Δεν καθυστερούμε, περνάμε κατ’ ευθείαν στο ψητό (cultural reference στη γαλοπούλα, χα χα χα).
Μελομακάρονα VS Κοκορέτσι: ΣΗΜΕΙΩΣΑΤΕ 2
Υπάρχει κάποιος που να προτιμά τα καφέ πετραδάκια που κολλάνε όσο και να σκουπίζεις τα δάχτυλά σου από αυτή την ομορφιά;
Κουραμπιέδες VS Σουβλακάρα στον επιτάφιο: ΣΗΜΕΙΩΣΑΤΕ 2
Δηλαδή θέλετε να πείτε ότι γουστάρετε τη φάση με την άχνη να σας πνίγει και να βήχετε σαν σε ασθματική κρίση σε ένα σαλόνι με Bing Crosby και Frank Sinatra να τραγουδάνε από πίσω για χιόνια και τα ρέστα από το να τρώτε χοιρινά καλαμάκια σε πορεία επιταφίου με θρήσκες γιαγιάδες να σας κοιτάνε σαν να είστε ο Βεελζεβούλ ο ίδιος, μπομπίδια παντού γύρω σας και Ιούδες να καίγονται; Δεν είστε badass, κύριοι.
Εκτός κι αν η άχνη είναι στην ακόλουθη φάση
Οπότε πάσο.
Ποτά σε κλαμπίδια και άπειρη κίνηση μέχρι να φτάσεις VSΚρασάρες την Ανάσταση, Amstel στα ψησίματα: ΣΗΜΕΙΩΣΑΤΕ 2
Μπαίνει νέο έτος, βλέπετε Καμίνη να αλλάζει το χρόνο από το Mega, λίγο τρελά παρεόνια Σπύρου “Στην Υγειά Μας” Παπαδόπουλου και μετά ξεκινάτε να πιείτε ποτάρες σε κλαμπίδι. Έλα, όμως, που γαμιέται η κίνηση και φτάνετε Socialista 4μιση ξημερώματα. Μαλακία, ε; Ενώ, Ανάσταση; Κρασάρες μετά τα μπομπίδια στην Ανάσταση, μαγειρίτσα, πατσάς κλπ. Και πρωί Κυριακής του Πάσχα, ξύπνημα ετοιμασίες για σούβλισμα, αμστελόνια από τις 11 το πρωί μέχρι το βράδυ. Ξεκάθαρο διπλό, σόρι.
