Η «Λεωφόρος» είναι μια σπουδαία έδρα με δεκάδες πλεονεκτήματα για την ομάδα που την έχει αλλά και ένα επικίνδυνο μειονέκτημα. Είναι δίκοπο μαχαίρι γιατί ναι μεν μπορεί να σε απογειώσει, να σου δώσει απίστευτη ώθηση στις επιτυχίες, αλλά μπορεί και να σε ρίξει στα «τάρταρα» στις αποτυχίες. Με δεδομένο ότι ο κόσμος του Παναθηναϊκού «βράζει», η σημερινή αναμέτρηση κόντρα στο Λεβαδειακό είναι οριακή.
Δεν είναι ούτε η ήττα από τον Πανιώνιο – όλοι χάνουν σε μια κούρσα 30 αγώνων στο πρωτάθλημα – ούτε η Γκαμπάλα που μας «σκότωσε» – θα το ξεπεράσουμε αλλά δεν θα το ξεχάσουμε-, ούτε ακόμα και οι τραγικές εμφανίσεις των ποδοσφαιριστών που λες και δεν έχουν όρεξη και κίνητρο να βάλουν τα πόδια στη «φωτιά».
Είναι ο ξενερωμένος κόσμος, που δεν θα ανεχτεί άλλη «γκέλα», δεν τον παίρνει για άλλη απογοήτευση, δεν θα αντέξει ακόμα μία χρονιά πεταμένη στα σκουπίδια. Στην επόμενη υποψία γκέλας το ηφαίστειο θα εκραγεί και το «φύγετε από δω» δεν θα είναι πια σύνθημα αλλά απαίτηση που θα πρέπει να ικανοποιηθεί.
Μπορεί αυτή η ομάδα, αυτοί οι ποδοσφαιριστές και αυτός ο συγκεκριμένος προπονητής να συνεχίσουν με αυτή την πίεση στην πλάτη; Μπορεί απόψε να γίνει το πρώτο βήμα για την ολική επιστροφή;
Δυστυχώς, δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος καθώς το κλίμα είναι πολύ βαρύ και το γυαλί έχει μάλλον «ραγίσει». Αν πάντως έχουν απομείνει αποθέματα ποδοσφαιρικού εγωισμού και μαχητικής ψυχής σε παίκτες και προπονητή, τώρα είναι η ώρα που πρέπει να εμφανιστούν. Να κλείσουν τα αυτιά στα γύρω-γύρω και με απόλυτη προσήλωση στον στόχο να κάνουν μια νέα αρχή. Τα «θα κάνουμε ταμείο στο τέλος» και τα «η χρονιά είναι μεγάλη και όλα μπορούν να συμβούν» τα έχει βαρεθεί ο κόσμος του «τριφυλλιού» που βλέπει ήδη τον Ολυμπιακό στο 4 στα 4 και την ομάδα σε όλα τα επίπεδα άρρωστη.
Πειστική εμφάνιση, εύκολη νίκη και λίγα λόγια απόψε. Διαφορετικά, η αρρώστια οδηγεί στο θάνατο.
