Η αλήθεια είναι ότι βλέποντας τον Λεβαδειακό να επιτίθεται κατά κύματα στο πρώτο ημίχρονο ουδείς σε γήπεδο/τηλεοπτικούς δέκτες ένιωσε άνετα. Ποσώς μάλλον οι Κουτρουμπής, Τριανταφυλλόπουλος, Μπούρμπος, Χουχούμης που δέχθηκαν πίεση.
Ο πρώτος δεν σταύρωσε ΟΥΤΕ ΜΙΑ κεφαλιά –απόκρουση (τουλάχιστον κινήθηκε άψογα στη φάση του 1-1), ενώ ο «30» ελέγχεται στο 1-0, το ριπλέι δείχνει ότι ίσως μπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο.
Ο 22χρονος μπήκε μουδιασμένα στο τερέν, αλλά μετά το εκπληκτικό τάκλιν στον Μιλιάζες στο 34΄ (με τον αντίπαλο έτοιμο για το 2-0 μετά το «άδειασμα» του Μπούρμπου) ανέβηκε πολύ. Είχε σωστή προώθηση στη φάση του 2-1 (θυμηθήκαμε τον αγώνα με την Αρνεμ όπου βρέθηκε τρεις φορές σε θέση για γκολ), έβγαινε πάντα πρώτος στη μπάλα και με τον Σάντσες δίπλα του στην επανάληψη έπαιξε πιο στρωτά.
Ο Χουχούμης βρέθηκε εντελώς εκτός κλίματος, ενώ ο Μπούρμπος είχε δύο καλές επεμβάσεις (στο 5΄ προ του Μιλοσάβλιεφ που έβγαινε μόνος με τον Στιλ και στο 84΄ με το στήθος προ του Γιακουμάκη) κατά τ΄ άλλα μετρήσαμε αμέτρητα πουλήματα μπάλας στην επίθεση κι είδαμε την κλασική ατολμία με το που περνά τη σέντρα. Χρειάστηκε να μπει ο Μαρινάκης στο τέλος για να θυμηθούμε τι σημαίνει μοντέρνο φουλ-μπακ.
