Ο (κυκλοθυμικός πλην όμως) μεγάλος δάσκαλος του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, Χενκ τεν Κάτε, συνήθιζε να επαναλαμβάνει σε κάθε ευκαιρία ότι στον Παναθηναϊκό βλέπουμε σχεδόν πάντα το ποτήρι μισοάδειο αντί για μισογεμάτο. Είχε δίκιο.
Διότι και ιστορικά αν το δει κανείς (σχεδόν) πάντα βρίσκονταν αφορμή για γκρίνια και για μιζέρια, ανεξαρτήτως των αποτελεσμάτων και των συνθηκών που επικρατούσαν στο σύλλογο. Ακόμα δηλαδή και τις εποχές που το «τριφύλλι» σάρωνε τα πρωταθλήματα και διαφήμιζε την Ελλάδα στην Ευρώπη υπήρχε μπόλικος κόσμος που σιχτίριζε και απαιτούσε την τελειότητα.
