Ο Γιάννης Αναστασίου έχει ένα γεμάτο κέντρο, αφού ούτε λίγο ούτε πολύ, έχει στη διάθεσή του για τις θέσεις της μεσαίας γραμμής, 12 ποδοσφαιριστές!
Αυτό θα μπορεί να είναι καλό, από τη μία, ωστόσο από το «πάντρεμα» και τη χημεία όλων αυτών των ποδοσφαιριστών, θα προκύψει το κατά πόσο επιτυχημένος θα είναι ο Παναθηναϊκός τη σεζόν που ξεκινάει.
Ας τα πάρουμε με τη σειρά…
Ο Γιάννης Αναστασίου έχει στη διάθεσή του, τους εξής 12, για τη μεσαία γραμμή της ομάδας του:
Εσιέν, Ζέκα, Αμπέντ, Λαγός, Νίνης, Κουτρουμπής (υπό προϋποθέσεις, καθώς είναι κεντρικός αμυντικός), Λουντ, Πράνιτς, Δώνης, Ατζαγκούν, Κλωναρίδης και Καλτσάς (ότι ισχύει για τον «Κουτρου», ισχύει και για τους δύο τελευταίους, καθώς μπορούν να παίξουν και στην επίθεση).
Θεωρητικά και βάσει λογικής, Εσιέν, Ζέκα, Νίνης και Αμπεντ, θα αποτελέσουν τη ραχοκοκαλιά του κέντρου των «πράσινων».
Είναι τέσσερις ποδοσφαιριστές, με διαφορετικά χαρακτηριστικά ο καθένας και μπορούν να δώσουν την… ποικιλία που χρειάζεται για μια ομάδα να μπορεί να αντιμετωπίσει τον κάθε αντίπαλο.
Το θέμα που γεννάται είναι το κατά πόσο θα μπορέσει να τους «κουμπώσει» ο τεχνικός των «πράσινων», έτσι ώστε να έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα, κρύβοντας τις αδυναμίες τους βγάζοντας προς τα έξω τα χαρίσματά τους.
Ένα πολύ πιθανό σχήμα, που μπορεί να χωρέσει τους ποιοτικότερους χαφ της ομάδας, είναι το 4-3-2-1, ωστόσο σε αυτή την περίπτωση, ο Αναστασίου θα πρέπει να κάνει… εκπτώσεις στα σέντερ φορ του.
Εσιέν, Ζέκα και Λαγός η τριάδα μπροστά από τους αμυντικούς και Αμπεντ, Νίνης οι δύο μπροστά τους και πίσω από τον Μπεργκ. Σε ένα τέτοιο σχήμα, μένει εκτός ο Καρέλης, ενώ στον πάγκο για αλλαγή κάποιων εκ των χαφ, υπάρχουν αρκετές επιλογές.
Αν ο Αναστασίου επιλέξει το 4-2-2-2, τότε πάλι μπορεί να «χωρέσει» τους Εσιέν, Λαγό, Ζέκα και Αμπεντ (η Νίνη), αναλόγως και με τον αντίπαλο που θα έχει να αντιμετωπίσει.
Πολλές αναλύσεις δεν χωρούν ακόμα, καθώς η χρονιά μόλις ξεκινάει και παρά τα… στραβά αποτελέσματα στην Ευρώπη, το «τριφύλλι» με την είσοδο των Εσιέν και Αμπεντ στην ομάδα θα αποκτήσει μεγαλύτερη ποιότητα και βάθος, οπότε θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε.
Το μαχαίρι και το… καρπούζι, είναι στα χέρια του «Ολλανδού», να βρει το σύστημα και τον τρόπο να φτιάξει ένα κέντρο, που να «δαγκώνει». Οι παίκτες υπάρχουν, το υλικό είναι αρκετό, αυτό που χρειάζεται είναι το «χτίσιμο» και η διάρκεια ούτως ώστε να αποκτήσει την απαιτούμενη χημεία.
