Μπορεί η ομάδα να μην έπαιξε καλά, μπορεί να μην εντυπωσίασε ή φόβισε κανέναν, αλλά το χθεσινό «διπλό» έχει μόνο θετικά και μάλιστα πολλά. Όλη την εβδομάδα γράφαμε για τη σπουδαιότητα του συγκεκριμένου αγώνα και αν και κακός, ο Παναθηναϊκός επιβίωσε.
Βέβαια, μπορεί η ομάδα να μην έπαιξε καλό ποδόσφαιρο αλλά αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στον πολύ κακό διαιτητή Βοσκάκη και τους βοηθούς του. Στις πρώτες πέντε αγωνιστικές η Ξάνθη έχει σε όλα της τα ματς από τέσσερις κίτρινες κάρτες τουλάχιστον. Χθες καμία. Σε ματς που δεν είχε την κατοχή…
Δεν μπορώ να φανταστώ ότι η εικόνα του «τριφυλλιού» και του ματς θα ήταν η ίδια αν για παράδειγμα είχε ορθά δοθεί το πέναλτι που ζήτησε ο Μπεργκ στο 32’ή αν ο Σουηδός δεν είχε κοπεί δυο φορές με ανύπαρκτα οφσάιντ. Αποκλείεται επίσης οι ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού να είχαν την ίδια απόδοση, αν αναίτια ο Ρεθυμνιώτης ρέφερι δεν τους είχε φορτώσει με κάρτες από τα πρώτα λεπτά του αγώνα. Καλή και απαραίτητη η κριτική στους ποδοσφαιριστές μας, αλλά είναι αδύνατον να μην επηρεαστούν ύστερα από μια τέτοια αντιμετώπιση.
Πλην του σπουδαίου διπλού, ο Παναθηναϊκός, συσπειρώνεται από «Βοσκάκηδες». Το μήνυμα εστάλη από τη μια μεριά, εστάλη όμως και από τον κόσμο του Παναθηναϊκού που σε αυτές τις περιπτώσεις γίνεται μια γροθιά. Αυτό δεν ξέρω αν το έχουν υπολογίσει οι «Βοσκάκηδες»…
Εκτός του κόσμου, συσπειρώνεται και η ομάδα. Αν αφήσουμε στην άκρη την μέτρια απόδοση δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι η ομάδα χθες έπαιξε με ψυχή. Μπορεί να εκνευρίστηκε – χαρακτηριστική η εικόνα του Μπεργκ κάθε που ο Βοσκάκης αποφάσιζε να τον αδικήσει – αλλά πείσμωσε. Είχε υπομονή και πήρε αυτό που ήθελε.
Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ακόμα ότι το «τριφύλλι» έχει κάνει τρεις σερί νίκες και το ότι κοντεύουμε στα μισά του πρώτου γύρου και έχει δεχθεί συνολικά δυο γκολ και το ένα με πέναλτι. Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τα «τρίποντα» που έρχονται, με την όποια αγωνιστική εικόνα, όταν πέρυσι και πρόπερσι σε όλες τις αντίστοιχες περιπτώσεις η ισοπαλία ήταν ευλογία. Για την ώρα, ας κερδίζει η ομάδα και τα υπόλοιπα θα τα βρούμε.
Μόνο οι νίκες μπορούν να επουλώσουν τις πληγές…