Πέρσι τέτοια εποχή όλοι δήλωναν ενθουσιασμένοι με το αντάμωμα με τη Σταντάρ Λιέγης που βίωνε έντονα εσωτερικά προβλήματα. Η Μπριζ δεν συγκρίνεται με τα άλλα «μανίκια» που μπορεί να έβγαζε η κληρωτίδα (Αγιαξ, Μονακό, Σαχτάρ), αλλά δεν είναι κι αμελητέα ποσότητα, ειδικά αν κρίνουμε ότι ο Ευρωπαίος Παναθηναϊκός αγνοείται χρόνια, εξού και το κατρακύλισμά στο ranking της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας.
Επειδή το παράδειγμα με την Λιέγη είναι νωπό το μόνο που πρέπει να εκλείψει ενόψει των ραντεβού με την Μπριζ είναι ο υπέρμετρος ενθουσιασμός. Πέρσι η Σταντάρ ήταν καλοδεχούμενη αφού παρουσιαζόταν αποδυναμωμένη μετά τις παραχωρήσεις του φορ των 21 γκολ, Μισί Μπατσουαγί, του μπακ Ντανιέλ Οπάρε και την αποχώρηση των στόπερ, Κάνου-Μπεν Χαΐμ.
Θυμόμαστε τον Ισραηλινό προπονητή Γκάι Λουζόν να γκρινιάζει για την τακτική της διοίκησης στις μεταγραφές και τον έμπειρο στόπερ, Γέλε βαν Ντάμε να κινδυνολογεί για το μέλλον της ομάδας μετά την απόλυση του πολύ αγαπητού στους Βαλλόνους, τεχνικού διευθυντή, Ζαν Φρανσουά ντε Σαρτ που αποτελούσε (σύμφωνα με τον τοπικό Τύπο) βόμβα στα θεμέλια του σωματείου! Την συνέχεια την θυμόμαστε όλοι…