…Μήπως, λέω, ν’ αφήναμε στην αιώνια ησυχία της (τουλάχιστον, όσοι τον γνωρίσαμε στα χρόνια του ‘80) την ψυχή και τη μνήμη εκείνου του γλυκύτατου Κρητικού, του Γιώργου Δραμουντάνη, αντί να τον ανακαλούμε όποτε στο ποδόσφαιρο γίνεται μικροπολιτική για μπαλάκια κληρώσεων και παρεμφερείς σαχλαμάρες;
Ο Δραμουντάνης, ένας άνθρωπος του βαρδινογιαννέικου, η αλήθεια είναι πως ούτε που νοιαζόταν να κάνει το παραμικρό για να προστατεύσει τον εαυτό του και ν’ αντικρούσει τον μύθο, μόνο γελούσε και το καλαμπούριζε όποτε του έλεγαν ότι ασκούσε τη μαγεία του για να παίρνει ο Παναθηναϊκός τους εύκολους αντιπάλους στο Κύπελλο Ελλάδος.
