Το ράγκμπι είναι ένα άθλημα παγκόσμιας εμβέλειας και αποτελεί το λαοφιλέστερο άθλημα σε αρκετές χώρες ανά τον κόσμο, αφήνοντας το ποδόσφαιρο στην δεύτερη θέση. Ωστόσο στην Ελλάδα δεν έχει την αναγνώριση που του αξίζει και θα δείτε τον λόγο παρακάτω.
Ο Παναθηναϊκός έχει από το 2013 έως σήμερα τμήμα ράγκμπι που αποτελείται από δύο ομάδες, ανδρών και γυναικών. Το panathinaikos24.gr μίλησε με τον έφορο του τμήματος Αλέξανδρο Γουλέ, τον προπονητή Βασίλη Κατσάκο και τέσσερις αθλητές του τμήματος, οι οποίοι μας εξήγησαν το άθλημα, αλλά και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει αυτό στην… ελληνική πραγματικότητα.
Την αρχή της συνέντευξης έκανε η Αλεξάνδρα Τσαφαρά μέλος της γυναικείας ομάδας ράγκμπι του «τριφυλλιού» η οποία μας εξηγεί την ενασχόλησή της με το άθλημα.
Πως ασχολήθηκε μια γυναίκα με ένα άθλημα όπως το ράγκμπι;
Η αλήθεια είναι πως ήθελα να παίξω στον Παναθηναϊκό, να είμαι αθλήτρια της ομάδας που υποστηρίζω. Δουλεύω σε τράπεζα και έχω ως επί το πλείστον καθιστική ζωή. Έχω ασχοληθεί με την ρυθμική γυμναστική για δέκα χρόνια, έπειτα με το βόλεϊ ωστόσο δεν ήταν το άθλημα που με «γέμιζε». Έτσι έμαθα από έναν φίλο για την ομάδα ράγκμπι του Παναθηναϊκού και έτσι ενσωματώθηκα στην ομάδα. Ούσα νέα στην ομάδα όπως και άλλες κοπέλες, μάθαμε τις βασικές αρχές του αθλήματος μέσα σε ένα κλίμα μιας δεμένης παρέας.
Τι είναι αυτό που σου αρέσει στο ράγκμπι;
Μπορεί να φαίνεται βίαιο άθλημα όμως δεν είναι. Είμαι στην ομάδα σχεδόν ένα χρόνο και θέλω να συνεχίσω. Με έχει βοηθήσει πολύ το ράγκμπι τόσο στην φυσική μου κατάσταση όσο και στην ψυχολογία μου. Η προπόνηση είναι εξαντλητική. Έχει πολύ τρέξιμο και πλέον μπορώ να κοιμάμαι κάτι που δεν γινόταν στο παρελθόν απόρροια του καθημερινού άγχους αλλά και της έντασης της ημέρας. Πλέον δεν το έχω αυτό καθώς τα δίνω όλα στις προπονήσεις και αυτό με εκτονώνει. Σε αυτό έχει βοηθήσει πολύ και το κλίμα που επικρατεί στην ομάδα. Προτείνω σε κοπέλες να το δοκιμάσουν και ήδη έχω φέρει μια φίλη μου στην ομάδα. Δεν πρέπει οι κοπέλες να θεωρούν το ράγκμπι ταμπού.
Υπάρχουν αντίστοιχες γυναικείες ομάδες για φιλικά παιχνίδια;
Είναι δύσκολο κάτι τέτοιο και αντιμετωπίζουμε πρόβλημα γιατί όπως ισχύει με τη δική μας ομάδα, το ίδιο συμβαίνει και σε άλλες ομάδες που δεν μπορούν να συμπληρώσουν τον απαραίτητο αριθμό αθλητριών για να πραγματοποιηθεί αγώνας.
Στη συνέχεια έχουμε την ιδιαίτερη περίπτωση του Κώστα Τρανουλίδη, ενός παιδιού μόλις 16 ετών, που αποφάσισε να αφήσει την ασφάλεια της οικογένειάς του στη Λευκάδα και να ασχοληθεί με το όνειρό του ως αθλητής ράγκμπι του Παναθηναϊκού.
Πως πήρες την απόφαση μόλις στα 15 σου να αφήσεις την οικογένειά σου και να ασχοληθείς με το ράγκμπι;
Από τα 13 μου ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο. Έπαιζα ως τερματοφύλακας και είχα διακρίσεις. Έχω ασχοληθεί και με μπάσκετ, στίβο ωστόσο δεν με ολοκλήρωναν σαν αθλήματα. Έτσι άρχισα να ψάχνω κάτι διαφορετικό που να ανταποκρίνεται στον σωματότυπό μου. Το ράγκμπι το έμαθα από το ίντερνετ. Μου άρεσε σαν άθλημα και έτσι άρχισα να ασχολούμαι με τους φίλους μου, παίζοντας εντελώς ερασιτεχνικά στις παραλίες της Λευκάδας. Η ενασχόλησή μου με το ράγκμπι με έκανε να το βλέπω πολύ σοβαρά και μέσω οικογενειακού φίλου ήρθα σε επαφή με έναν αθλητή της ομάδας ράγκμπι του Παναθηναϊκού, ο οποίος μου έμαθε τις βασικές αρχές του αθλήματος.
Τι είναι αυτό που σου αρέσει στο ράγκμπι και ποιοι οι στόχοι σου;
Το ράγκμπι είναι πιο αγνό από το ποδόσφαιρο, είναι τρόπος ζωής και γενικά είναι πολύ διαφορετικό από πολλά αθλήματα. Από το ράγκμπι κατάλαβα ότι μπορώ να πάρω πολλά πράγματα και να βάζω στόχους. Θέλω κάποια στιγμή να παίξω επαγγελματικά σε ομάδα του εξωτερικού και αφού πάρω τις απαραίτητες γνώσεις να επιστρέψω στην Ελλάδα και να βοηθήσω ώστε να γίνει περισσότερο δημοφιλές το ράγκμπι στην χώρα μας.
Τι σου έχει προσφέρει το ράγκμπι τόσο σε τρόπο σκέψης όσο και σε διαμόρφωση χαρακτήρα;
Το ράγκμπι είναι ένα άθλημα το οποίο με κάνει να εκτονώνομαι ψυχολογικά. Είναι ένα άθλημα με πολύ σωματική επαφή και σε κάνει να ελέγχεις τις αντιδράσεις σου. Να συγκρατείς τα νεύρα σου να ανταποκρίνεσαι κατάλληλα στις περιστάσεις. Χρειάζεται να έχεις ψυχική δύναμη για να ασχοληθείς με το ράγκμπι το οποίο έχει μια ηθική ως άθλημα. Οι περισσότεροι πιστεύουν πως είναι ένα βίαιο άθλημα και πως οι αθλητές του το μόνο που κάνουν είναι να πλακώνονται στο ξύλο μέσα σε τέσσερις γραμμές ενός γηπέδου. Δεν είναι έτσι όμως. Το ράγκμπι είναι ένα άθλημα που θα σου προσφέρει πολλά πράγματα. Θα καταλάβεις πολλά για την ζωή σου, για τον εαυτό σου, τις ικανότητές σου, τα όριά σου. Το ράγκμπι διαμορφώνει χαρακτήρα τόσο ηθικά όσο και πνευματικά, καθώς σε κάνει πιο δυνατό και όταν βάζεις ένα στόχο, πρέπει να τον φτάσεις.
Η ομάδα του Παναθηναϊκού μπορεί να μην έχει αγωνιστική δράση ωστόσο αυτό δεν την αποτρέπει από το να πραγματοποιεί ποιοτικές μεταγραφές στην ομάδα όπως αυτή του Κωνσταντίνου Γεροντάκη από την ανταγωνίστρια ομάδα Αttica Springboks.
Πως αποφάσισες να φύγεις από μία ανταγωνιστική ομάδα όπως η Αttica Springboks για να έρθεις στον Παναθηναϊκό;
Όταν πήγα στους Springboks δημιουργήθηκε το τμήμα του Παναθηναϊκού το 2013, τότε οι Αttica Springboks μεσουρανούσαν αλλά ποτέ δεν συμβιβάστηκα με την ιδέα να παίζω ενάντια στο «τριφύλλι».
Aγωνιστική δράση δεν υπάρχει ωστόσο το κλίμα στην ομάδα είναι πολύ καλό και είστε μια πολύ δεμένη ομάδα που το αποδίδεις αυτό;
Όπως το ψάρι βρωμάει απ’το κεφάλι έτσι και τα «καλά αποδυτήρια» ξεκινούν από τον προπονητή και έφορο κ εν συνεχεία το μεταφέρουν στους παλιότερους παίκτες και εκείνοι με τη σειρά τους στους νέους. Επίσης έχει να κάνει με τη φιλοσοφία του αθλήματος που πραγματικά είναι πολύ διαφορετική από όσα έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα.
Πως ασχολήθηκες με το ράγκμπι; Ένα άθλημα παγκοσμίως γνωστό αλλά και ιδιαίτερα δημοφιλές ωστόσο στην Ελλάδα είναι ελάχιστα γνωστό.
Κυριολεκτικά με σταμάτησε στο δρόμο ο πρώτος μου προπονητώς στους Athens Rugby επειδή του άρεσε η σωματοδομή μου, εκείνη την περίοδο είχα σταματήσει το χάντμπολ λόγω τραυματισμού οπότε ξεκίνησα χωρίς δεύτερη σκέψη και εκεί «βρήκα» τον εαυτό μου.
Τι είναι αυτό που σου αρέσει περισσότερο στο ράγκμπι;
Επειδή λόγω ηλικίας δεν μπορώ να δουλέψω αποκλειστικά στο ράγκμπι και να παίξω στο εξωτερικό, θέλω να συνεχίσω να ζω το όνειρο ο,τι παιζω στην ομάδα που με πήγαινε γήπεδο ο πατέρας μου από μικρό, έστω και σε διαφορετικό άθλημα. Στο ράγκμπι μου αρέσουν οι αξίες και ο σεβασμός που έχει, οι οποίες ξεφεύγουν από τα στάνταρ του «νεοέλληνα» αλλά και της ποδοσφαιρικής νοοτροπίας. Αυτά μπορώ να πω εν συντομία.Θέλω όπως μπορώ να προβληθεί η ομάδα και το άθλημα,τίποτε άλλο. Φέτος άφησα μια ομάδα οικογένεια για να πάω στην ομάδα της καρδιάς μου.
Ένας ακόμη αθλητής της ομάδας του Παναθηναϊκού και γιος του Τούρκου πρόξενου, ο Τζαν, μας μίλησε για το τι σημαίνει ράγκμπι για εκείνον και το πώς ήρθε στην ομάδα του «τριφυλλιού».
Πως ασχολήθηκες με το ράγκμπι;
Η ενασχόλησή μου με το άθλημα προέκυψε από τον αδερφό μου ο οποίος ήταν μέλος της ομάδας του Παναθηναϊκού και με προέτρεπε να ασχοληθώ και εγώ. Ωστόσο εγώ δεν είμαι τόσο αθλητικός τύπος όσο εκείνος αν και έχω ασχοληθεί μόνο με το πόλο που δεν είχε το ίδιο ομαδικό πνεύμα όπως το ράγκμπι.
Μια μέρα με προσκάλεσε ο αδερφός μου σε μια συνάντηση με την ομάδα ράγκμπι του Παναθηναϊκού και μετά από την προτροπή της ομάδας αποφάσισα να δοκιμάσω το άθλημα. Μετά από μια προπόνηση με αρκετή σωματική επαφή συνειδητοποίησα το πόσο ομαδικό πνεύμα υπάρχει στην ομάδα και με την αδρεναλίνη που είχα εκείνη την στιγμή ήμουν ενθουσιασμένος με το ράγκμπι και έτσι ενσωματώθηκα στην ομάδα.
Τι είναι αυτό που σου αρέσει στο ράγκμπι;
Το ομαδικό πνεύμα είναι αυτό που μου αρέσει περισσότερο στο ράγκμπι. Πολλοί μπορεί να πουν ότι είναι βίαιο άθλημα και ότι κάποια στιγμή μπορεί να τραυματιστώ ωστόσο ποτέ δεν είχα αυτό τον φόβο. Θέλω να συνεχίσω με το ράγκμπι γιατί μου αρέσει πολύ ως άθλημα. Το ότι μπορώ να αντιμετωπίσω κάποιον περισσότερο μυώδη και μεγαλύτερο σε ηλικία από εμένα και παρόλα αυτά να μην φοβηθώ αλλά να με ενθουσιάζει, είναι ένα δείγμα του πόσο πολύ αυτοπεποίθηση μου δίνει το ράγκμπι.
Μετά από την άποψη δύο αθλητών από την 70μελή ομάδα ανδρών και μία κοπέλα από την 15μελή ομάδα γυναικών, ήρθε η ώρα να γνωρίσουμε τον προπονητή του Παναθηναϊκού Βασίλη Κατσάκο. Αν και μόλις 27 ετών ο κόουτς του «τριφυλλιού» μετρά 9 χρόνια εμπειρίας με το άθλημα και έχει αγωνιστεί ως αθλητής ράγκμπι τόσο σε Γαλλία όσο και σε Ισπανία. Χώρες που το ράγκμπι αποτελεί δημοφιλές σπορ.
Πως ασχολήθηκες με το ράγκμπι και πως προέκυψε η καριέρα σου στο εξωτερικό;
Έχω ασχοληθεί με πολλά αθλήματα όπως ποδόσφαιρο, τζούντο, ρυθμική γυμναστική (κρίκοι) και το ράγκμπι ήρθε στην ζωή μου με την ενασχόληση ενός φίλου μου το 2006. Πήγα σε μια προπόνηση της ομάδας που έπαιζε, μου άρεσε το άθλημα και έτσι αποφάσισα να ασχοληθώ με το ράγκμπι παίζοντας στην εν λόγω ομάδα. Μετά από μερικούς μήνες με κάλεσαν στην Εθνική ομάδα και δώσαμε ένα αγώνα με το Μονακό. Στο τέλος του αγώνα, με προσέγγισαν εκπρόσωποι γαλλικής ομάδας για να μου προσφέρουν συμβόλαιο. Ωστόσο εκείνη την περίοδο είχα την σχολή μου και δεν ήθελα να την αφήσω, όμως ο στόχος είχε τεθεί. Θα παίξω στο εξωτερικό.
Το άλμα στο εξωτερικό πως προέκυψε;
Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών μου το 2010 και σε ηλικία 22 χρονών, αποφάσισα να φύγω για την Γαλλία όπου το ράγκμπι είναι το δημοφιλέστερο άθλημα και έχει το πιο γνωστό πρωτάθλημα ράγκμπι πανευρωπαϊκά. Πήγα μόνος μου στη Γαλλία με εισιτήριο επιστροφής μετά από μια εβδομάδα και με στόχο να μου δώσουν μια ευκαιρία και να την αξιοποιήσω. Απευθύνθηκα σε μια ομάδα του Παρισιού τρίτης κατηγορίας και τους ζήτησα μια ευκαιρία να με δοκιμάσουν σε μια προπόνηση και μου την έδωσαν. Την επόμενη ημέρα μου πρότειναν συμβόλαιο.
Έμεινα εκεί για ένα χρόνο και έπειτα έβαλα στόχο να αγωνιστώ σε ομάδα πρώτης κατηγορίας στην Ισπανία και το κατάφερα. Έστειλα βιογραφικό στην Βίγκο και με προσέγγισαν. Μετά από πρόσκληση σε δοκιμαστικό μου έγινε πρόταση συμβολαίου.
Στην Ισπανία έμεινα ένα χρόνο και είχα πολύ καλή σεζόν, τόσο καλή ώστε να με προσεγγίσει η Ισπανική ομοσπονδία ράγκμπι και να μου προτείνει να αλλάξω το διαβατήριο μου και να γίνω μέλος της εθνικής Ισπανίας ωστόσο μετά την συμμετοχή μου με την εθνική Ελλάδας δεν μπορούσα να ενταχθώ σε αυτή της Ισπανίας. Μετά από ακόμη ένα χρόνο εκεί, επέστρεψα στην Ελλάδα για την ομάδα Athens Rugby που ενσωματώθηκε μετέπειτα με τον Παναθηναϊκό.
Πλέον προπονητής στον Παναθηναϊκό μίλησε μας λίγο για αυτό.
Μου αρέσει αυτό που κάνω πάρα πολύ με γεμίζει. Έχω πάθος για το ράγκμπι και θέλω να το μεταδώσω. Δεν έχει καμία σχέση το να είσαι παίκτης με το να είσαι προπονητής. Το ράγκμπι είναι τρόπος ζωής. Από την ώρα που ξυπνάς μέχρι την επόμενη μέρα, ο τρόπος που θα λειτουργείς θα είναι πάνω στο ότι είσαι παίκτης ράγκμπι. Το άθλημα σου αλλάζει τον τρόπο σκέψης και νοοτροπίας.
Τι προβλήματα αντιμετωπίζει το άθλημα στην Ελλάδα και συνέπεια και στην ομάδα;
Η ομοσπονδία που υπάγεται το ράγκμπι στήθηκε από την αρχή με λάθος βάσεις. Το άθλημα υπάρχει ακόμη γιατί υπάρχουν ομάδες που θέλουν να γίνει το άθλημα γνωστό στην Ελλάδα και όχι η ομοσπονδία. Εμείς αυτό που θέλαμε ήταν να υπάρχει πρωτάθλημα, να αγωνιζόμαστε και να έχουμε κίνητρο να συνεχίσουμε να ασχολούμαστε με το ράγκμπι. Μετά από πέντε χρόνια, τα παιχνίδια άρχισαν να μειώνονται παραδείγματος χάριν υπήρχε σεζόν που η ομάδα είχε δύο αγώνες σε όλη τη χρονιά την στιγμή που στο παρελθόν η ομάδα είχε 10 αγώνες τη σεζόν.
Έτσι φύγαμε από την ομοσπονδία και οργανώθηκε η GRASS (Greek Rugby Association) που αποτελείται από 8 ομάδες που υπάρχουν ακόμη, με την προϋπόθεση να πάνε δικαστικά την ομοσπονδία και να αντικατασταθούν οι ιθύνοντες της με άτομα που ξέρουν και αγαπούν το ράγκμπι και θέλουν να το αναπτύξουν.
Η ομοσπονδία αυτή πλέον δεν υπάγεται στην Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, είμαστε χωρίς ομοσπονδία και έτσι δεν έχουμε τον ακριβή αριθμό των ομάδων. Πρέπει να βρούμε μια ομοσπονδία υπό την προϋπόθεση σε βάθος χρόνου 2 ετών, να έχει αναπτυχθεί το άθλημα και να έχουν οργανωθεί οι απαιτούμενες 22 ομάδες, για να αναπτυχθεί ανεξάρτητη ομοσπονδία. Οπότε χρειαζόμαστε μια ομοσπονδία. Υπάρχει η ΟΧΕ (Ομοσπονδία Χειροσφαίρισης Ελλάδας) που μπορεί να μας βοηθήσει στο να ενσωματωθούμε σε αυτήν.
Αγώνες δεν υπάρχουν ωστόσο οι προπονήσεις συνεχίζονται κανονικά, με τι κίνητρο συνεχίζουν οι αθλητές;
Οι περισσότεροι είναι παλιοί στην ομάδα και ξέρουν τι προβλήματα έχουμε με την ομοσπονδία και με την έλλειψη πρωταθλήματος. Στις προπονήσεις κυριαρχεί το καλό κλίμα στην ομάδα η κουλτούρα του αθλήματος και γενικά είμαστε μια δεμένη παρέα. Ζουν βέβαια όπως και εμείς με το όνειρο να επιστρέψουν στις καλές εποχές που υπήρχε πρωτάθλημα. Εμείς συνεχίζουμε εξελισσόμαστε έτσι ώστε σε παιχνίδι με καλή ομάδα, να είμαστε έτοιμοι.
Ο λόγος περνάει πλέον στον έφορο του τμήματος Αλέξανδρο Γουλέ ο οποίος έχει δώσει μια δομή και οργάνωση στο τμήμα και έχει συμβάλλει σημαντικά με την ενασχόλησή του αλλά και το όραμά του για την ομάδα.
Πως δημιουργήθηκε το τμήμα ράγκμπι του Παναθηναϊκού;
Η ομάδα υπήρχε από πριν με άλλο όνομα (Athens Rugby) και κάποια στιγμή οι αθλητές ήθελαν να μπουν στην οικογένεια του Παναθηναϊκού. Δεν μας προσέγγισε ο Παναθηναϊκός αλλά εμείς. Η ίδια η ομάδα επιθυμούσε να ενταχθεί στον Παναθηναϊκό. Η επαφή έγινε πριν το 2013 που ιδρύθηκε η ομάδα και η συζήτηση είχε γίνει με την παλιά διοίκηση του Ερασιτέχνη ωστόσο η ενσωμάτωση δεν έγινε πράξη τότε αλλά με την προεδρία του Ηλία Μιχαλαριά και έτσι ενσωματώθηκε το τμήμα με τον Παναθηναϊκό.
Ποιες οι κινήσεις σας πλέον για το θέμα της ομοσπονδίας;
Η παλιά ομοσπονδία είναι στα δικαστήρια και το υπουργείο θεωρεί ότι έχει εκπέσει και εμείς πλέον προσπαθούμε να κάνουμε αυτό που θέλαμε να κάνουμε εξαρχής. Αν δεν δημιουργηθεί στην Ελλάδα μια ομοσπονδία αμιγώς για το ράγκμπι, τότε υπάγεται στην πιο παραπλήσια ομοσπονδία όπως είναι αυτή του χάντμπολ. Εμείς έχουμε κινήσει κάποιες διαδικασίες όπως το GRASS που είπαμε νωρίτερα, όπου αυτές οι 8 ομάδες έχουμε πραγματοποιήσει επαφή μέσω της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού με την ομοσπονδία του χάντμπολ και έχουμε καταθέσει στην εν λόγω ομοσπονδία, τους φακέλους μας ώστε να υπαχθούμε πλέον σε αυτή. Στην ουσία περιμένουμε την έγκριση των φακέλων, να πάρουν αθλητική αναγνώριση οι ομάδες που δεν την έχουν έτσι ώστε να μπορέσει να δημιουργηθεί μια επιτροπή ράγκμπι μέσα στην ομοσπονδία του χάντμπολ, η οποία θα δημιουργήσει επιτέλους ένα κανονικό πρωτάθλημα. Ελπίζουμε κάποια στιγμή να υπάρξει ένα πρωτάθλημα στην Ελλάδα για ένα δημοφιλές άθλημα παγκοσμίως όπως είναι το ράγκμπι. Δεν ζητάμε κάτι περίεργο, απλά να υπάρχει ένα οργανωμένο πρωτάθλημα στην χώρα μας, το οποίο θα μπορεί να έχει πλέον και εθνική ομάδα.
Η ομάδα ράγκμπι του Παναθηναϊκού είχε διαγωνισθεί και σε ένα ευρωπαϊκό τουρνουά στο Βέλγιο με αρκετά καλή εμφάνιση.
Ναι ακριβώς είχαμε πάει στο Βέλγιο και είχαμε πολύ καλή εικόνα και θα πάμε σίγουρα και φέτος σε ακόμη ένα ευρωπαϊκό τουρνουά, με δικά μας χρήματα όπως και τότε έτσι και τώρα. Με τα οικονομικά προβλήματα που έχει ο Ερασιτέχνης Παναθηναϊκός είναι δύσκολο να μας βοηθήσει ωστόσο το κάνει όσο μπορεί. Παραδείγματος χάριν μας παραχώρησε πούλμαν για έναν αγώνα που είχαμε στην Πάτρα. Ωστόσο το τμήμα αυτοχρηματοδοτείται αποκλειστικά από τα μέλη του. Φέτος θα πάμε σε ακόμη ένα διεθνές τουρνουά το οποίο είναι παγκοσμίως γνωστό και το πιο δημοφιλές στον χώρο του ράγκμπι και θα πάμε εκπροσωπώντας τον Παναθηναϊκό.
Στόχος μας είναι επίσης να διοργανώσουμε και εμείς ένα αντίστοιχο διεθνές τουρνουά ράγκμπι στην Ελλάδα στο μέλλον όπου θα προσκαλούμε ομάδες του εξωτερικού ώστε να συμμετάσχουν και το οποίο θα πραγματοποιείται κάθε χρόνο. Ωστόσο για να υλοποιηθεί κάτι τέτοιο χρειαζόμαστε βοήθεια. Οποιοσδήποτε έχει διάθεση και θέληση να βοηθήσει είναι ευπρόσδεκτος είτε χρηματικά, είτε με όποιον άλλο τρόπο μπορεί.
Έδρα υπάρχει για το τμήμα;
Αυτό είναι το πρώτο θέμα που κοιτάμε να λύσουμε, εκεί υπάρχει μεγάλο πρόβλημα καθώς χρειαζόμαστε γήπεδο ποδοσφαίρου καθώς είναι απαραίτητο το γήπεδο να έχει γρασίδι και τα γήπεδα χόρτου στην Αθήνα είναι ελάχιστα και γεμάτα με ομάδες ποδοσφαίρου όπως επίσης υπάρχει και η λανθασμένη εντύπωση πως από το ράγκμπι επειδή είναι σκληρό άθλημα θα καταστρέψει τον χλοοτάπητα. Στην πραγματικότητα το χορτάρι καταπονείται λίγο παραπάνω από ότι σε έναν αγώνα ποδοσφαίρου και δυσκολευόμαστε στο να βρούμε γήπεδο που στην ουσία θα χρησιμοποιούμε μια-δυο φορές το μήνα.
Όνειρό μας θα ήταν ο Παναθηναϊκός μια που πρωτοστατεί στο άθλημα με την έννοια πως είμαστε από τις πρώτες ομάδες που ασχολήθηκε με το ράγκμπι να φτιάξει ένα γήπεδο αμιγώς για ράγκμπι. Αυτό θα έδινε μια τεράστια ώθηση και στον Παναθηναϊκό αλλά και στο ίδιο το άθλημα. Θα ήταν η μόνη ομάδα που θα είχε γήπεδο ράγκμπι στην χώρα που θα μπορούσε ακόμη να στελεχώσει και την εθνική ομάδα. Ωστόσο κατανοούμε πως κάτι τέτοιο είναι δύσκολο να συμβεί.
Ποιοι είναι οι στόχοι του τμήματος;
Έχουμε βάλει ως στόχο από τη νέα χρονιά να δημιουργήσουμε ένα πρόγραμμα το οποίο θα παρουσιάζουμε το ράγκμπι και θεωρητικά και πρακτικά σε σχολεία. Θα ξεκινήσουμε με σχολεία που έχουν γνώση στο άθλημα όπως είναι τα ιδιωτικά που μερικά το διδάσκουν κιόλας και έπειτα θα συνεχίσουμε και σε άλλα σχολεία. Είναι κάτι που θέλουμε να κάνουμε καθώς είναι πολύ σημαντικό να παρουσιάσουμε το άθλημα στα μικρά παιδιά. Επίσης από τη νέα χρονιά και καλώς εχόντων των πραγμάτων και εφόσον βρεθεί η έδρα για την ομάδα να δημιουργήσουμε και ακαδημίες για μικρά παιδιά.
