Αμφιβάλλει κανείς ότι ο Παναθηναϊκός ήταν καλύτερος 100% χθες από τον Ολυμπιακό; Οποιος το κάνει είναι σαν να κλείνει τα μάτια του και να μη βλέπει την πραγματικότητα. Σαν να εθελοτυφλεί. Κι όσοι εθελοτυφλούν, στο τέλος βγαίνουν χαμένοι. Είναι μαθηματικά βέβαιο…
Οι «πράσινοι» που δημιουργούν μια ΟΜΑΔΑ με όλη τη σημασία της λέξης, έδειξαν χθες στο ΣΕΦ κάποια πρώτα δείγματα. Όχι κάτι το εντυπωσιακό. Όχι κάτι το φοβερό και τρομερό. Αλλωστε, είμαστε στις αρχές της σεζόν και ποτέ καμία ομάδα στον κόσμο δεν μπορεί να κάνει όλα όσα θα κάνει μέσα στη χρονιά. Όμως, φάνηκε εξ’ αρχής ότι φέτος χτίζεται κάτι καλό, κάτι απ’ αυτά που είχαμε συνηθίσει όλα αυτά τα χρόνια και έκαναν τον εξάστερο τον απόλυτο αυτοκράτορα της Ευρώπης. Ακόμη είμαστε στις αρχές. Όταν αυτή η ομάδα θα αρχίσει να «ζεσταίνεται», να «τρέχει» και να «δένει», τότε, πιστέψτε το, δεν θα πιάνεται!
Καθαρή νίκη, λοιπόν, στο παρκέ του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας. Όχι μόνο εντός αγωνιστικού χώρου, όμως, αλλά και εκτός. Οι «πράσινοι» έχουν δικαιωθεί πέρα για πέρα με τη φετινή τους πολιτική της ειλικρίνειας, των χαμηλών τόνων και της ηρεμίας. Σε αντίθεση με τους Αγγελόπουλους που φωνάζουν, φωνάζουν, φωνάζουν και στο τέλος μένουν με… τις φωνές!
Εξ’ αρχής, από την ΚΑΕ Παναθηναϊκός είπαν ότι θέλουν να ρίξουν τους τόνους. Ηταν σεμνοί, ζήτησαν συγνώμη για όποια λάθη και συμπεριφορές του παρελθόντος, χάραξαν μια γραμμή και ήλπιζαν σε ανταπόκριση από τα «αφεντικά» των Πειραιωτών. Αμ δε…
Οι Αγγελόπουλοι συνέχισαν στο ίδιο βιολί. Φωνές, κύκλοι, διαμαρτυρίες, γραφικότητες. Πρέπει να αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο για μια ομάδα να πηγαίνουν οι πρόεδροί της στη media day για να πουν τα δικά τους! Δεν έχει ξαναγίνει! Από τη μια η media day του Παναθηναϊκού με Ραντούλιτσα, Πάβλοβιτς, Φελντέιν και λοιπούς, από την άλλη αυτή του Ολυμπιακού με… Αγγελόπουλους! Θες να αγιάσεις και δεν σε αφήνουν βρε παιδί μου…
Ο Παναθηναϊκός θα συνεχίσει στην ίδια πολιτική. Την πολιτική των χαμηλών τόνων και του πραγματικού μπάσκετ. Ας ελπίσουμε και οι απέναντι να το καταλάβουν και να βοηθήσουν, αλλάζοντας τακτική. Αλλιώς, εκτός του ότι θα χάνουν στο παρκέ, θα συνεχίσουν να κλαίνε, να κλαίνε, να κλαίνε, δίχως, φυσικά, να βοηθούν σε τίποτε…