Προ διετίας τo πέρασμα από τον πασίγνωστο Ζεσουάλδο Φερέιρα (με τα «διαλλείματα» Ρότσα, Φάμπρι) στους αγνώστους «Χ», Αναστασίου-Νταμπίζα ήταν για τον Γιάννη Αλαφούζο όχι μόνο επιβεβλημένο ρίσκο (η ομάδα πνιγμένη στα χρέη δεν διέθετε μπάτζετ για στελέχη απ’ το «πάνω ράφι») μα συνάμα και… βίτσιο! Χρειαζόταν «αυγά» να πας κόντρα στο συλλογικό θυμικό φέρνοντας στο τριφύλλι τεχνικό διευθυντή που στο παρελθόν δήλωνε «φόλα» αντι-Παναθηναϊκός! Ο ηγέτης της Συμμαχίας πήρε πάνω του την απόφαση της πρόσληψης του πρώην Ολυμπιακάκια μη διστάζοντας να κατεβάσει καντήλια και να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι στην προ διετίας «απολογία» του στη ραδιοφωνική εκπομπή της «Θύρας 13».
Γενικώς οι παράγοντες το βίτσιο ανάδειξης στελεχών απ’ το πουθενά το έχουν: Ούτε που κατάλαβε κανείς πως ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι έχρισε προπονητή της υπέροχης Μίλαν των Ολλανδών τον άγνωστο Αρίγκο Σάκι. Ομοίως, ο Φλορεντίνο Πέρεθ έδωσε ευκαιρία ζωής στον Βιθέντε ντελ Μπόσκε που κοουτσάρισε την πιο λαμπερή ομάδα όλων των εποχών, την «ιλουστρασιόν» Ρεάλ των «γκαλάκτικος». Ο Ρομάν Αμπράμοβιτς από τον Ζοζέ Μουρίνιο πήγε σε λύση Αβραάμ Γκραντ, φίλου του ατζέντη, Πίνι Ζάχαβι και εξ απορρήτων συμβούλου του στη Τσέλσι.
Στον Ολυμπιακό -με το πρωτάθλημα «δεμένο» από δέκα μεριές- διαβάσαμε κατά καιρούς για την καρδιά του …πρωταθλητή που διέθεταν ο γυμναστής των σχολών Κωστέα-Γείτονα (Λεμονής), ο Προτάσοφ, ο Σεγκούρα και πάει λέγοντας! Στον Παναθηναϊκό ο Γιώργος Βαρδινογιάννης λίγο έλειψε να πάρει Τσάμπιονς Λιγκ με τον Χουάν Ρότσα τον οποίο προπονητικά δεν γνώριζε άνθρωπος, ενώ μάγκας έγινε ο Νίκος Νιόπλιας παραλαμβάνοντας μια καλογυμνασμένη ομάδα απ’ τον Χενκ τεν Κάτε.
Στις παραπάνω περιπτώσεις τα’ αφεντικά θεώρησαν ότι τα αποδυτήρια δεν χρειαζόταν «δικτάτορα» (όπως είχαν παρουσιαστεί κατά καιρούς στην κοινή γνώμη ο Μπάγεβιτς, ο Όσιμ, ο Τεν Κάτε) και πως οι σταρ υπέφεραν απ’ το «εγώ» του προπονητή τους. Έτσι καρατομήθηκαν οι «κακοί» με στόχο οι ομάδες να παίζουν όπως βόλευε τους παίκτες κι όχι σύμφωνα με τα πλάνα που είχαν εκπονήσει οι κόουτς. Όταν στα κλαμπ πρωταθλητισμού εγκαταλείπεται το plan Α τότε υπερισχύει ο αυτοσχεδιασμός των σολιστών, μόνο που στον Παναθηναϊκό τέτοιους δεν έχουμε πολλούς για ν’ αποφασίσει ο πρόεδρος να «φάει» τον «Ολλανδό». Το 2010 ,ναι μεν, ο Νικόλας Πατέρας τόλμησε να φέρει στην Παιανία τηλεοπτικό σχολιαστή μα τότε η φανέλα φοριόταν από Σισέ, Λέτο, Κατσουράνη, Λέτο, Ζιλμπέρτο, Καραγκούνη, Νίνη, Σαλπιγγίδη.
Ο Αλαφούζος εξακολουθεί να στηρίζει τον Αναστασίου έχοντας στο μυαλό του ότι πρόπερσι του έφερε το κύπελλο και πέρσι θα κέρδιζε νταηλίκι πρωτάθλημα αν δεν είχε χάσει τον Μπεργκ για μήνες κι η διαιτησία δεν σε πετσόκοβε στο πρώτο μισό του πρωταθλήματος όταν ακόμα ο ΠΑΟ (κλασικά) αδυνατούσε ν΄ ανεβάσει στροφές. Δύο χρόνια στο κλαμπ υπάρχει το ακόλουθο πλάνο: η ομάδα κάνει πολύ κατοχή μπάλας, άπαντες παίζουν για τον Μπεργκ που στα καλά του παίρνει παραμάζωμα όλους τους μπακ της λίγκας κι ειδικά απ’ τον Γενάρη το τριφύλλι ατσαλώνεται: τα τρεξίματα γίνονται πιο δυναμικά, η μαχητικότητα περισσεύει και παρότι το ρόστερ δεν βρίθει από προσωπικότητες ψυχανεμίζεσαι κάθε φορά πως για να λυγίσεις τον ΠΑΟ ο αντίπαλος πρέπει να φτύσει αίμα.
Φέτος με τον πήχη ν’ ανεβαίνει η σκέψη του «ΠΡΕΠΕΙ» έχει λυγίσει κάμποσα γόνατα: Οι ακριβοπληρωμένοι ξένοι (Κροάτες, Σάντσεθ, Εσιέν) ακόμα δεν έχουν «βρεθεί» κι οι μικροί (ακόμα) δεν διαθέτουν μέταλλο που θα τους κρατήσει ακμαίους στην αγχωτική απαίτηση για «νίκη ΚΑΘΕ Κυριακή» που απλώθηκε στα πόδια τους μετά το πατατράκ με την Καμπάλα. Ο ΠΑΟ (πλην του Μάρκους) δεν διαθέτει τοπ παικταράδες, όμως σε ομαδική δουλειά υπερτερεί των ανταγωνιστών, ασχέτως αν το τελευταίο «πνίγεται» τις τελευταίες ώρες από το ψυχολογικό βάρος που δημιουργούν οι δυσάρεστες συνθήκες στο (κουρασμένο από την χρόνια αναμονή για τίτλους) κοινό.
Ο Παναθηναϊκός είναι 100% ομάδα προπονητή και ΜΠΟΡΕΙ να παίξει καλό ποδόσφαιρο, το έκανε πρόπερσι, το επανέλαβε πέρσι, έλα όμως που πληρώνει την (απόλυτα) εχθρική στάση των θεσμών απέναντί του. Αυτό έχει στο βάθος του μυαλού του ο Γιάννης Αλαφούζος κι εμφανίζεται απρόθυμος να κόψει τους δεσμούς του με το τιμ του Κορωπίου παρότι όλη η πλάση εμφανίζεται απρόθυμη να μοιράσει (ξανά) συγχωροχάρτια!
