Διαβάσαμε τη συνέντευξη του Δημήτρη Παπαδόπουλου στον Ηλία Καλλονά (Contra.gr) όπου ο πρώην επιθετικός του τριφυλλιού (μεγάλος πρωταγωνιστής του νταμπλ του 2004) εμφανίστηκε θετικός στο ενδεχόμενο να επέστρεφε κάποτε στο κλαμπ, «αλλά μόνο αν με αποδεχόταν ο κόσμος, όχι να γιουχάρει όποτε με βλέπει».
Ένας ποδοσφαιριστής που απομακρύνθηκε με… αντάρα από το σύλλογο, που πλήρωσε εν πολλοίς τις…απαιτήσεις του ν΄ ανανεώσει το συμβόλαιό του το καλοκαίρι του 2006, την φιλία του με τον Αντώνη Νικοπολίδη και το χαμένο πέναλτι στο Καραϊσκάκη απέναντι στον Αρτινό στις 13/1/2008.
Με την πολυμετοχικότητα να έρχεται στις ζωές μας το καλοκαίρι του 2008 αυτός κι ο Νασίφ Μόρις ήταν οι πρώτοι που «κούνησαν μαντήλι» έχοντας τις ταμπέλες των «στημένων». Ο Αφρικανός είχε «σταμπαριστεί» για το άθλιο παιχνίδι του στα Πηγάδια το 2008 όταν ο προσωπικός του αντίπαλος, Τόμας Ρατζίνσκι είχε κάνει πάρτι (3 γκολ) με την ομάδα να χάνει ένα κομβικό παιχνίδι στην κούρσα του τίτλου. Ταυτόχρονα ο ταχύς σέντερ μπακ είχε αναπτύξει κόντρα και με τους οπαδούς που τον είχαν σκυλοβρίσει στις 17/12/2006 σε μια ήττα από την Κέρκυρα (1-3) και στις 2.9.2007 μετά από ένα ντέρμπι με τον ΟΣΦΠ.
Αντιθέτως ο «Παπ» στόμα είχε και μιλιά δεν είχε, μέχρι τον αγώνα Πανθρακικού-ΠΑΟ (15/9/2012) όταν σκόραρε το μοναδικό τέρμα του ματς, φεύγοντας καρφί για το πέταλο των «πρασίνων» όπου ούρλιαζε εκστασιασμένος για το κατόρθωμά του. Μετά τον αγώνα είχε δηλώσει ότι δεν ήθελε να πικάρει τους φιλάθλους μα να «απαντήσει» στους επικοινωνιακούς μηχανισμούς του Γιάννη Βαρδινογιάννη που (όπως υπογράμμισε) είχαν βαλθεί τα προηγούμενα χρόνια να σπιλώσουν την προσωπικότητά του.
Η αλήθεια είναι πως ο «ρούκι» Παπαδόπουλος έδειξε «άντερα» στις 25/1/2004 όταν μετά από ένα γκολ στην Καλλιθέα έτρεξε ν’ αγκαλιάσει τον Αντώνη Νικοπολίδη που εκείνη την εποχή δεν τα έβρισκε με τον Βέλιμιρ Ζάετς για την ανανέωση του συμβολαίου του ξεσηκώνοντας δυσφορία στους διοικητικούς. Παρότι πράος ως χαρακτήρας πρωταγωνίστησε σε αρκετά «σκηνικά», όπως εκείνο στις 21/3/2004 όταν έπαιξε ξύλο με τον Εκι Γκονζάλες στη φυσούνα της Λεωφόρου μετά από ένα παιχνίδι με την Χαλκηδόνα.
Το καλοκαίρι του 2006 του κρεμάστηκε η ταμπέλα «ακατέβατος» από την εφημερίδα Derby λόγω των οικονομικών του απαιτήσεων (800.000 ευρώ) που ικανοποιήθηκαν τελικά αφού προηγουμένως μεσολάβησαν τρεις συναντήσεις με τον Τζίγκερ και μια καθοριστική παρέμβαση του Σπύρου Λιβαθηνού, με την πιάτσα να έχει «βρωμίσει» ότι ο Κόκκαλης παραμόνευε στην γωνία. Στις 4 Μαρτίου 2007 σκοράρει στις καθυστερήσεις στο Καραϊσκάκη αλλά τρεις μέρες μετά την αποθέωση βρίσκεται στο επίκεντρο αρνητικής δημοσιότητας.
Ο ΠΑΟ ανακοινώνει πριμ 100.000 ευρώ για το «διπλό» στον Πειραιά κι ότι θα σβήσει το πρόστιμο για την ήττα από την Κέρκυρα αρκεί να κερδίσει η ομάδα Εργοτέλη, Ατρόμητο που έπονται στο πρόγραμμα. Ο Παπαδόπουλος ως αρχηγός διαφωνεί και τσακώνεται με τον Γιάσμιγκο Βέλιτς αλλά τα χειρότερα έρχονται αργότερα όπου το τριφύλλι μένει δίχως νίκη δύο μήνες! Χάνει εντός έδρας από Εργοτέλη, Ατρόμητο, Άρη, έρχεται ισόπαλο σε Καλαμαριά, Λάρισα και τελευταία αγωνιστική φέρνει 2-2 με την Κέρκυρα στο ουδέτερο της Λειβαδιάς, προλαβαίνοντας να χάσει και το κύπελλο από την ΑΕΛ! Το καζάνι της οργής σιγόβραζε και ξεχείλισε με το χαμένο πέναλτι στις 13/1/2008 απέναντι στον Αντώνη Νικοπολίδη.
Στις 20/1/2008 στο εντός έδρας παιχνίδι με τον Εργοτέλη ο Ζοζέ Πεσέιρο τον σηκώνει για ζέσταμα και ο παίκτης ακούει τα εξ αμάξης από την εξέδρα. Ο Πορτογάλος δεν τον πέρασε στο ματς, ο Παπαδόπουλος εκνευρίζεται, τα «χώνει» στον προπονητή και τιμωρείται με πρόστιμο. Ο ίδιος είχε καταλάβει ότι δεν θα μακροημέρευε στην Παιανία, ειδοποιώντας από τον Μάρτη τον μάνατζέρ του, Φεντερίκο Παστορέλο να του βρει ομάδα, ο αθλητής ασφυκτιούσε βλέποντας ακόμα και την προσωπική του ζωή (είχε δεσμό με την Αμαλία Κυπαρίσση, παλιό υπάλληλο της ΠΑΕ) κρεμασμένη στα περίπτερα.
Με τον άνεμο αλλαγής που έφερε η πολυμετοχικότητα, ο νέος τεχνικός διευθυντής, Κώστας Αντωνίου ειδοποίησε πρώτα αυτόν να ψάξει άλλο εργοδότη ρίχνοντας τίτλους τέλους σε μια θυελλώδη σχέση. Οι οπαδοί, πάντως, δεν του κράτησαν μανιάτικο το γεγονός ότι επί αρχηγίας του η ομάδα δεν πήρε τίτλο, όταν επέστρεψε στο ΟΑΚΑ (25/1/2012) για λογαριασμό του Λεβαδειακού η παρουσία του προσπεράστηκε. Όλα αυτά μέχρι την μέρα που χάρισε τη νίκη στον Πανθρακικό το 2012 (σκόραρε και στο 1-1 του β΄ γύρου), όταν ο έξαλλος πανηγυρισμός του και το ξύπνημα αναμνήσεων για τα φιλοολυμπιακά του αισθήματα πριν γίνει επαγγελματίας τον έκαναν ανεπιθύμητο σε μεγάλο μέρος του κόσμου.
