Με τον Κάρλος Ζέκα να οπισθοχωρεί σε ρόλο δεξιού μπακ ενόψει Πανιωνίου είναι πιθανό τη θέση του κάπτεν στον άξονα να καλύψει ο Αμπντούλ Ατζαγκούν. Ο Νιγηριανός θα κάνει ντεμπούτο στη Σούπερ Λίγκα αφού δεν αγωνίστηκε με Παναιτωλικό, Καλλονή πληρώνοντας την ανυπαρξία του στα ματς με Μπριζ, Καμπάλα.
Με τους Βέλγους αντικαταστάθηκε στο ημίχρονο, λίγα λεπτά αφού μια ανόητη «τυφλή» πάσα του προς την άμυνα λίγο έλειψε να φέρει το 1-2 (απέκρουσε ο Κοτσόλης). Στο Αζερμπαϊτζάν σε κανένα σημείο δεν έκανε αισθητή την παρουσία του, έχασε κάμποσα εύκολα κοντρόλ κι ο προπονητής τον έβγαλε στο 67ο λεπτό. Ο μικρός πρόπερσι ήρθε Ελλάδα με τις δάφνες του ηγέτη της εθνικής του στο παγκόσμιο πρωτάθλημα νέων της Τουρκίας, η ΠΑΕ πείστηκε ότι άξιζε τον κόπο να δώσει 250 χιλιάρικα στους Ντόλφινς για να εξασφαλίσει την υπογραφή του, για κανένα άλλο ποδοσφαιριστή δεν προσπάθησε να εξαγοράσει συμβόλαιό.
Στο ξεκίνημα της ελληνικής καριέρας του οι περισσότεροι (χωρίς καν να τον έχουν δει αγωνιζόμενο) απορούσαν πως ήταν δυνατόν να είναι βασικός ο ατομιστής Αμπέιντ κι όχι εκείνος! Στον β΄ γύρο με τους νεαρούς πλήρως προσαρμοσμένους στον τρόπο παιχνιδιού που γούσταρε ο προπονητής «ατσάλωσαν» τον άξονα δίνοντας στο κλαμπ σκορ απ’ τις πίσω γραμμές.
Ο Ατζαγκούν ήταν ο πιο δραστήριος στις μεγαλύτερες εκτός έδρας νίκες της περασμένης διετίας αρχικά στο Καραϊσκάκη και πέρσι στην Τούμπα που έβγαλε γκολ-ασίστ παίζοντας όλο το β΄ ημίχρονο με τραυματισμό! Διόλου άσχημα για έναν παντελώς άγουρο ποδοσφαιριστή που στα 20 του ξενιτεύτηκε και λίγο καιρό αργότερα έμεινε ορφανός από πατέρα. Ο Αφρικανός σίγουρα δεν «το έχει» με τη μπάλα στα πόδια παρόλα αυτά στέκεται στον Παναθηναϊκό χάρη στη θέλησή του. Ούτε 23 δεν είναι ακόμα, έχει πολλά να βελτιώσει, όμως άλλο πράγμα το ταλέντο, οι προοπτικές κι άλλο η καταξίωση. Η τελευταία έρχεται μόνο μέσα από την σταθερή παρουσία στο βασικό σχήμα.
Τι μας έχει διδάξει μέχρι σήμερα η παρουσία Αναστασίου στο τριφύλλι; Πως για να παίξεις μπαλίτσα, ν’ ακουστεί το όνομά σου στο εξωτερικό, να κληθείς στην εθνική, λίγος πάγκος είναι απαραίτητος! Θυμηθείτε πως ήταν ο Λαγός κι ο Καρέλης στο ξεκίνημά τους και που είναι σήμερα. Ή πως επανεμφανίστηκε (σε ρόλο έκπληξη) στα πλέι-οφ ο Κουτρουμπής! Ή το team-spirit του Σωτήρη Νίνη στην extra season (κι ενώ προηγουμένως διαβάζαμε ότι ο «Ολλανδός» πήγαινε να τον «φάει» επειδή του επέβαλλε την επιστροφή του ο Τάκης Φύσσας) όταν ο μπαλαδόρος επιτελικός χαφ κυνηγούμε μέχρι και χαμένες μπαλιές. Ακόμα κι ο Στέφανος Καπίνο -που δεν έπιανε βαλσαμωμένο πουλί το φθινόπωρο του 2013 -επανήλθε εντυπωσιακά στις αρχές του 2014 μένοντας στο μεσοδιάστημα εκτός αγώνων για εβδομάδες.
Η πίεση στα σωματεία πρωταθλητισμού δεν είναι μικρή, ότι κάνεις, λες, πράττεις περνά από μικροσκόπιο διοικούντων, προπονητών, συμπαικτών, Τύπου, κάμποσων εκατομμυρίων φιλάθλων. Για κάθε νεαρό αληθινή δοκιμασία είναι ο τρόπος που θ’ αντιδράσει στην πρώτη σοβαρή αμφισβήτηση. Ο Καρέλης π.χ έχει ακούσει τα μύρια όσα, το «παλαιστής» έγινε δεύτερο όνομά του αφενός λόγω του σπουδαίου Ρώσου αθλητή, Καρέλιν αφετέρου γιατί η κοψιά του φέρνει σε Σαλπιγγίδη που κι αυτός με τη σειρά του μόνο ποδοσφαιριστή δεν θύμιζε στο σουλούπι.
Για τους πράσινους μικρούς (που ας μην γελιόμαστε σε άλλες ΚΑΝΟΝΙΚΕΣ εποχές θα έδιναν μάχη να μπουν αποστολή) η μόνη διέξοδος να γίνουν χρήσιμοι είναι να εκτιμούν το βάρος της φανέλας που φορούν κι αυτό θα συμβεί με το πότισμά της από τόνους ιδρώτα. Την περασμένη διετία λόγω των ειδικών συνθηκών που επικρατούσαν ο κόσμος κατάπιε πολλά μα ο γελοίος αποκλεισμός από το αζέρικο χωριό έδειξε σε όλους πως η εποχή του κανακέματος ολοκληρώθηκε. Ο Παναθηναϊκός δεν είναι «θερμοκήπιο» κι η σκληραγώγηση ξεκίνησε την βραδιά του πατατράκ από την Καμπάλα. Προηγουμένως διαβάζαμε για…μουτράκια Δώνη, Τριανταφυλλόπουλου επειδή δεν παίζουν, ο πρώτος εμφανίστηκε πρόθυμος να πάει στα …Εμιράτα, ο δεύτερος συνελήφθη να παραβιάζει τον εσωτερικό κανονισμό. Οι αντιδράσεις των οπαδών στα social media ήταν τέρμα ειρωνικές όμως αλίμονο αν στο ξεκίνημα τους οι νεαροί γαλουχηθούν στο «δεν βαριέσαι!».
Που κολλά στα παραπάνω ο Ατζαγκούν; Του συγκεκριμένου ποδοσφαιριστή ούτε τη φωνή έχουμε ακούσει παρότι έχει χορτάσει πάγκο, χώρια η δυσφορία που εισπράττει απ’ την κερκίδα! Ο σκληρός, άβολος πάγκος αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να σπρώξει τον εαυτό του στα κόκκινα! Να βλέπει τον Πέτριτς να τρέχει σε ρυθμούς τζόκινγκ κι αυτός να λυσσά! Να παρατηρεί τον Πράνιτς να θέλει …μάσκες οξυγόνου για να πραγματοποιήσει 3-4 μαζεμένα overlap κι αυτός να δαγκώνεται από θυμό! Τον Λουντ με την κοιλίτσα ν’ αποκαλείται καλοκαιριάτικα «Σκανδιναβός Νίνης» κι αυτού να του ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Να μετατραπεί σε δαντελένιο χαφ που θα πληρώνεις εισιτήριο να δεις αποκλείεται. Ανασταλτικά ,πάντως, είναι σωστός, καλύπτει χώρους, έχει ένστικτο όταν κυνηγά το γκολ, τα τρεξίματα του είναι μια χαρά, οφείλει, πρέπει να «μεγαλώσει». Αν τα καταφέρει, ο Παναθηναϊκός βρίσκει στο πρόσωπό του ένα νεότερο, υγιέστερο «Εσιέν» που μπορεί να του δίνει και 5-6 γκολάκια ανά σεζόν.
