Ξυπνάς το πρωί, ανοίγεις το pc, διαβάζεις για την «33άρα» του Γιάννη Αντετοκούνμπο στους Καβαλίερς, τα εγκωμιαστικά σχόλια του «βασιλιά» ΛεΜπρον για τον παικταρά των Μπακς κι αμέσως ο νους σου πάει στο τι έχουμε να δούμε τα προσεχή 15 χρόνια στην εθνική απ’ τον λεγάμενο και το Βασίλη Χαραλαμπόπουλο.
Αν ο Γιάνναρος αποτελεί τον κορυφαίο πρεσβευτή της πατρίδας στο «μαγικό κόσμο», ο φόργουορντ του Παναθηναϊκού συγκεντρώνει στο εσωτερικό τις μεγαλύτερες προσδοκίες εξέλιξης. Λίαν προσφάτως πήραμε γεύση τι μπορεί να κάνει, στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Βόλου ο νεαρός ξεχώριζε σαν τη μύγα μέσα στο γάλα στα κλιμάκια U18.
Ο Βασίλης χρίστηκε MVP της διοργάνωσης και στο Μαρούσι έτριβαν τα χέρια τους από ικανοποίηση βλέποντας τα κατορθώματά του. Οι συγκρίσεις με τον Φάνη Χριστοδούλου ξεκίνησαν στο πι και φι, παρότι ο μικρός φαίνεται διατεθειμένος να δουλέψει πολύ περισσότερο από τον μυθικό φόργουορντ που όσο ταλέντο διέθετε, τόσο δεν του επέτρεψε ν’ αγγίξει ασύλληπτες κορυφές ο μποέμ του χαρακτήρας.
Ο «μπέμπης» θα μπορούσε να πετύχει αδιανόητα πράγματα αν δεν λάτρευε να φουμάρει, να βολτάρει με τη Harley, να κάνει παρασπονδίες στη διατροφή του, ενώ (όσο κι αν το επεδίωξε) ποτέ του δεν μπόρεσε να ξεφύγει από τα στενά όρια της Ν. Σμύρνης παρά μόνο όταν έφτασε 33, βοηθώντας τον Παναθηναϊκό να πανηγυρίσει το πρώτο του πρωτάθλημα έπειτα από 14 «πέτρινα» χρόνια.
Ο Βασιλάκης εντάχθηκε σε πρόγραμμα πρωταθλητισμού από τα 15 του και πέρσι εμφανίστηκε να παίζει σαν βετεράνος στη Μόσχα, σκοράροντας 14 πόντους (δίχως να χάσει σουτ) κόντρα στη πανίσχυρη ΤΣΣΚΑ. Γίνεται μεγάλος λόγος για το αν αποδίδει καλύτερα στο «3» ή στο «4», αλλά μελλοντικά μπορεί να τον δούμε να πρεσβεύει τον απόλυτο all around παίκτη, να εναλλάσσεται σε θέσεις μακριά και κοντά από τη ρακέτα παρότι δεν τον λες κι ιδιαίτερα ταχύ για «τριάρι».
Ο πιτσιρικάς είναι ευλογημένος αφού ξεκίνησε την πορεία του κάτω από ζηλευτές συνθήκες. Μπορεί ν’ ανηφόρισε στο ΟΑΚΑ την ώρα που φαινομενικά η αποχώρηση Ομπράντοβιτς άφηνε πίσω της συντρίμμια μα διδάχτηκε πλάι σε τοπ (Διαμαντίδη, Τσαρτσαρή, Γκιστ, Λάσμε, Ματσιούλις) και σοβαρούς (Πεδουλάκη) επαγγελματίες, αναπτύσσεται σε πρόγραμμα που πάντα κοιτά τους υψηλότερους στόχους κι η διοίκηση τον περιβάλλει με ζηλευτή εμπιστοσύνη επιλέγοντας συνειδητά να μην πάει σε αγορές έμπειρων παικτών που θα του κόψουν το δρόμο προς την καθιέρωση.
Ο αθλητής θα πάρει μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής φέτος (ειδικά στην Α1) κι είναι ευκαιρία να κερδίσει μόνιμη θέση στη 12άδα. Αγωνιστικά θα έχει ευκαιρίες για αμέτρητα ελεύθερα σουτ και διεισδύσεις αφού στην κατάσταση που βρίσκεται αυτή τη στιγμή ο Ραντούλιτσα μόνο με νταμπλ-τιμ μπορεί να αναχαιτιστεί κάτι που συνεπάγεται ελεύθερα μέτρα προς εκμετάλλευση στους συμπαίκτες του. Το μπόι και το άλμα του θα του επιτρέψουν να παίξει «4», ειδικά αν ο «Χαραλαμπό» αποφασίσει να περάσει περισσότερη ώρα στο γυμναστήριο «βάζοντας» μυϊκό όγκο.
Τα πρώτα μηνύματα είναι ενθαρρυντικά, το παιδί μπορεί κάλλιστα να γίνει αυτό για το οποίο δείχνει γεννημένος ο Αντετοκούνμπο στο ΝΒΑ: ευρωπαϊκή κόπια ενός πληθωρικού, πολυδιάστατου, πλήρους καλαθοσφαιριστή που θα γράψει ιστορία. Ο Βασίλης -χωρίς ακόμα να έχει ολοκληρωθεί σωματικά- μοιάζει να μην έχει ταβάνι, τον βλέπαμε πέρσι στα προημιτελικά της Ευρωλίγκας να μπαίνει στο γήπεδο της ΤΣΣΚΑ και να βλέπει μπροστά του μόνο φανέλες χωρίς τα ονόματα «Χάινς», «Ντε Κολό», «Ουίμς», «Τεόντοσιτς» που σ’ άλλον έφηβο μπορεί να «έκοβαν» τα πόδια.
Έδειξε άκρατη επιθετικότητα κι αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της ομάδας του, γεγονός που υποβαθμίστηκε λόγω του ότι οι Μοσχοβίτες έκαναν πλάκα (100-80). Πνευματικά παρουσιάζεται ήδη «σκληρός», ίσως στο μέλλον δούμε ένα παίκτη με ύψος άνω των 2.02 να οργανώνει την άμυνα της ομάδας του και ταυτόχρονα να μην έχει κανένα θέμα να κατεβάσει μπάλα δίνοντας κατευθύνσεις. Το μέλλον του ανήκει…
