Καλά τα πάει στο Ευρωμπάσκετ ο Μίροσλαβ Ραντούλιτσα με το νέο φορ του Παναθηναϊκού να γεννά προσδοκίες στον κόσμο όντας «κολόνα» για τους πλάβι (11.6 πόντοι με 58% εντός παιδιάς και 60% στις βολές, 4.8 ριμπάουντ και 1 ασίστ σε μόλις 17 λεπτά συμμετοχής κατά μ.ο). Λιγότερο πατά παρκέ (14.4 λεπτά) ο Ογκιέν Κούζμιτς μα κι αυτός είναι κάτι παραπάνω από θετικός (5.6 πόντοι, 4.4 ριμπάουντ με 58% ευστοχία) δίνοντάς μας με τη σειρά του πρόγευση του τι θα παρακολουθήσουμε το χειμώνα στο Μαρούσι!
Το πείραμα με τρεις σέντερ άνω των 2.13 (μην ξεχνάμε και τον μελλοντικό -όπως προεξοφλούν οι ειδικοί- NBAer, Γιώργο Παπαγιάννη) κεντρίζει το νου μιας και τα τελευταία χρόνια έγιναν μόδα οι undersized σέντερ που με την ταχύτητα και τα αλτικά τους προσόντα κάλυπταν το μειονέκτημα ύψους. Ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς έδωσε τα φώτα στους συναδέλφους του κουρσεύοντας τη Μπολόνια με τον Ντάριλ Μίντλετον και το κόλπο γκρόσο εδραιώθηκε όταν στο δρόμο του βρέθηκε ο Μάικ Μπατίστ που από «σμολ» έφτασε να παίζει σέντερ χάρις τις διδαχές του Μεγάλου και την ατέλειωτη δουλειά που έριξε ο Αμερικανός στο γυμναστήριο για να φαρδύνει τις πλάτες του.
Ο Ραντούλιτσα (που μας ενδιαφέρει περισσότερο αφού αυτός θα είναι βασικός) έχει το «ωμό» παιχνίδι του προκατόχου του Μπατίστα, αλλά είναι πιο μακρύς, με μεγαλύτερο άνοιγμα χεριών, συν ότι έχει διδαχθεί καλύτερα τα μυστικά του μπάσκετ στην αξεπέραστη σέρβικη σχολή συγκριτικά με τον φιλότιμο Λατίνο που σε κάθε φάση φλέρταρε με τα βήματα.
Ο Παναθηναϊκός είναι από τις μεγαλύτερες «βιτρίνες» παγκοσμίως, ουδεμία σχέση έχει με το «χαλαρό» περιβάλλον που γνώρισε ο «Γιούγκος» στις θητείες του σε Ουκρανία, Κίνα, ΗΠΑ όπου απλώς συμπλήρωνε το ρόστερ Μινεσότα-Μιλγουόκι. Οι απαιτήσεις ανεβαίνουν, το ίδιο και η ανάγκη για επιπλέον δουλειά. Με Καλάθη, Γκιστ, Παππά (όταν ξεπεράσει τον τραυματισμό του), Βλάντο στο παρκέ, οι ταχύτητες θα είναι υψηλές (θεωρητικά) κάπως πρέπει ν’ ακολουθούν τους πυραυλοκίνητους κι οι «δεινόσαυροι».
Ο Εξάστερος τοποθετώντας τους λαμπερούς «παλιούς» (Διαμαντίδη-Φώτση) σε βοηθητικό ρόλο φλερτάρει με up tempo καταστάσεις, το καλό είναι ότι παρατηρούμε τους Σέρβους να «λυσσάνε» επιθετικά (80 πόντοι στους Ισπανούς, 93 στο Ισραήλ, δύο λιγότερους στους Τούρκους, «κατοστάρα» στους Ιταλούς). Με τόσα «θηρία» ο κυπελλούχος καλείται να «κλειδώσει» τα «σκουπίδια», τομέας πονεμένος τα τελευταία χρόνια. Ειδικά πέρσι με Λουκά-Μπατίστα οποιοσδήποτε με συμβατικά αθλητικά προσόντα έκοβε …,βόλτες κάτω από τη στεφάνη.
Οι ψηλοί μπορεί να μην έχουν την δυνατότητα να χαμηλώσουν το κορμί για να βγουν πάνω στον περιφερειακό (όπως έκαναν συνέχεια Λάσμε-Γκιστ στους τελικούς του 2013 στις αλλαγές πάνω στον Σπανούλη) αλλά είναι μια χαρά finisher όταν πάρουν τη μπάλα στην ακτίνα βολής που τους βολεύει. Με τους γκαρντ που θα βρουν στο ΟΑΚΑ οι καινούργιοι (Καλάθης, «3D» θα τους βγάλουν αμέτρητες φορές μόνους με το καλάθι) και τον κόσμο που θ’ αντικρύσουν να τους μπιζάρει κάτι παραπάνω από θερμά είμαστε σίγουροι πως θα «φάνε ένεση» με το τριφύλλι.
Αποτελούν προσωπικές, ένθερμες επιλογές του κόουτς ο οποίος θέλει να «χτίσει» πάνω τους, αγνοώντας παιδιά με εντυπωσιακότερα βιογραφικά (Χέντριξ, Λάσμε). Κούζμιτς και Ραντούλιτσα θα είναι «βασιλιάδες» στον πιο big Παναθηναϊκό που θυμόμαστε με «τέρατα» στο «5», δίμετρους πόιντ, τον Γιάνκοβιτς (2.02) σε ρόλο «σύρτη» στις θέσεις 1-2-3, τους επίσης «μεγάλους» «Χαραλαμπό», Φώτση, Πάβλοβιτς να προσφέρουν κι άλλο ύψος στον Τζόρτζεβιτς. Το απόλυτο στοίχημα σ’ εποχές που το μπάσκετ έχει πάει σε ταχύτητα/άλμα.
