Μια βδομάδα τρέχεις και παλεύεις για να βρεις το ΔΙΚΙΟ ΣΟΥ. Φωνάζεις και ξεσπάς. Τα βάζεις με τους πάντες και τα πάντα για ένα στήσιμο δίχως προηγούμενο. Και όταν έρχεται η ώρα των αποδείξεων δεν είσαι ΠΟΥΘΕΝΑ. Αυτή ήταν κατ’ εμέ η μεγαλύτερη ήττα για τον Παναθηναϊκό, πολύ πιο μεγάλη από τους τρεις πόντους που πέταξε στη Θεσσαλονίκη.
Την άποψη «φτιάξε ομάδα να κερδίζεις και το παρασκήνιο» την σιχαίνομαι και το έχετε καταλάβει. Το θέμα είναι πως με εμφανίσεις και αποτελέσματα σαν αυτό με τον Ηρακλή χάνεις το δίκιο σου, χάνεις πολύ κόσμο που δεν θα καθίσει να το ψειρίσει και πολύ. Δεν έχει χρόνο, διάθεση και αντοχές. Εξαντλήθηκαν όλα αυτά 20 χρόνια τώρα. Και μιλάω για τους ΔΙΚΟΥΣ ΣΟΥ οπαδούς. Όχι αυτούς που στο άκουσμα «εγκληματική οργάνωση» παπαγαλίζουν «Γκαμπάλα» και γελάμε μαζί τους. Με δαύτους ουδείς σοβαρός ασχολείται.
