Καλοκαίρι του 2013. Η πολυμετοχική «λαίλαπα» έχει αφήσει πίσω της αποκαΐδια, η διοίκηση Βαρδινογιάννη, «παρκάρει» τις μετοχές της και ο Γιάννης Αλαφούζος αναλαμβάνει.
Μετά από μια χρονιά, που όλοι θέλουν να ξεχάσουν, γίνεται ένα restart, που όμοιό του δεν είχε ξαναγίνει στη σύγχρονη ιστορία του «τριφυλλιού».
Ο Γιάννης Αλαφούζος προσλαμβάνει αρχικά το Νίκο Νταμπίζα, σε συνεργασία με τον οποίο, φέρνουν στον Παναθηναϊκό έναν ποδοσφαιράνθρωπο, ο οποίος είχε διατελέσει βοηθός του Χενκ Τεν Κάτε, τη σεζόν 2008-2009 με backround εμπειρίες και κουλτούρα, από προηγμένες ποδοσφαιρικά χώρες.
Τι του πιστώνεται…
Ο Γιάννης Αναστασίου, τεχνικός με παραστάσεις από προηγμένα πρωταθλήματα, όχι όμως σαν head coach, αναλαμβάνει ένα έργο, δύσκολο, έως ακατόρθωτο. Ο Αναστασίου δούλεψε με μικρά παιδιά στην προετοιμασία του καλοκαιριού του 2013, έκανε τα αδύνατά-δυνατά να φέρει στην ομάδα τον Μάρκους Μπεργκ και στο τέλος της σεζόν, το «τριφύλλι» πανηγύρισε έναν τίτλο, αλλά το σπουδαιότερο, δεν ήταν η κούπα, αλλά η εικόνα και η υγεία που εξέπνεε το τμήμα, το οποίο φαινόταν να βγαίνει από ένα τούνελ και περνάει σε μια φάση, άλλη, διαφορετική…
Ο προπονητής (πρώην πλέον) με πενιχρά οικονομικά μέσα και το κατεστημένο κόντρα, έκανε αρκετά σοβαρή δουλειά, «κοίταξε» στα μάτια τους αντιπάλους του εντός Ελλάδος, με πολλαπλάσιο μπάτζετ και κατάφερε νίκες επί Ολυμπιακού και ΠΑΟΚ, φτάνοντας μια ανάσα από το πρωτάθλημα (πέρσι), το οποίο έχασε στο ντέρμπι της Λεωφόρου, με τον Ολυμπιακό, τον οποίο νίκησε.
Οι εν λόγω εμφατικές νίκες, το κύπελλο και η (μερική) ανάδειξη ταλέντων από τις ακαδημίες της ομάδας, πιστώνονται 100% και στον Γιάννη Αναστασίου. Πολύ δύσκολα κάποιος άλλος στη θέση του θα δεχόταν να καθίσει στην «ηλεκτρική» αυτή καρέκλα, κάτι που έδειξε πως ο άνθρωπος αυτός είχε τη φιλοδοξία να προσπαθήσει να δουλέψει και να πετύχει.
Έχασε το μυαλό του
Ο Γιάννης Αναστασίου, κουβαλώντας άλλο ήθος και άλλα βιώματα, επαναλαμβάνε συχνά-πυκνά, τη φράση «αφήστε μας να παίξουμε ποδόσφαιρο». Αυτό τον ενδιέφερε, αυτό ήταν το μόνο που στριφογύριζε στο μυαλό του.
Δυστυχώς το «σύστημα» συνεχίζοντας ακάθεκτο τη δουλειά του, επηρέασε τον οργανισμό που λέγεται Παναθηναϊκός και κατ’ επέκταση τον ίδιο τον Αναστασίου. Το μυαλό πλέον ταξίδευε αλλού και όχι στο ποδόσφαιρο. Πολλές φορές δικαίως, πολλές όμως και αδίκως ο Έλληνας τεχνικός τα φόρτωνε είτε στους παίκτες του, είτε στους διαιτητές.
Αυτό επηρέασε όλη την ομάδα και σιγά-σιγά, «διάβρωσε» το μυαλό των παικτών, που πολλές φορές δεν είχαν κουράγιο να διαμαρτυρηθούν σε σφυρίγματα που προκαλούσαν, ξεχνώντας όμως και αυτοί το ρόλο τους στο χορτάρι.
Τι του χρεώνεται
Η ανικανότητα του Παναθηναϊκού να κοντράρει ομάδες που δεν υπάρχουν στον χάρτη… σε ευρωπαϊκό επίπεδο, stop στην όποια εξέλιξη νέων ποδοσφαιριστών, κακή διαχείριση (εντός και εκτός γηπέδου), «εξαφάνιση» παικτών (πχ Δώνης) χωρίς λόγο και διάφορα άλλα.
Αποκλεισμός ντροπή από μια ομάδα που λέγεται Γκαμπάλα, με τον Παναθηναϊκό να βρίσκεται κάτω από την 100η θέση στο ranking της UEFA, αδυναμία διεκδίκησης πρωταθλήματος, χάνοντας βαθμούς σε έδρες που σε κανονικές συνθήκες, θα έπρεπε ο Παναθηναϊκός να παίρνει τους τρεις βαθμούς.
Οι εξηγήσεις του στους ανθρώπους του Τύπου, μετά από παιχνίδια όπου δεν βλεπόταν η ομάδα, ήταν εκτός πραγματικότητας συνήθως, ειδικά το τελευταίο διάστημα. Το μυαλό του έχει «χαλάσει» πλέον και η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη.
Η υπέρβαση που δεν έγινε ποτέ
Το πλάνο του Παναθηναϊκού είχε τριετή διάρκεια, με απώτερο στόχο, η τελευταία (3η ) χρονιά να είναι αυτή που θα οδηγήσει το «τριφύλλι» στην κορυφή της Ελλάδας, αλλά και την πρόκριση στους ομίλους του Champions League (η εν πάσει περιπτώσει να πάρει τα χρήματα και να συμμετάσχει στους ομίλους του Europa).
Κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Οι μεταγραφές του καλοκαιριού μπορεί να προκάλεσαν ενθουσιασμό στον κόσμο, η άφιξη του Εσιέν κινητοποίησε πολύ κόσμο στο «Ελ. Βενιζέλος», οι νέοι παίκτες ήρθαν νωρίς και όλα έμοιαζαν ιδανικά.
Η υπέρβαση ήταν γεγονός και ο Γιάννης Αλαφούζος είχε κάνει πράξη την υπόσχεσή του. Ο Γιάννης Αναστασίου είχε όλα τα εργαλεία στα χέρια του, για να οδηγήσει τον Παναθηναϊκό στο παραπάνω σκαλοπάτι.
Η αποτυχία του έκανε… θόρυβο, ο αποκλεισμός από τη Γκαμπάλα δεν «χωνεύτηκε» ποτέ και το γυαλί ράγισε. Το διαφαινόμενο διαζύγιο άργησε μερικές εβδομάδες…
Κάθε τέλος μια αρχή… αρκεί να υπάρχει πλάνο, σχέδιο, όραμα και λεφτά
Ο Παναθηναϊκός καλείται πλέον να αλλάξει σελίδα. Όχι μόνο σε επίπεδο προπονητή, αλλά και σε νοοτροπία. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που πρέπει να γίνει, πέραν του προφανούς (την απόκτηση προπονητή δηλαδή), είναι να αλλάξουν πολλά πράγματα σε πολλά επίπεδα.
Οι κινήσεις της ΠΑΕ από δω και πέρα αναμένονται με τεράστιο ενδιαφέρον και κρίνονται πολύ αυστηρά, καθώς ο κόσμος πλέον θέλει να ξαναδεί όραμα, ελπίδα για να μπορέσει κάποια στιγμή να αντιστραφεί το κλίμα που έχει δημιουργηθεί.
Η υγεία που υπήρχε στον Παναθηναϊκό, απουσιάζει, η συσπείρωση διαταράχθηκε και τώρα ο δρόμος είναι ανηφορικός, καθώς το τριφύλλι, έκανε βήματα πίσω ακυρώνοντας επί της ουσίας, τις δύο προηγούμενες σεζόν.