Μετά το πέρας των τελικών στην Α1 είχαμε γράψει πως θεωρητικά ο ΟΣΦΠ υπερέχει στη χημεία όμως έπρεπε να περιμένουμε και τι θα βγάλει η μεταγραφική περίοδος. Στο κάτω-κάτω ο Παναθηναϊκός με Παππά, Γιάνκοβιτς, Φώτση, Διαμαντίδη, Γκιστ διαθέτει ικανότατο «κορμό» που χρειάζεται ενέσεις ποιότητας, κυρίως από την ξένη αγορά, για να επανέλθει στο θρόνο.
Τους δύο σημαντικότερους αλλοδαπούς τους στερήθηκε ο μόνιμος πρωταθλητής στη σειρά με τους «ερυθρολεύκους» κι οι τελευταίοι εκμεταλλευόμενοι τις απουσίες Μπατίστα, Γκιστ, κυριάρχησαν. Οι απέναντι βάρεσαν διάλυση (φευγάτοι οι Αμερικανοί τους κι όπως όλα δείχνουν ο Σλούκας), άρα ο Σφαιρόπουλος θα κληθεί να φτιάξει από την αρχή τη δική του ομάδα αντί να διαχειριστεί εκείνη που βρήκε απ’ τον Γιώργο Μπαρτζώκα. Ο νεαρός κόουτς έχει καλύτερη γνώση των ιδιαιτεροτήτων του πρωταθλήματος κι αυτό είναι το μοναδικό πλεονέκτημα των «αιωνίων» αφού αν ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος πάει σε λύση ξένου τεχνικού αυτός θα χρειαστεί χρόνο προσαρμογής σ’ ένα ολοκαίνουργιο περιβάλλον.
Ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς (με τόσα «γαλόνια» στις πλάτες του) παρότι άρχισε υπέροχα αποδείχθηκε ότι δεν «κόλλησε» με τον οργανισμό, ποσώς μάλλον όταν οι στόχοι άλλαζαν ανά τρίμηνο! Αρχικά ακούσαμε για ελληνοποίηση, μετά τον αποκλεισμό του ΟΣΦΠ και τις ευρωπαϊκές «πτήσεις» (μόνο στο ΟΑΚΑ) ήρθε ο Λαουάλ «για το 7ο », στη συνέχεια υπήρχαν παράπονα γιατί δεν έπαιζαν περισσότερο οι Έλληνες. Το κακό είναι πως εδώ και μια τριετία ο Εξάστερος αλλάζει φιλοσοφία διαρκώς.
Με τον Πεδουλάκη η ομάδα έπαιζε «κατενάτσιο», ο κόουτς ήθελε «σκληρούς» αθλητές που θα κάνουν δύσκολη τη ζωή στον Βασίλη Σπανούλη. Το πείραμα πέτυχε, δύο χρόνια ο Λαρισαίος έμεινε άτιτλος στην Ελλάδα παρότι η ομάδα του σάρωνε στην Ευρωλίγκα.
Από αυτό το στυλ ο σύλλογος πήγε στο άλλο άκρο αφού ο Ιβάνοβιτς παίζει γρήγορο, άναρχο μπάσκετ, με περισσότερες επιθέσεις και λιγότερη έμφαση στην άμυνα. Ο Παναθηναϊκός σταμάτησε να προσαρμόζεται στο στυλ παιχνιδιού του αντιπάλου, τα «μπουμπούναγε» από παντού, αν οι σουτέρ του ήταν σε καλή βραδιά οι αντίπαλοι υπέφεραν, αν όχι έχανες μέχρι κι απ’ την Άλμπα στο Μαρούσι. Οι εντυπωσιακές νίκες του φθινοπώρου ενθουσίασαν την ιδιοκτησία που κοίταξε ψηλότερα ξεχνώντας ότι η περασμένη σεζόν ήταν «χτισίματος», άρα οι μικροί δεν έπρεπε να φορτωθούν ευθύνες που ακόμα δεν είναι εις θέση να επωμιστούν. Αυτό που ενόχλησε με την πάροδο του χρόνου τον κόσμο ήταν πως ο Παναθηναϊκός έδειχνε να χάνει το μέταλλό του, λυγίζοντας κάθε φορά που μπροστά ορθωνόταν μια πρόκληση.
Με την ΤΣΣΚΑ πήραν πολύ χρόνο Χαραλαμπόπουλος, Λούντζης, την ώρα που ο έμπειρος Λαουάλ κουνούσε πετσέτες στον πάγκο όσο οι παίκτες του Ιτούδη «πέταγαν» πάνω από Μαυροκεφαλίδη, Μπατίστα. Η «περίεργη» διαχείριση του ρόστερ, το ύψωμα «λευκής πετσέτας» από ομάδα με έξι αστέρια στη φανέλα πείραξε αρκετούς. Με τον Ολυμπιακό στην κανονική περίοδο -κι ενώ είχε σκάσει η «βόμβα» με το τσιγαριλίκι του Γκιστ- κυνηγούσαν τον Σπανούλη ο Διαμαντίδης κι ο Παππάς με τον Νέλσον (που το καλοκαίρι αποκτήθηκε για να κάνει τη ζωή δύσκολη στον Θεσσαλό) να «τρώει» πάγκο για… 38 λεπτά.
Παρά τα προβλήματα τραυματισμών και την απουσία χημείας με τον προπονητή ο Παναθηναϊκός δεν πήγε άσχημα, έφτασε στα προημιτελικά της Ευρωλίγκας, πήρε το κύπελλο και χάρισε εμπειρίες στους μικρούς. Κομβικό σημείο για το μέλλον του είναι τι προπονητή θα «ψαρέψει». Το γεγονός ότι δραστηριοποιείται στην αγορά δίχως να έχει κάποιον στο τιμόνι του δεν είναι περίεργο κρίνοντας από τους παίκτες που έχει «κυκλώσει» ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Καλάθης-Σλούκας είναι δυνατοί σε άμυνα/δημιουργία, σκορ/δημιουργία. Φέτος -μ΄ εξαίρεση τον αρχηγό-όλοι οι γκαρντ διακρίθηκαν σε μονοδιάστατο ρόλο που είχε να κάνει με το σκοράρισμα. Παππάς, Σλότερ, Μπλουμς κοιτούσαν πρωτίστως πως θα «ματώσουν» το καλάθι ακόμα κι αυτός ο άμοιρος ο Νέλσον κλήθηκε να γίνει… «μπόμπερ» μέχρι να βρει μπροστά του Μανωλόπουλο-Λυκογιάννη που τον κατάλαβαν καλύτερα.
Ακόμα κι αυτός ο προβληματικός Παναθηναϊκός που στηριζόταν υπερβολικά στο τρίποντο και το ποστάρισμα του Μπατίστα (στα πλέι-οφ ντύθηκε με τον μανδύα του λατινοαμερικάνου ο Μαυροκεφαλίδης) σίγουρα θα έβαζε δύσκολα στον Ολυμπιακό αν κατέβαινε πλήρης στους τελικούς. Τώρα που τρεις εκ των κορυφαίων «ερυθρολεύκων» (Σλούκας, Ντάνστον, Ντάρντεν) στα ντέρμπι «χαιρετούν», είναι λογικό να σκέφτεσαι πως έχοντας πλάνο σε κόουτς/μεταγραφές επιστρέφεις στο πι και φι στο θρόνο.
