Αν στα 22 του έδειξε τόσο έντονα ηγετικά χαρακτηριστικά προερχόμενος απ’ τον πάγκο, σκεφτείτε τι μπορεί να δώσει σήμερα ο Νικ Καλάθης, γεμάτος εμπειρίες από τις παρουσίες του σε Κούμπαν, ΝΒΑ. Στο κάτω-κάτω δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από το 2011 όταν ο εκρηκτικός γκαρντ αποτέλεσε το «κρυφό» χαρτί Ομπράντοβιτς για την κατάκτηση Ευρωλίγκας/ελληνικού πρωταθλήματος στην πιο απίθανη σεζόν του Σέρβου στον πάγκο του Εξάστερου:
Θυμίζουμε ότι το καλοκαίρι του 2010 η κατάσταση «μύριζε μπαρούτι»: Ο εύκολος αποκλεισμός απ’ την Ευρώπη την προηγούμενη σεζόν κι οι αποχωρήσεις Σπανούλη, Πέκοβιτς, Γιασικεβίτσιους είχαν ανησυχήσει τους οπαδούς που απορούσαν με την επιμονή του προπονητή να στηρίζει Καλάθη-Τέπιτς, αρνούμενος να «σπάσει» στα κελεύσματα (με «το γάντι» βέβαια) του Θανάση Γιαννακόπουλου να πάρει όποιον γκαρντ επιθυμούσε.
Μ’ εξαίρεση τον ερχομό του Ρομέιν Σάτο, οι μεταγραφές Καϊμακόγλου, Μάριτς, Βουγιούκα δεν είχαν δημιουργήσει ντόρο, άλλωστε ο κόουτς δούλευε πλέον σ’ άλλο μοντέλο, νιώθοντας ότι η οικονομική κρίση απέτρεπε τα αφεντικά να διατηρούν τους παικταράδες με τους οποίους πήρε τα πάντα το 2009 και το 2007! Έχοντας μαζί του τον άξονα της επιτυχίας (Διαμαντίδη-Μπατίστ), ο κόουτς αναζητούσε «εργαλεία» που θα διευκόλυναν την συνύπαρξη των παραπάνω στο παρκέ.
Με Καϊμακόγλου-Βουγιούκα ν’ ανταποκρίνονται ΤΕΛΕΙΑ σε συμπληρωματικούς ρόλους (παίζοντας και για τον λαβωμένο Αυστραλό πίβοτ), τον Σάτο «εκεί» στα δύσκολα (με αποκορύφωμα το φάιναλ-φορ και το απίθανο παιχνίδι στο 2ο ματς της απίστευτης προημιτελικής σειράς με τη Μπάρτσα), τον Διαμαντίδη να παίζει το μπάσκετ της ζωής του και τον Νίκολας «καυτό», ο Νικ έδεσε το παζλ προσφέροντας ταχύτητα, οργάνωση, άμυνα σεμιναριακού επιπέδου. Μετά από ένα δύσκολο επτάμηνο καθημερινών «γυμνασίων» από τον Ομπράντοβιτς ως την άνοιξη του 2011 ο κόουτς τον αμόλησε πάνω στο Ναβάρο, ο πιτσιρικάς «αφήνιασε» τόσο ώστε στη συνέχεια ο περιορισμός Καουκένας-Πάργκο στο φάιναλ-φορ να του φανεί παιχνιδάκι.
Τα καλύτερα τα φύλαγε για τη συνέχεια. Οπλισμένος με τόνους αυτοπεποίθησης ηγήθηκε στον κρίσιμο 4ο τελικό με τον Ολυμπιακό. Με τον Διαμαντίδη να παθαίνει διάστρεμμα και να τίθεται νοκ-άουτ στο 2ο λεπτό οι Πειραιώτες αναθάρρησαν, έλα όμως που ο μικρός «ντύθηκε» 3-D. To παραδέχθηκε κι ο κόουτς στις δηλώσεις του, το βράδυ της 6ης Ιουνίου 2011:
«Για εμάς ήταν πολύ σημαντικό ότι ο Διαμαντίδης μετά το πρώτο λεπτό τέθηκε εκτός αγώνα. Αλλά θα πρέπει να πω ότι ο τρόπος με τον οποίο αγωνίστηκε ο Καλάθης απόψε ήταν σαν να είναι άλλος Διαμαντίδης. Έπαιξε για 42 λεπτά κι είναι απίστευτο, του μίλησα και τον ρώτησα αν θέλει να βγει αλλαγή αλλά ήθελε να συνεχίσει να παίζει. Ήταν πραγματικά ηγέτης της ομάδας όχι εξαιτίας των πόντων αλλά επειδή σε κάθε επίθεση ήταν μπροστάρης. Τώρα που φτάσαμε στο τέλος της χρονιάς, θέλω να πω ότι μετά από δώδεκα χρόνια που είμαι εδώ ίσως η φετινή είναι η καλύτερή μας σεζόν.
Το 2007 και το 2009 πήραμε το τριπλ κράουν αλλά η αίσθηση που έχω σήμερα είναι ότι έχω καλύτερη αίσθηση για αυτή τη χρονιά. Γιατί; Η απάντηση είναι πολύ απλή, πριν από εννιά περίπου μήνες κανένας δεν πίστευε ότι ο Παναθηναϊκός θα σήκωνε την Ευρωλίγκα και κάποιον τίτλο εδώ. Εκτός από εμάς. Γιατί όλη τη χρονιά σε όλους τους αγώνες μέχρι τα ματς με την Μπαρτσελόνα, όλοι συζητούσαν ότι ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν κάποιους παίκτες. Και κάποια άτομα που κρύβονταν πίσω από αυτές τις απόψεις, αυτοί που έλεγαν σαν ειδικοί όλα αυτά» κατέληγε ο Ομπράντοβιτς, δικαιωμένος από την απόδοση του πουλέν του.
Σε 41.43” (ξαναδιαβάστε τα νούμερο για να το εμπεδώσετε) συμμετοχής ο Καλάθης τέλειωνε το ντέρμπι με 16 πόντους, 5 ριμπάουντ, 11 ασίστ, 2 κλεψίματα και 3 μόλις λάθη παρότι ο Ντούσαν Ίβκοβιτς έστειλε απέναντι του Παπαλουκά, Χαλπερίν, Τζαμόν Γκόρντον, Σπανούλη για να τον βγάλουν εκτός ρυθμού. Αναρωτιόμαστε τι θα κάνει επιστρέφοντας στην Αθήνα ωριμότερος και πιο έμπειρος…
