που έκανε η διοίκηση (Ζ.Σίλβα) ο Βραζιλιάνος αρχικώς αντιμετωπίστηκε με ειρωνεία (!!!) γιατί έπρεπε να καλύπτει μεσοεπιθετικούς που δεν είχαν επιστροφές (Λέτο, Κατσουράνη, Ίβανσιτς, Κλέιτον, Νίνη) και στόπερ ανίκανα στο «ένας μ’ έναν» (Γκούμα, Σαριέγκι, Σπυρόπουλο).
Ο Βραζιλιάνος «ηρέμησε» με το που έπαιξε δίπλα στον Σιμάο σε σύνολο με απίστευτες προσωπικότητες μεν, αλλά ελαφρώς ανισόρροπο σ’ ότι είχε να κάνει με την ευχέρεια άμυνας/επίθεσης, κάτι που δεν το συναντάμε τώρα κι ας μην υπάρχει η ρευστότητα της πολυμετοχικής εποχής.
