Σιγά μην περιμέναμε ως το 1996!

Δύσκολο να μην φέρεις στη μνήμη το «καταραμένο» καλοκαίρι του 1993 διαβάζοντας το γκάλοπ του SDNA.gr που ζητά απάντηση απ’ τους αναγνώστες του για το ποιος απ’ τους Νίκο Γκάλη-Ντράζεν Πέτροβιτς ήταν ο καλύτερος. Αν ο Χάρος δεν έστηνε καρτέρι στον «Μότσαρτ», στον Παναθηναϊκό θα είχαμε ζήσει το όνειρο συνύπαρξης δύο αθλητών που θα μνημονεύονται για όσα εκπληκτικά χάρισαν στους φιλάθλους και σε 500 χρόνια από σήμερα! Στην τελευταία συνέντευξη της ζωής του, ο «γιος του διαβόλου» είχε απαντήσει στο Βασίλη Σκουντή για το αν φτάνει μια μπάλα για τους δυο τους, υπογραμμίζοντας πως στην εθνική πλάι σε Κούκοτς-Ράτζα δεν υπήρχε το παραμικρό πρόβλημα.

Ο Παναθηναϊκός εκείνο το καλοκαίρι είχε αφήσει πίσω την ντροπή της 8^ης θέσης ((1991-1992), επιστρέφοντας στους τίτλους (κύπελλο απέναντι στον Άρη) μετά από το 1986, δίνοντας το παρόν στους τελικούς της Α1 όπου ο τραυματισμός του Στόγιαν Βράνκοβιτς ήταν καταλυτικός στο να κάνει ο ΟΣΦΠ το «break» στη Γλυφάδα και να πανηγυρίσει -δίχως αγώνα- το… 4^ο πρωτάθλημα της ιστορίας του! Παρότι ο Άριαν Κόμαζετς είχε κάνει σούπερ σεζόν (ολοκλήρωσε την κανονική περίοδο με ποσοστό 48% στα τρίποντα!) κρίθηκε σκόπιμη η αντικατάστασή του με περίπτωση πολύ πιο πιασάρικη! Το σοκ της υπόθεσης Ντράζεν ήταν ισχυρό ωστόσο η διοίκηση κάθε άλλο παρά υποτονική παρουσιάστηκε στο μεταγραφικό παζάρι. Βέβαια σε περίπτωση που ολοκληρωνόταν το «κόλπο γκρόσο» κι ερχόταν ο Κροάτης στα λημέρια μας κατά μεγάλο ποσοστό δεν θα χρειαζόταν να περιμένουμε ως το 1996 για το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο.

Ο Σάσα Βολκόφ ήταν στα ντουζένια του παίζοντας καλά στις ΗΠΑ με τους Ατλάντα Χοκς (ασχέτως αν στη χώρα μας δεν «έπιασε»), όμως πλην του «τσάρου» και του Κώστα Παταβούκα κανείς εκ των Κούουσμα, Χρυσανθόπουλου, Παπαγιάννη δεν μπορούσε να κάνει τη διαφορά. Το τριφύλλι είχε άξονα Γκάλη, Βολκόφ, Βράνκοβιτς, Σοκ, Κούουσμα, Παταβούκα συν τους αναβαπτισμένους νεαρούς Οικονόμου, Αλβέρτη, Μυριούνη μα για την Ευρωλίγκα το ρόστερ ήταν «κοντό». Το χειρότερο ήταν πως Παβλίσεβιτς και (αργότερα) Πολίτης έπρεπε να κοουτσάρουν διαφορετικές ομάδες αφού στα ευρωπαϊκά παιχνίδια δεν είχαν δικαίωμα συμμετοχής οι (ελληνοποιημένοι) Εσθονοί. Το παράδοξο ήταν πως παρά την ψηλή πεντάδα και τα χρονάκια που βάραιναν τον «γκάνγκστερ», η ομάδα πήγαινε «σφαίρα». Ριμπάουντ ο Στόικο, πάσα baseball o Σοκ ή ο Παταβούκας, lay up o Νικ, γεια σας!

Το μπάσκετ που απέδωσε ο Παναθηναϊκός απέναντι στην πρωταθλήτρια Ευρώπης, Λιμόζ του μετρ της άμυνας Μπόζινταρ Μάλκοβιτς ήταν σεμιναριακού επιπέδου, ειδικά στο 3^ο ματς που έδωσε την πρόκριση στο φάιναλ-φορ του Τελ Αβίβ «χάθηκε το τόπι» (87-73) με τους πράσινους να παίζουν χωρίς τον λαβωμένο Βράνκοβιτς! Ωστόσο σε κάθε εντός έδρας παιχνίδι ο κόσμος αναρωτιόταν τι θέαμα θ’ αντίκρυζαν τα μάτια μας αν η μοίρα ένωνε τους δρόμους των δύο Θεών του μπάσκετ. «Στρατηγοί», μακράν οι κορυφαίοι σε ανάστημα όταν η μπάλα ζεματούσε, με αμέτρητους τρόπους ν’ αφήνουν τη μπάλα στο διχτάκι, γεννημένοι ηγέτες, με τον Πέτροβιτς πιο «χτιστό» συγκριτικά με τον Έλληνα μετά την απόφασή του να παίξει Αμερική όπου δίχως μυϊκό όγκο ήταν δύσκολο ν’ ανταγωνιστεί τα μαυράκια.

Ο ίδιος σ΄ εκείνη την αλησμόνητη, ύστατη εξομολόγηση στο «Τρίποντο», χαρακτήριζε εαυτόν ευλογημένο που θα κατάφερνε να παίξει στο πλευρό του κολλητού Στόικο και του Γκάλη («προτιμώ δίπλα μου εννιά Γκάληδες από αρκετούς μέτριους παίκτες»), με τον κόουτς Παβλίσεβιτς να ετοιμάζεται να χρίσει τον Έλληνα σταρ «άσο», αφήνοντας τον Ντράζεν ν΄ αλωνίζει στο «2». Στη σκέψη και μόνο της συνύπαρξης τους, οι οπαδοί είχαν πάθει παράκρουση αφού οι «κατοστάρες» ήταν προ των πυλών.

Τα ελεύθερα σουτ θα ήταν αμέτρητα αφού όταν «δίπλωναν» τα μαρκαρίσματα σε προσπάθειες για ντράιβ των παικταράδων οι χώροι που θα δημιουργούνταν θα ήταν τεράστιοι. Όσοι έπαιζαν άμυνα τον Κροάτη δεν θα είχαν καμία πιθανότητα να τον περιορίσουν λόγω της εκρηκτικότητάς του. Για να μην τους αφήσει πίσω σαν σταματημένους θα τον αντιμετώπιζαν από ένα μέτρο απόσταση, δίνοντάς του μέτρα να επιχειρεί τρίποντα ανενόχλητος. Η εξαιρετική αίσθηση παιχνιδιού και το ψηλό μπασκετικό IQ θ’ αντιστάθμιζαν τις αδυναμίες τους στην άμυνα αλλά …ποιος ασχολούνταν απ’ τη στιγμή που υπήρχε ο «γκολκίπερ» Στόγιαν;

Πιο ιντριγκαδόρικο, one of a kind συναπάντημα τεράστιων star δεν θα είχε δει το ευρωπαϊκό μπάσκετ! Αλλά…

Δημήτρης Στρατής Για τον Δημήτρη Στρατή το panathinaikos24 αποτελεί το τρίτο πράσινο μετερίζι στο οποίο θ' ασχολείται με το ομορφότερο δευτερεύον πράγμα στη ζωή του.
Η διαδρομή ξεκίνησε από το balla.gr, συνεχίστηκε στο leoforos.gr, τώρα όντας ο 13ος (προφανώς σημαδιακό μιας κι ο αριθμός -για προφανείς λόγους- είναι ο αγαπημένος του) συνεργάτης του site θ' ασχολείται (σχεδόν) καθημερινά με τον μεγαλύτερο ελληνικό σύλλογο! Θεωρεί τη γενιά του προνομιακή αφού έζησε live τα σπουδαιότερα επιτεύγματα των τμημάτων του κλαμπ, πλην Γουέμπλεϊ. Μια ζωή θα τον στοιχειώνει ο χαμένος προημιτελικός με την Πόρτο του Μουρίνιο το 2003 , όταν χάθηκε τελικός-φαντασίωση για όλους τους πράσινους πιστούς απανταχού Γης! Φαντάζεστε τι θα γινόταν σε συναπάντημα ΠΑΟ και...Σέλτικ;