O Mίροσλαβ Ραντούλιτσα συνεχίζει την παράδοση που θέλει τον Παναθηναϊκό να συνεργάζεται με τους περισσότερους καλούς σέντερ που ξεπήδησαν απ’ την σχολή των «πλάβι».
Απ’ τη δεκαετία του 90 κι έχοντας μεσολαβήσει η διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας ο μοναδικό τοπ πίβοτ που θυμόμαστε να ΜΗΝ προβάρει την πράσινη φανέλα είναι ο Βλάντε Ντίβατς που μεγαλουργούσε στις ΗΠΑ με τους Λέικερς και για να τον φέρεις Ευρώπη δεν έφταναν ούτε τα κλειδιά της ίδιας της ΒΙΑΝΕΞ.
Στο τριφύλλι διέπρεψαν ΟΛΟΙ οι ψηλοί που επιλέχθηκαν απ’ τη…γειτονιά μας, είτε αυτοί ήταν Κροάτες (Ράτζα, Βράνκοβιτς), είτε Σέρβοι (Τομάσεβιτς, Ρέμπρατσα), είτε Μαυροβούνιοι (Πέκοβιτς). Ο μόνος που δεν πρόλαβε να δείξει πολλά ήταν ο Αλεξ Μάριτς (2010-2012) αν κι η λεπτομέρεια με αυτόν είναι πως έχει αυστραλέζικη υπηκοότητα αλλά και σέρβικες ρίζες.
Πρόλαβε να μας αποτυπωθεί για το «γλέντι» της 27ης Μαίου 2011 όταν πρωτοστάτησε στο break του ΣΕΦ (75-70) με 14 πολύτιμους πόντους κάνοντας ότι ήθελε απέναντι σε Μπουρούση-Μαυροκεφαλίδη, παρότι σε κάθε επιστροφή στην άμυνα ζητούσε αλλαγή από τον Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς, λόγω ενοχλήσεων στον τραυματισμένο του ώμο.
