Μια χαρά «μαγιά»

Πριν χτυπήσει ο Λευτέρης Μποχωρίδης και με ειλημμένη την απόφαση ο Δημήτρης Διαμαντίδης να χρησιμοποιείται κυρίως στα ντέρμπι, αυτό που φαινόταν καθαρά ήταν πως ο Παναθηναϊκός θα έτρεχε αρκετά φέτος με τις ευλογίες του προπονητή του. Κάτι τέτοιο είναι άλλωστε μονόδρομος βάση των αθλητών που απαρτίζουν το ρόστερ του αφού και τους «δεινόσαυρους» Παπαγιάννη, Κούζμιτς δεν τους λες αργούς βάσει του όγκου τους.

Με «μαέστρο» τον Καλάθη, τους πολύ αθλητικούς Αμερικανούς και τον Παππά να ετοιμάζεται να μπει στο rotation το 2016 δεν μοιάζει λογικό ο κόουτς να κρατήσει σφιχτά τα γκέμια! Ο Εξάστερος έχει δυναμικό να παίξει γρήγορο κι όχι βιαστικό μπάσκετ τόσο σε σετ παιχνίδι όσο και σε ανοιχτό γήπεδο, σε up tempo θα δυσκολευτούν να τον ματσάρουν ακόμα και ομάδες που ζουν και αναπνέουν από το «run and gun».

Χαρακτηριστικό του τριφυλλιού οι αρκετές, ποιοτικές combo λύσεις που διαθέτει, ενδεχομένως να δούμε πολλές φορές το σχήμα να ανασυντάσσεται και να διαφοροποιείται μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα ανάλογα αν είναι στην επίθεση ή προσπαθεί να προστατεύσει το καλάθι του. Μπορεί να αντικρύσουμε π.χ τον Πάβλοβιτς (που παίζει καλά στα φιλικά, όντας συνήθως πρώτος σκόρερ) να λειτουργεί ως «δυάρι» επιθετικά και στην άμυνα να μαρκάρει τα αντίπαλα «τριάρια». Ο Μαυροβούνιος μπορεί να ήρθε στην Ελλάδα ως… «δευτεράντζα» μα κουβαλά προίκα σεβαστή παρουσία στο ΝΒΑ. Όταν κατεβαίνει στο «2» θ’ αποτελέσει εφιάλτη για τους αντίπαλους γκαρντ αφού περιφερειακό με 202 εκατοστά ύψους δεν τον αντιμετωπίζεις εύκολα.

Ο Φελντέιν βγάζει το ψωμί του λόγω του καλού του σουτ, ξέρει πώς να βάζει τη μπάλα στο καλάθι, αλλά για να κάνεις καριέρα σε τοπ ευρωπαϊκό επίπεδο πρέπει να παίξεις άμυνα, να διαβάσεις σωστά το παιχνίδι, να αξιοποιείς τον συμπαίκτη. Ο Παπαγιάννης δείχνει έτοιμος ν’ αγωνιστεί σε υψηλό επίπεδο. Για την ηλικία του παραείναι ξεψάρωτος, μοιράζει τα μπλοκ αφειδώς, έχει καλές κινήσεις στη ρακέτα κι η ταχύτητά του είναι ΟΚ σε σημείο ν’ απορείς γιατί πέρσι (σε χρονιά rebuilding) ο Ιβάνοβιτς δεν τον εμπιστεύτηκε περισσότερο, μόλις σε 7 παιχνίδια χρησιμοποιήθηκε ο νεαρός.

Ο Καλάθης επέστρεψε για την τελετή παράδοσης/παραλαβής από τον μέγα Διαμαντίδη. «Διάολος» πραγματικός, του έκανε καλό η παρουσία του στις ΗΠΑ, αεικίνητος, διαθέτει το σπάνιο προσόν για αμερικανοαναθρεμμένο καλαθοσφαιριστή να παίζει άμυνα με κεφαλαία γράμματα. Πρεσάρει σε όλα τα μήκη και πλάτη του παρκέ, «βγάζει τα συκώτια» σ’ όποιον αναλαμβάνει να περιορίσει, αναζητά το κλέψιμο σε κάθε φάση –σας θυμίζει κάποιον;- και τα αλτικά του προσόντα του δίνουν ένα επιπλέον bonus. O Ραντούλιτσα είναι παίκτης εγνωσμένης αξίας, έχει πατρική σχέση με τον προπονητή του κάτι που θα τον βοηθήσει να παίξει ακόμα πιο απελευθερωμένα, εν κατακλείδι τα υλικά του Παναθηναϊκού είναι καλά, το «ζυμάρι» υψηλής ποιότητας, οπότε θα δούμε τι θα σοφιστεί ο «σεφ» και τι είδους παρασκεύασμα θα σερβίρει φέτος…