Τα όσα συμβαίνουν στο ελληνικό ποδόσφαιρό είναι πρωτοφανή. Ο Ολυμπιακός τα πολλά τελευταία χρόνια είχε την εύνοια των διαιτητών και των παρασκηνιακών τεκταινόμενων, αλλά φέτος η κατάσταση έχει ξεφύγει. Είναι τόσο χυδαία και αφοπλιστική η επίδειξη δύναμης που κάνει, που το ίδιο το άθλημα χάνει τη σημασία του και το ενδιαφέρον του.
Πάει ο Γερμανός στο γήπεδο, βλέπει ποδόσφαιρό. Πάει ο Άγγλος, ο Γάλλος, ο Πορτογάλος, ο Ισπανός και ο Ιταλός και βλέπουν ποδόσφαιρο. Πάει και ο Έλληνας και βλέπει τον Ολυμπιακό να νικάει. Ακόμα και στους αγώνες που δεν παίζει ο Ολυμπιακός, πάλι ο Ολυμπιακός νικάει. Το άθλημα στην Ελλάδα διέπεται από έναν και μόνο κανόνα: Να νικάει ο Ολυμπιακός πάση θυσία.
Για όλα τα παρανοϊκά που συμβαίνουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο έχουν ειπωθεί και γραφτεί πολλά. Οι φωνές διαμαρτυρίας των υπολοίπων, όταν δεν φτάνουν στη βία και στην καταστροφή – ενίοτε και στην αυτοκαταστροφή – είναι τουλάχιστον γραφικές. Όλοι έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους στη δικαιοσύνη, που έχει πολλές φορές στο παρελθόν απογοητεύσει. Απαξίωση, μιζέρια και απόγνωση.
Η μόνη απάντηση σε όλα αυτά, είναι το ποδόσφαιρο. Σαν αυτό που έπαιξε η σοβαρή Άρσεναλ στο Καραϊσκάκη πριν μια εβδομάδα και διέσυρε τον Ολυμπιακό αλλά ακόμα κι αυτό που έπαιξε η χαζοχαρούμενη Άρσεναλ το Σεπτέμβρη στο Emirates με τον ίδιο αντίπαλο και έχασε. Σαν αυτό που προσπαθεί να παίξει ο Παναθηναϊκός για παράδειγμα και άλλοτε τα καταφέρνει και νικά όπως προχθές κι άλλοτε αποτυγχάνει και ηττάται. Υπάρχει πιο ωραίο πράγμα μωρέ, από αυτές τις κανονικές νίκες κι από αυτές τις κανονικές ήττες;
Μια κλίκα επικίνδυνων τύπων εδώ, μας έχει στερήσει να μπορούμε να δούμε ποδόσφαιρο στα γήπεδα της χώρας μας. Ποδόσφαιρο κανονικό, έντεκα εναντίον έντεκα, με ενδεχόμενο νίκης, ισοπαλίας και ήττας. Το υπερτροφικό «εγώ» του άμυαλου οπαδού – στην προκειμένη – των ερυθρολεύκων δεν διαπραγματεύεται την κανονικότητα. Κανονικότητα είναι αυτό που συμβαίνει εφόσον είναι υπέρ μας. «Να φτιάξετε ομάδα να κερδίζετε και τη διαιτησία», «ο μπαμπάς σας», «κλάψτε αλλόθρησκοι», στην ημερήσια διάταξη και η ανωμαλία συντηρείται και γιγαντώνεται.
14 στα 14, έχοντας παίξει 13 παιχνίδια. Η παράνοια συνεχίζεται, Κυριακή με Κυριακή.
