Η ομάδα επιστρέφει από την Ολλανδία και καθώς ολοκλήρωσε το πρώτο και βασικό στάδιο της προετοιμασίας της κάποια ασφαλή συμπεράσματα μπορούν να εξαχθούν. Φυσικά και υπάρχει δρόμος ακόμα και οπωσδήποτε βρισκόμαστε σε πολύ πρώιμο στάδιο αλλά υπάρχουν σημεία που μπορούμε να διακρίνουμε.
Η μεγάλη «επένδυση» της σεζόν, αναμφίβολα είναι ο Εσιέν. Το ειδικό βάρος του ονόματος του αλλά και οι μεγάλες προσδοκίες που έχουν δημιουργηθεί είναι ένα μεγάλο στοίχημα και για τον ίδιο και για την ομάδα συνολικά. Είναι καθοριστικής σημασίας να είναι έτοιμος όταν πρέπει, να αφομοιώσει τεχνικά όσα του ζητηθούν αλλά και τον χαρακτήρα του συλλόγου. Σε φυσική κατάσταση φαίνεται να είναι πίσω αλλά υπάρχει ο χρόνος να βρει τη φόρμα του.
Τα πρώτα δείγματα του Βέμερ είναι τουλάχιστον ενθαρρυντικά. Ο Γερμανός στις πρώτες του κιόλας εμφανίσεις φαίνεται κανονικό δεξί μπακ και αν οι προσδοκίες επιβεβαιωθούν η ομάδα φαίνεται να βρίσκει λύση σε μια θέση που «πονά» χρόνια τώρα. Πολύ καλός αμυντικά, ξέρει τι να κάνει την μπάλα και μπακ που σεντράρει. Σεντράρει κανονικά.
Σάντσεθ και Ταυλαρίδης πρέπει να γίνουν κολλητοί. Ή αλλιώς να βρουν την χημεία που απαιτείται για να σηκώσουν το κύριο βάρος της αμυντικής λειτουργίας της ομάδας. Όσο πιο γρήγορα προσαρμοστεί ο Ισπανός και «δέσει» με τον Ταυλαρίδη τόσο το καλύτερο για τα μετόπισθεν.
Από τους υπόλοιπους ο Νίκος Καλτσάς μπορεί να βοηθήσει άμεσα δίνοντας ανάσες στην επίθεση. Ο Λουντ έχει καλά στοιχεία αλλά όπως και ο Δανός ο Τελάντερ χρειάζεται χρόνο ακόμα για να «δέσουν» με την ομάδα και να κατανοήσουν όσα ζητά ο Αναστασίου.
Η γενική εικόνα είναι ότι ο Παναθηναϊκός χωρίς φανφάρες και βαρύγδουπες δηλώσεις, έχει σε πλήρη εξέλιξη την υλοποίηση του προγραμματισμού του, που και νωρίς και σοφά σχεδιάστηκε.
Μπορεί να απέχουμε 20 μέρες σχεδόν μέχρι την έναρξη των επίσημων υποχρεώσεων της ομάδας αλλά η καλή αρχή είναι το ήμισυ του παντός κι αν κρίνουμε απ’ όσα είδαμε στην Ολλανδία, η αισιοδοξία για την σεζόν που έρχεται δικαιολογείται.