Πέρσι στη Ν. Σμύρνη ο κόουτς είχε τη φαεινή έμπνευση να χρίσει βασικό τον «ξεχασμένο» Εμίρ Μπαϊράμι που σχεδόν δεν ακούμπησε μπάλα κι επιπλέον φοβήθηκε να βάλει κόντρα στο τέρμα του Μπουμάλ. Επιπλέον με Πέτριτς, Πράνιτς στο τερέν η ομάδα ήταν σαν να έπαιζε με οκτώ, ασχέτως αν η φρεσκάδα Καρέλη, Δώνη, Κλωναρίδη στην επανάληψη λίγο έλειψε να φέρει τα πάνω-κάτω.
Μεσοβδόμαδα ο Γιάννης Αναστασίου προειδοποιούσε τους παίκτες του ότι στη Ν. Σμύρνη επίκειται μάχη μα ο ίδιος ελάχιστα βοήθησε τους «στρατιώτες» του. Πάλι «δεκάρι» ο Πέτριτς, ξανά βασικός ο Πράνιτς, οπισθοχωρημένος ο Ζέκα, ο Παναθηναϊκός κομμένος στα δύο και πάρε την πρώτη ήττα στο πρωτάθλημα. Το «κόλλημα» του «Ολλανδού» να κάνει τον πρώτο επιτελικό χαφ διαρκώς στοιχίζει βαθμούς μα ο πράσινος τεχνικός «βράχος», ο Μλάντεν πάντα πίσω από τους στράικερ ο κόσμος να χαλάει!
Ο κόουτς στις τελευταίες προπονήσεις διαβάσαμε πως προσπάθησε να βελτιώσει πράγματα στα μετόπισθεν. Η ομάδα έχει δεχθεί ένα σωρό γκολ κι όλα είναι προϊόντα ατομικών λαθών. Χθες του Στιλ. Με την Γκαμπάλα ο Πράνιτς χάνει τον Ντοντό στο 0-1 και στο 1-2 ο Ταυλαρίδης «βόσκει» στην αριστερή γραμμή.
Στο Αγρίνιο ο γκολκίπερ πιάνει πέναλτι κι οι συμπαίκτες του αντί να διώξουν τη μπάλα χαζεύουν τον Καπέλ να σπρώχνει τη μπάλα στα δίχτυα. Με την Μπριζ στην Αθήνα ο Βέμερ είναι «αλλού», στο Βέλγιο ο Ζέκα δεν καλύπτει το δεύτερο δοκάρι στο 1-0 και ο «30» παραχωρεί χαζό φάουλ στη φάση του 2-0. Ο Αναστασίου (σ’ αντίθεση με συναδέλφους του που πρώτο τους μέλημα ήταν το μηδέν πίσω) δεν πολυσκοτίζεται για την άμυνα, ίσα –ίσα που ανέκαθεν ψαχνόταν να βρει την διάταξη που θα δώσει την δυνατότητα στους χαρισματικούς του ποδοσφαιριστές να βρεθούν στο χορτάρι ώστε πάντα να μετρά ένα παραπάνω γκολ από τον αντίπαλο.
Ο Μπεργκ τραβήχτηκε εκτός περιοχής για να παίξουν Καρέλης, Κλωναρίδης, ο Πράνιτς δεν βγαίνει ούτε με αίτηση από τους βασικούς, ο Πέτριτς αναγκάζεται να παριστάνει τον μέσο για να κάνει σπόντες μ’ όσους παίζουν κοντά του. Η αξιοποίηση του τελευταίου είναι το μεγαλύτερο μυστήριο του τελευταίου έτους. Ο Αναστασίου ζητά από τον Κροάτη να αγωνίζεται κοντά στους στράικερ, παρόλα αυτά ΔΕΝ χρησιμοποιεί κλασικούς αμυντικούς μέσους ώστε να μακιγιάρει την αδυναμία του να καλύψει χώρους.
Ο προπονητής του ζητά δημιουργική παρέμβαση, όχι κυνηγητό μα ταυτόχρονα δεν φτιάχνει σχήμα με τρόπο που ο ποδοσφαιριστής θα πάψει να εκτίθεται. Με τον Πανιώνιο το τριφύλλι κατέβηκε να παίξει με πέντε επιθετικογενείς, δίχως κλασικό εξτρέμ και τον Τάσο Λαγό ν’ αναγκάζεται να μαρκάρει για όλους. Ο ρόμβος αποτελεί είδος τακτικής απαίτησης.
Όποιο χαφ έχει μπάλα πρέπει να τη δώσει στον Πέτριτς αφού σε αυτόν έχει δοθεί ο ρόλος να σηκώνει κεφάλι για να παρατηρεί την κίνηση των συμπαικτών του. Αν μάλιστα κλειστούν οι ακραίοι μπακ κι εκλείψουν τα overlap τότε γίνεται ακόμα πιο αναγκαία η διαρκής τροφοδότησή του. Οι υπόλοιποι μέσοι πρέπει να τον τροφοδοτήσουν κι αμέσως να κάνουν κίνηση για να ξαναπάρουν μπάλα. Ο Αμπέιντ ακόμα είναι βαρύς, ο Πράνιτς… δεν κι από τη στιγμή που οι δύο φορ είναι σε απόσταση άλλα στηρίγματα δεν υπάρχουν. Πώς να κυκλοφορήσει η μπάλα μπροστά;
Η ομάδα ήταν στατική γράφεται από χθες. Εκνευριστικά απλωμένη πιστεύουμε ότι είναι η σωστότερη έκφραση, δίχως πλαγιοκοπήσεις, με χαφ δύσκαμπτου σκαριού που δυσκολεύονται αρκετά στο παιχνίδι χωρίς μπάλα. Έτσι οι ποιοτικοί Πέτριτς, Μπεργκ φθείρονται ανεβοκατεβαίνοντας 20-30 μέτρα μπας κι ακουμπήσουν τόπι, φυσιολογικά η διάρκεια της απόδοσής τους μειώνεται, ειδικά του Μλάντεν.
Την πρώτη του σεζόν ο Αναστασίου παρουσίασε μεσαία γραμμή με Ζέκα, Αμπέιντ, Ατζαγκούν που μπορεί στη μπάλα να μην μιλούσε μα είχε το πλεονέκτημα ν’ «ανοίγει» τον Παναθηναϊκό γρήγορα. Κι όμως ο τεχνικός ηγέτης του κλαμπ την επόμενη χρονιά έδειξε προτίμηση στους αργούς τεχνίτες κι έτσι οι γοργοπόδαροι Κλωναρίδης, Καρέλης αναγκάζονταν να φρενάρουν ρυθμό ανεβασμάτων τους περιμένοντας τους συμπαίκτες τους όποτε έκαναν κατοχή: μόνο που σ’ αυτές τις περιπτώσεις δίνεις στον αντίπαλο την ευκαιρία να οργανώσει άμυνα.
Όσο ο Πέτριτς δεν παίζει στη φυσική του θέση κι αναγκάζεται να κατεβαίνει χαμηλά η απόδοσή του θα φθίνει. Το παλικάρι είναι «εννιάρι», ξέρει μπάλα γι αυτό του αρκούν 3-4 επαφές για να τελειώνει φάσεις, θυμηθείτε πέρσι τα ματς με Αϊντχόβεν, Ολυμπιακό! Ο Παναθηναϊκός για το μπάτζετ που διαθέτει έχει καλό ρόστερ και σαφώς αδικείται που στο ξεκίνημα του η εγκεφαλικότητα του Μπεργκ συν τα σπριντ Καλτσά, Καρέλη δείχνουν ο μοναδικός τρόπος ν’ απειλήσει.
