Η «Μάνα του Λόχου», η καρδιά του Παναθηναϊκού, βρίσκεται υπό κρίση, τα τελευταία 4 χρόνια περίπου, αφού με την οικονομική κατάρρευση της ΠΑΕ, ο Ερασιτέχνης βρέθηκε μπροστά στο χείλος της καταστροφής. Με τους φίλους της ομάδας και μπροστάρη τη Θύρα 13, ο ΑΟ, ανέπνευσε και μέσα σε μια τετραετία γυροφέρνει την… κορυφή, χωρίς να μπορεί να την πατήσει.
Την ώρα που η διοίκηση του κάνει ότι μπορεί, προσπαθεί να συμμαζέψει τα… ασυμμάζευτα (και το έχει καταφέρει σε μεγάλο βαθμό, τηρουμένων των αναλογιών), ο «αιώνιος» αντίπαλος, αγοράζει πρωταθλήτριες ομάδες, έχει γεμάτα ταμεία λόγω… ποδοσφαίρου, που άπαντες γνωρίζουν το σημαίνει αυτό, πανηγυρίζει τίτλους, με τα πανό σε «Μελίνα Μερκούρη» και «Παπαστράτειο κολυμβητήριο» να είναι περισσότερα από τον κόσμο της Πειραιώτικης ομάδας, που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι τα πρωταθλήματα της ΠΑΕ.
Την ώρα που στον Παναθηναϊκό Α.Ο., με το ζόρι βγαίνουν τα έξοδα και οι μεταγραφές είναι μετρημένες, αλλά διαλεχτές, προκειμένου οι ομάδες να είναι τουλάχιστον αξιοπρεπείς, στην αντίπερα όχθη, τα… εμβάσματα δίνουν και παίρνουν, άπαξ και νιώσουν ότι απειλείται ένα πρωτάθλημα (βλέπε Νέσοβιτς πέρσι), όταν στον Παναθηναϊκό, δεν υπάρχει κανείς να δώσει μια χείρα βοηθείας σε κάποιο από τα τμήματα, ομαδικά και ατομικά.
Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων (Δημήτρης Γιαννακόπουλος με Γκάλιτς) ο Παναθηναϊκός πορεύεται μόνος του, με τον κόσμο να βάζει το χέρι στην τσέπη και πολύ προσωπικό χρόνο, δείχνοντας ανιδιοτελή αγάπη στον σύλλογο. Κανένας Παναθηναϊκός λεφτάς, δεν έχει το φιλότιμο ή την τσίπα (όπως φαίνεται τουλάχιστον), βλέποντας χθες για παράδειγμα το «τριφύλλι» μέσα σε ένα τετράωρο να χάνει δύο φορές από τον αιώνιο αντίπαλο και εκτός του μπάσκετ, να βλέπει όλα τα άλλα τμήματα (για διάφορους λόγους) να βρίσκονται πίσω από τους «ερυθρόλευκους».
Ο Παναθηναϊκός Α.Ο., επί διοίκησης Ηλία Μιχαλαριά, έχει αλλάξει, έχει ομορφύνει αποπνέει υγεία, εντούτοις αυτό δεν είναι αρκετό. Άλλωστε, ουδείς από την τωρινή διοίκηση, δεν είπε ποτέ, πως θέλει την καρέκλα του προέδρου εσαεί, ίσα-ίσα, που θα ήταν «σωσίβιο» για αυτούς τους ανθρώπους, να ερχόταν τώρα ένας πλούσιος Παναθηναϊκός και να έπαιρνε πάνω του τον ερασιτέχνη.
Ο Παναθηναϊκός τη μιζέρια δεν τη θέλει. Ο κόσμος χειροκροτεί τις ομάδες του συλλόγου, για την προσπάθεια που κάνουν (και είναι μεγάλη), ωστόσο δεν αντέχει άλλο να βλέπει το αγαπημένο του σωματείο, αυτό με τα περισσότερα τρόπαια από κάθε άλλο στην Ελλάδα, να μην μπορέσει να σηκώσει κεφάλι.
Ο Ολυμπιακός εκμεταλλευόμενος την ποδοσφαιρική… διαφθορά, και όχι μόνο, έχει όλα τα χρήματα που θέλει, ούτως ώστε να έχει τις ερασιτεχνικές του ομάδες πρωταθλήτριες και να προσθέτει τρόπαια. Παράλληλα παίζοντας σε άδειες κερκίδες, με σπορ που σνομπάρονται από τον «ποδοσφαιροποιημένο» κόσμο του, κερδίζει τις… εντυπώσεις, με τον Παναθηναϊκό να παίζει σε γεμάτα γυμναστήρια με κόσμο που πραγματικά στηρίζει την ομάδα του, να τον βλέπει να πανηγυρίζει, χωρίς την ίδια στιγμή, κανείς από τους επιφανείς Παναθηναϊκούς να μην κουνάει ούτε δαχτυλάκι… για να βοηθήσει τον σύλλογο.
Αν ακούει κανείς και δεν αντέχει αυτό που βλέπει, δηλαδή τον Παναθηναϊκό να μην είναι πρώτος, ας κάνει αυτό που πρέπει. Αλλά, ακούει κανείς…;
