Ελάχιστες ώρες πέρασαν απ’ το «ροντέο» με τον Παναιτωλικό, η διαφορά της ομάδας στα Γιάννενα ήταν η παρουσία του αρχηγού της, δίπλα σε Αμπέντ, Εσιέν. Κατά τ΄ άλλα ελάχιστες διαφορές παρατηρήσαμε, η διαιτησία πάλι ήταν αστεία, ο Παναθηναϊκός ξανά δεν αξιοποίησε τις τεράστιες ευκαιρίες που του δόθηκαν (με Καρέλη, Μπουμάλ), το ραντεβού με την ατυχία κλείστηκε εκ νέου στην περίπτωση Σάντσεθ, ενώ για μια ακόμα φορά στην πρώτη αξιόλογη προσπάθεια των οικοδεσποτών δέχτηκες τέρμα.
Το τριφύλλι όντας (για νιοστή φορά τα τελευταία χρόνια) σε φάση «ψαξίματος» από τον πάγκο του δεν μπορεί να αλλάξει πολλά πράγματα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ωστόσο η σωστή τακτοποίηση των ποδοσφαιριστών στο χορτάρι τουλάχιστον αποτρέπει τον αντίπαλο να αλλάζει με το πάσο του πάσες και να βρίσκει εκτεθειμένη την οπισθοφυλακή.
Τη Δευτέρα μ’ ένα σωρό βαριά κορμιά στο γήπεδο (Πέτριτς, Πράνιτς, Εσιέν, Ταυλαρίδης, Βέμερ, Τελάντερ, Αμπέντ) οι Αγρινιώτες μπορούσαν να σκοράρουν κι άλλα τέρματα, ουδείς πήγαινε επιθετικά στο μαρκάρισμα με τον άξονα να δέχεται επιθέσεις κατά κύματα.
Μπορεί η εθνικότητα του Στραματσόνι να πηγαίνει αγκαζέ με την σκοπιμότητα όμως ο Ιταλός ζήτησε ενίσχυση μπροστά βλέποντας από τις πρώτες προπονήσεις πως οι τέσσερις που επιτίθενται είναι ανώτεροι από τους έξι που θεωρητικά πρέπει να βγάζουν άμυνες. Επειδή εχθρός του καλού είναι το καλύτερο, ο κόουτς ζήτησε ποδοσφαιριστές ταχείς κι απρόβλεπτους (τέτοιοι είναι οι Βλαχοδήμος, Μπουμάλ να δούμε τι σόι παίκτες είναι οι Βραζιλιάνοι) στον τρόπο που αγωνίζονται.
Στην ελληνική λίγκα αν πάρεις την ενέργεια του παιχνιδιού κι οι κεντρικοί σου χαφ ασκήσουν αποτελεσματική πίεση μοιάζει δύσκολο να μην σκοράρεις. Ο κόουτς διαπιστώνοντας την ποιότητα που περισσεύει στους έμπειρους στράικερ του ευλόγως ζήτησε να πλατύνει το γήπεδο από τα άκρα, κάτι που του πρόσφεραν Κλωναρίδης, Καλτσάς. Σήμερα καλούτσικα τα πήγε κι ο Μπουμάλ με τις επιλογές στα «φτερά» ν’ αυξάνονται και τους Πέτριτς, Μπεργκ, Καρέλη να αισθάνονται πιο άνετα ενόψει μέλλοντος.
