Ο Αντρέα Στραματσόνι είναι ένας προπονητής που ήρθε για να δουλέψει, να φανεί, να πάει τον Παναθηναϊκό ένα βήμα παραπέρα απ’ ότι ο Αναστασίου. Κανείς δεν θα τον κρίνει από το πρώτο παιχνίδι, ούτε καν από τους πρώτους μήνες. Παιχνίδι με παιχνίδι που λέμε. Σ’ αυτό το πρώτο παιχνίδι του λοιπόν στον πάγκο του Παναθηναϊκού ο Ιταλός έκανε λάθη. Πολλά λάθη, που στοίχισαν στον Παναθηναϊκό.
Δεν χρειάζονται παραπάνω από 25-30 λεπτά ποδοσφαίρου για να καταλάβεις πως ο συγκεκριμένος Παναθηναϊκός με τους παίκτες που έχει δεν μπορεί να αποδώσει ούτε καν τα βασικά του ποδοσφαίρου παίζοντας 4-4-2 με ευθεία στη μεσαία γραμμή. Ο Ατζαγκούν δεν είναι εξτρέμ και ούτε πρόκειται να γίνει, ο Αμπέντ δεν είναι εξτρέμ και ούτε πρόκειται να γίνει, ο ανέτοιμος Εσιέν δεν μπορεί να παίξει μόνος του ως αμυντικό χαφ, με αποτέλεσμα να έχει κι άλλον δίπλα του και να μην υπάρχει επιτελικός μέσος να μεταφέρει κάθετα τη μπάλα.
Στο πρώτο ματς του Ιταλού στον πάγκο, ο Παναθηναϊκός δεν είχε ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ ορθολογικό τρόπο ανάπτυξης. Ούτε έναν. Απ’ τον άξονα δεν μπορούσε, γιατί δεν είχε παίκτη εκεί. Απ’ τα άκρα δεν μπορούσε, γιατί ούτε ο Αμπέντ, ούτε – πολύ περισσότερο – ο Ατζαγκούν μπορούν να πάνε στο ένας εναντίον ενός και να δημιουργήσουν καταστάσεις με αυτό τον τρόπο. Το αποτέλεσμα ήταν να είναι απομακρυσμένοι οι Καρέλης και Μπεργκ από τους μέσους, να είναι πολύ μακριά οι γραμμές και να επιδίδεται η ομάδα σε γιόμες σχεδόν σε όλο το ματς μήπως και γίνει κάποια αναμπουμπούλα ή κάποιο «κόψιμο» του ενός επιθετικού στον άλλο και υπάρξουν προϋποθέσεις.
Για να έχουμε να λέμε πως ο Παναθηναϊκός θα έχει και κατά τη διάρκεια της σεζόν στόχους (Κύπελλο, καλό πλασάρισμα στη βαθμολογία, πρωτιά στα πλέι οφ) θα πρέπει να αποφασίσει ο Στραματσόνι τι θέλει να κάνει. Και οι επιλογές δεν είναι πολλές. Ή θα αλλάξει το 4-4-2 ή θα πάει στη διοίκηση και θα ζητήσει τουλάχιστον τρεις μεταγραφές τον Γενάρη. Δύο ακραίους χαφ – εξτρέμ και έναν box to box, που να μπορεί να έχει διττό ρόλο: μαρκάρισμα και οργάνωση. Κι αν δει άρνηση, ας το ψάξει στο ρόστερ του. Ακραίοι χαφ είναι οι Καλτσάς, Κλωναρίδης και υπό προϋποθέσεις ο Ζέκα και box to box ο Αμπέντ. «Μακιγιάρεις» πέντε πράγματα μέχρι το καλοκαίρι και ψάχνεις μετά και τους παίκτες και το… restart.
ΥΓ: O Παναθηναϊκός κέρδισε 7 κόρνερ και 14 φάουλ, εκ των οποίων τα μισά ήταν περιμετρικά της περιοχής. Με λίγα λόγια, περίπου 15 φορές η μπάλα στήθηκε σε καλό σημείο για να απειλήσει και δεν το έκανε σχεδόν ποτέ, με εξαίρεση την κομπίνα του Εσιέν με τον Μπεργκ. Τι ακριβώς δούλευαν στις στημένες φάσεις όλο αυτό το διάστημα;
ΥΓ1: Όλοι οι γιατροί να έρθουν και να μου ορκιστούν πως ο Εσιέν είναι έτοιμος να παίξει 90 λεπτά, δεν θα τους πιστέψω. Ψέματα θα λένε… Εκτός αν θέλουμε έναν Εσιέν που θα κάνει πέντε μέτρα μπροστά, δέκα μέτρα πίσω, θα δίνει τη μπάλα κοντά και θα εκτελεί όλα τα στημένα, άγνωστο για ποιο λόγο…
ΥΓ2: Βάλτε τα δύο ματς της Σουηδίας που έγιναν πρόσφατα. Βάλτε μετά και δείτε πάλι το Ηρακλής – Παναθηναϊκός. Δείτε αντιδράσεις του Μπεργκ σε εκείνα τα ματς. Δείτε και στο «Καυτανζόγλειο». Δεν ξέρω αν βαρέθηκε με όσα συμβαίνουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο, δεν ξέρω αν δεν μπορεί άλλο να προσπαθεί να παίξει το «1-2» με τον Ατζαγκούν, δεν ξέρω αν δεν μπορεί άλλο να περιμένει μάταια μια κάθετη πάσα της προκοπής. Πάντως κάτι συμβαίνει. Είναι ξεκάθαρο και αδιαπραγμάτευτο.
