Ποιος είναι ο κορυφαίος στράικερ του Παναθηναϊκού όλων των εποχών; Με το που σκέφτεσαι το ερώτημα γνωρίζεις ότι αυθαιρετείς. Οι συγκρίσεις αλλιώτικων εποχών, νοοτροπιών, κανόνων είναι δύσκολες έως αδύνατες. Εκτός κι αν απόλαυσες βήμα προς βήμα την πορεία προς την καταξίωση του μοναδικού Κριστόφ Βαζέχα που από το 1990 κιόλας έπαιζε το ποδόσφαιρο του μέλλοντος.
Ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του σωματείου έχει σήμερα γενέθλια κι οι λέξεις που του αφιερώνουμε είναι ελάχιστες μπρος στο μεγαλείο του. Το «εννιάρι» στο ποδόσφαιρο είναι αυτό που ήταν ο Πολωνός. Ο άνθρωπος με την μεγαλύτερη γκάμα εκτέλεσης στο πρωτάθλημα μας, ο επιθετικός με την ασύλληπτη διάρκεια/σταθερότητα που αποθεώθηκε βγαίνοντας από τους αγωνιστικούς χώρους Καραϊσκάκη, Φιλαδέλφειας, Τούμπας.
Το μουστάκι του (που εν τέλει ξύρισε το 1998), τα κάλλη του! Ο «Χρήστος» είχε τόσο ανεπτυγμένη αίσθηση του γκολ που το οσφριζόταν από μέτρα μακριά, όταν ο σέντερ μπακ δεν είχε πάρει μυρωδιά. Όταν το έκανε, το πράγμα είχε πια…βρωμίσει! Στο λήμμα «γκολτζής» υπάρχει η δική του φωτογραφία κι ας μετρά λιγότερα γκολ απ’ το Θωμά Μαύρο, άλλωστε όπως έλεγε προς το τέλος της καριέρας του με έντονη δόση (δικαιολογημένης) φιλαρέσκειας …«τα δικά μου τέρματα αν υπολογίσουμε κι όσα έβαλα στην Πολωνία είναι πάνω από 300»…
Αν κάποτε ο ποδοσφαιριστής που κυνηγούσε το τέρμα λεγόταν επιθετικός, σέντερ φορ, στράικερ, στη δική του εποχή ονομάστηκε «κυνηγός». Αυτό ήταν το γκολ για τον συγκεκριμένο κύριο: Θήραμα που αλίμονο σ’ όποιον τον εμπόδιζε να το πιάσει. Πόσοι και πόσοι γκολκίπερ δεν πραγματοποιούσαν πλονζόν όταν η μπάλα αναπαυόταν ήδη στα δίχτυα τους; Έβλεπες τα ριπλέι κι αναρωτιόσουν αν την ώρα που ο «μίστερ 9» … «όπλιζε» (με το κεφάλι, το αριστερό, το δεξί, κανένα απολύτως πρόβλημα δεν είχε) εκείνοι προσπαθούσαν ακόμα να μαντέψουν από πού θα τους έρθει!
Επί πολυμετοχικότητας με το χρήμα να ρέει άφθονο και τα μεγάλα ονόματα να παρελαύνουν στα πρωτοσέλιδα (Σισέ, Γκοβού, Λέτο, Πιζάρο) ρεπόρτερ, κόσμος, προπονητές πάντα σύγκριναν τους νεοφερμένους με τον Κριστόφ. Ο Βαζέχα έχει αποχωρήσει από την ενεργό δράση το 2004 παρά ταύτα πάντα «είναι εκεί»! Το πόσο μεγάλος υπήρξε κάποιος πέρα από τα επιτεύγματα φαίνεται κι από το πόσο εξακολουθεί (αρκετά χρόνια αργότερα) να βρίσκεται στα χείλη των ανθρώπων του ποδοσφαίρου.
Ο 51χρονος παλαίμαχος τολμούμε να προβλέψουμε ότι θα απασχολεί την παναθηναϊκή επικαιρότητα ακόμα και τον άλλο αιώνα! Ο επιθετικός που πρότασσε την τρομακτική θέληση και την σοσιαλιστική αρετή της ασταμάτητης, συνολικής (υπεράνω εγωισμών κι ατομικών φιλοδοξιών) δουλειάς. Συναντώντας δε το ΑΠΟΛΥΤΟ «δεκάρι» (Χουάν Μπορέλι) και το πιο ιδανικό συμπλήρωμα (Δημήτρης Σαραβάκος) έπαιξε τη μπάλα της ζωής του ακουμπώντας την τελειότητα. Ο ιδανικός συνδυασμός low profileκαι high fidelity.
